Vikan

Tölublað

Vikan - 28.08.1986, Blaðsíða 28

Vikan - 28.08.1986, Blaðsíða 28
Karlmenn eru karlmenni. þeir eiga að harka af sér. þeir mega alls ekki gráta. Meira að segja mæður þeirra innprenta slíka hugsun. þeir eiga að vera stórir og sterkir á meðan systrum þeirra leyfist að vera litlar og sætar. Drengir öfunda oft svstur sínar af þessum forréttindum. Þeim sem sýna af sér hörku og gráta ekki er hrósað. þeir eru duglegir. Flestir fý'lgja þeirri línu upp frá því. verða stórir. harðir og sterkir. uppeldi er jú mótandi. Undanfarin ár hefur réttmæt gagnrýni dunið á slíkum uppeldisaðferðum. mest frá konum á leið til eigin frelsis. Þess hefur alveg láðst að geta að karlmenn líða líka fyrir slíkt uppeldi. þeir geta verið litlir og veik- lundaðir, en þeim leyfist það ekki í karlasam- félaginu. Þeir nevðast til að bvrgja inni tilfinningar sínar, hætta að gráta og bæla veik- lyndi sitt. Uppskeran verður hroki, innilokun, feimni og vandræðagangur eða öfgakennd út- rás, töffarastælar og tilhevrandi, allt til að fela raunverulegar tilfinningar og líðan. Karlmenn vildu geta grátið eins og konur en kunna það ekki lengur, það koma engin tár. Á tímum kvenfrelsisbaráttu staðla konur karlkyn allt og hugmyndaheim þess allan. Öfgastefna gætir þar eins og annars staðar, karlar eru málaðir sem svartir skrattar með tippi á vegg, uppfullir af hroka, sjálfumgleði og kvenfyrirlitningu og allir með tölu stimplað- ir karlrembur, þó enginn virðist skilja hugtak- ið. Að sjálfsögðu stökkva karlmenn í vörn gegn slíku óréttlæti. Karla er ekki hægt að setja á einn bás, þeir eru alls ekki allir eins. Karlmenn mótmæla þessari karlfyrirlitningu kvenmanna (byltingin virðist alltaf éta bömin sín) og eru mótmælin yfirleitt túlkuð sem sönnun á karl- rembuhugsunarhætti. Öfgar eru kannski skilj- anlegar á tímum mikilla breytinga, en slík einstefna gagnvart körlum verður að kallast heilaþvegin þröngsýni. Það er sama hvað karl- menn reyna að þvo af sér óréttlátan fjölda- stimpilinn, þeir eru púaðir niður, í samkvæmum, hjá mömmu og í jólaboðum. Hvað er þá til ráða? Gakk í lið með þeim sem þú getur ekki sigr- að. Er þá eitthvert kynjastríð í gangi? Karl- menn vona ekki. Margir þeirra reyna þó aðferðina, að hamast við að úthúða karlmönn- um sem sýna karlrembuvott á almannafæri, þeir fá jafnvel meiri áhuga á jafnréttismálum en kvenfólkið í kringum þá. Ástæðan er ein- föld. „Ég er að reyna að segja að ég er ekki eins og ÞÆR segja að ég sé fflókin setning en sönn). Ég er bara venjulegur maður með tilfinn- ingar, enginn grýli.“ Með þessu öðlast margir karlmenn stundarfrið, en tónninn er samt falsk- ur. Þetta er líka neyðarúrræði karlmannsins. Karlmenn hafa aldrei verið bældari en nú, ein- mitt vegna jafnréttisbaráttunnar. Þeir voru bældir fyrir og eru nú fordæmdir í heild sinni opinberlega, án þess að geta eða mega svara. Þeir skammast sín jafnvel fyrir hugsanir sínar og hegðun, ef þær gætu á minnsta hátt tengst karlrembunni. Karlmenn hegða sér öðruvísi innan um kon- ur en karla, þar slá þeir af. Klámbrandarar og grófar athugasemdir fjúka manna á milli þegar kvenfólk er hvergi nærri, karlmenn eru hrædd- ir um álit sitt gagnvart konum. Þeir mættu alls ekki láta ýmislegt heyrast innan um kven- fólk, þeir væru álitnir skrítnir eða pervertar. Ástæðan er auðvitað tilfinningabæling, karl- Konur