Vikan - 23.01.1986, Síða 13

Eg er með frelsinu
ogégermeð
samkeppninni
ögmundur Jónasson fréttamaður er inni á stofu-
gólfi hjá okkur mörg kvöld í viku. Hann er nokkuð
umdeildur, sumir sjá rautt þegar ögmundur birtist
meðan aðrir sperra eyrun og fylgjast með af athygli.
En hann er fleira en fréttamaður, hann er kennari,
fjölskyldumaður og mikill félagsmálamaður, hefur
meðal annars látið til sín taka í verkalýðsmálum og
húsnæðismálum með þátttöku í Sigtúnshópnum
svonefnda. Okkur langaði til að kynnast ögmundi
nánar, skoðunum hans á fjölmiðlamálum og þjóð-
málum, en ekki síst manninum á bak við myndina á
skjánum.
Texti: Kristín Jónsdóttir
Ljósmyndir: RagnarTh.
— Ertu góðurfréttamaður?
Þögn. ,,Ég reyni að vera heiðarlegur fréttamaö-
ur. En það er annarra að daema um hvort ég er
góður fréttamaður."
— Hvaða eiginleika hefur góður fréttamaður?
,,Heiðarleika og vandvirkni. Góður fréttamaður
kynnir sér málin raekilega og skoðar þau frá ólíkum
sjónarhornum. Hitt er svo annað mál að I frétta-
mennskunni eru menn nauðbeygðir til að vinna
meö miklum hraða enda er það svo aö yfirborðs-
mennska er atvinnusjúkdómur þessarar stéttar."
— Hvar og hvenær hófst þinn fréttamannsferill?
,,Hann hófst sumarið 78, þá var ég I sumaraf-
leysingum á fréttastofu útvarpsins og ég er enn
að."
— Ert þú hugsjónamaður I fréttamennskunni,
finnst þér þú ,,skipta máli"?
,,Ég get ekki sagt að ég sinni þessu starfi af hug-
sjón enda er það fagmennskan en ekki hugsjóna-
mennskan sem bllfur I fréttamennskunni. Hins
vegar finnst mér fréttamannsstarfið skipta máli og
þeir sem þessu starfi sinna verða að sýna þvi
áhuga. Fréttamaöurinn er I rauninni að gera fólk
þátttakendur I atburðum, I mínu tilviki atburðum
viða um heim, og að sjálfsögðu reynir maður að
glæða áhuga fólks á þessum atburðum. Ef maður
hefur ekki lifandi áhuga á þeim sjálfur þá kviknar
áhuginn ekki hjá öðrum heldur. Fréttamannsstarfið
er að mörgu leyti mjög lifandi starf, það er alltaf
eitthvað nýtt að gerast, en það á að sjálfsögðu við
um mörg önnur störf. Mér finnst þessi aukni fjöl-
miðlaáhugi, sérstaklega á meðal ungs fólks, vera
mjög merkilegur. Fjölmiðlarnir koma til með að
verða miklu meiri almenningseign en áður var,
maöur sér hvernig börn og unglingar virðast vera
komin með þetta I fingurna. Þetta er sambærilegt
við tölvur, krakkar hafa þær I skrokknum á sér.
Ég gaf syni minum einhvern tima tölvu-
spil og á meöan ég var að bögglast i
gegnum leiðarvisinn, og skildi náttúr-
lega ekkert, þá var hann, níu ára, farinn
að spila með fjögurra ára systur sinni.
Börn eru ekki hrasdd við tölvuna og eins
er það með fjölmiðlana. Fyrir ungviðið er
þetta einfaldlega ekkert mál.
Ég man eftir því að þegar unglingar voru með um-
ræðuþátt I sjónvarpinu I fyrra þá var alveg greini-
legt hvað þetta var þeim allt auðvelt og eðlilegt, og
þá fékk ég á tilfinninguna að hér væri kominn
mannskapur sem hefði þetta á valdi sínu, miklu
betur en fyrri kynslóðir."
Vikan4.tbl. 13