hafa lítinn heila segja karlar með lítil tippi menn eru bældir hver gagnvart öðrum. Umræða um kynferðis-, ástar- og önnur tilfinningamál er yfirleitt tabú meðal karla, nema í gríntóni, allt vegna bælingarinnar sem miðar að því að búa til kalda karla úr grátklökkum krökkum. Því fá karlar oft tilfinningalega útrás í einrúmi með vinkonum sínum og segja þá hluti sem þeir myndu aldrei láta út úr sér við sinn besta vin. Þarna eru konur frjálsar en karlar fangar. KARL hefur á allra síðustu árum fengið á sig neikvæðan stimpil í umræðum og er eins niður- lægjandi og KERLING, sem konur hafa mátt þola um aldir. KONA er aftur á móti virðu- legra og stoltara en nokkru sinni, sem auðvitað lýsir hugsunarhætti samtímans. Misréttið er á báða vegu, karlar eru útilokaðir úr tilfinninga- og félagsmálasumræðu líkt og konur eru úti- lokaðar úr stjórnmála- og heimspekiumræðu. Þetta pirrar karlmenn jafnmikið og hitt pirrar konur. Ýmis reynsla nútímafólks hefur verið túlkuð sérkvenleg. Slíkt kemur sérlega skýrt fram í bókmenntum þar sem konur eru óöruggar, smáar og innilokaðar. Þar er konu stillt upp sem andstæðu karlsins, hann er öruggur og hrokafullur, finnst hann stór og sterkur og heimurinn liggur að fótum hans, bara af því að hann er með tippi, helst stórt. Þetta er al- rangt. Óöryggi, smæðartilfinning og innilokun er sammannleg reynsla sem er sérstaklega sterk nú á tímum fjöldamenningar, þar sem einstakl- ingurinn virðist einskis virði, týnist í fjöldanum og fær engu breytt um gang heimsmála. Auðvit- að finnst körlum þeir líka litlir gagnvart umhverfinu og alheimsöflunum. Þar er á ferð- inni firring nútímans sem franska skáldið Albert Camus benti á í existentíalískum verk- um sinum meðal margra annarra, en alls ekki sérfyrirbrigði úr reynsluheimi kvenna. Karlmenn undrast hins vegar útbreitt áhuga- leysi kvenmanna á gangi heimsmála, heimspeki og ýmsum fræðum, en vita jafnframt að þau fræði og heimsmálum öllum er yfirleitt stjórnað af körlum og áherslurnar því konum ekki að skapi. Vissulega kalla margir karlmenn það greindarleysi hjá konum, þær hugsi einfaldlega ekki um ákveðna hluti, hugmyndaheimur þeirra sé þröngur og svo framvegis. En þetta eru aðeins nokkrir, öfga gætir líka hjá körlum, auðvitað. Því má ekki stimpla alla karla með alhæfingum, frekar en konur vilja að alhæft sé um hegðun sína og hugsun. Við verðum að viðurkenna eðlismun á hugsunarhætti karla og kvenna, án þess að fordæma annan hvorn. Slíkt hefur viljað bronna við í kvenfrelsis- baráttu nútímans. Karlmenn fara á túra, rétt eins og konur. Þeim túrum fylgir reyndar ekki útferð, túrtapp- ar og bindi, en fiðurlétt viðkvæmnin, andstyggð á sjálfum sér, pirringur og þunglyndi gerir vart við sig hjá körlum í kannski fimm daga á 28 daga fresti. Þetta er staðreynd, ótrúlegt eða trúlegt sem það virðist. Kannski gamlar leifar, líkt og geirvörturnar. Að lokum er rétt að benda á að útglenntar lappir karla eru ekkert.sérstakt tákn sjálfum- gleði og graðkarlmennsku. Það vill einfaldlega svo til af guðs völdum að kynfæri karlmanna eru staðsett á milli fótanna, líkt og hjá kven- mönnum, en útstæð í stað þess að vera innstæð. P.S. Karlar vita vel að uppvaskið er ekki mælikvarði á jafnrótti, það eru konurnar sem hrósa. 28 VIK A N 35. TBL
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.