Vikan - 26.03.1987, Page 34

Hann er sagður ofsalega ljúfur strákur og frábærlega góður pabbi. Samt lítur hann
eiginlega hálfgrallaralega út, „töff og kúl“, næstum eins og hann gefi skít í allt.
ímynd hans sem fríkaða rokkarans í hljómsveitinni Grafík er þó óralangt frá túlk-
un hans á hlutverki Danna í leikritinu Þar sem Djöflaeyjan rís en þar er hann
viðkvæmur og einrænn. Helgi hefur sýnt að hann er fjölhæfur listamaður og hann
er alls ekki töff heldur einlægur, tilfinningaríkur og það sem meira er - ófeiminn
að viðurkenna „mjúku“ hliðarnar. . .
„Það er erfitt fyrir litla stráka að fá að
vera litlir strákar, eins og karlfyrirmyndirnar
eru alls staðar í lífinu, en það endurspeglast
ekki síst í kvikmyndum. Þar eru karlmenn
ekki með neina „tilfinningavellu“ heldur töff
og kúl. Þeir eru í sífelldri keppni hver við
annan, til dæmis í bisness, íþróttum og hver
sé með stærsta kassann. Það er því alls óvíst
hvað síðar verður úr tilfinningabúnti aum-
ingja strákanna, hvort það verður áfram kýlt
niður eða hvort þeir fá að hlúa að því. Eg
var heppinn að lenda í leiklistinni þar sem
maður fær að vinna með sínar tilfinningar.
Og ég vona bara að synir mínir, Orri, átta
ára, og Björn Halldór, þriggja ára, verði jafn-
heppnir síðar meir. Það er mjög mikilvægt
að sýna börnum hlýju því það er sannarlega
ekki of mikið af henni úti í veröldinni. Því
miður hef ég kannski ekki gefið þeim allt of
mikinn tíma en ég reyni að vera skemmtilegur
þegar ég er með þeint. Þeim kemur nú ekkert
allt of vel saman, slást eins og hundur og
köttur, svo heimilið verður eins og orrustu-
völlur þegar þeir eru báðir heima. Ekki skánar
það víst þegar faðirinn kemur!
Vilborg, konan mín, á í voðalegu ströggli
við að koma mér til húsverkanna. Eg ólst upp
sem eini strákurinn innan um fjórar systur
og var náttúrlega fordekraður af þeim og
mömmu. En annars er ég nú soldið góður
sona, er að hamast við að læra en hef einn
veikleika; ég á alveg voðalega erfitt með að
koma mér í þvottavélina. Ég er bestur í eld-
húsinu, góður í uppvaskinu og yfirborðstiltekt
- að skúbba öllu af og henda draslinu inn í
skáp - en alveg ómögulegur í svona gránduð-
um hreingerningum; að þrífa skítinn af
veggjunum og svoleiðis. Þetta var auðvitað
mikil kúvending hjá drengjum á mínum aldri
þar sem kynjaskiptingin var alveg hrein og
klár - mamman og jafnvel systurnar gerðu
allt en strákarnir voru stikkfrí. Svo lenda þeir
í sambúð með stelpum sem eru að vitja réttar
síns og taka ekki í mál að fara að þjóna und-
ir hinn aðilann, sem er auðvitað alveg rétt.
Maður þarf oft að setja sig í stellingar og
minna sjálfan sig á þetta en annars ætla ég
svosem ekkert að fara að meta minn árangur
því þó mér finnist ég vera skítsæmilegur þá
er ég viss um að Vilborg er ekki sammála
mér... ha-ha!“
Innst inni er Helgi greinilega nokkuð stoltur
af sér og þó ég efist ekki um að uppþvotta-
burstinn fari honum vel þá grunar mig að
míkrófónninn leiki betur í höndum hans.
Hljómsveitin Grafik var stofnuð á ísafirði
árið 1981. Tveimur árum síðar vantaði söngv-
ara og þá var hringt í Helga. Hann sló til,
,,Ég er bestur íeld-
húsinu, góður í
uppvaskinu ogyfir-
borðstiltekt- að
skúbba öllu af og
henda draslinu inn í
skáp - en alveg
ómögulegur í svona
gránduðum hrein-
gerningum. . .“
nýbúinn með Leiklistarskólann og farinn að
leika í kvikmyndinni Atómstöðinni. Þetta
sumar flaug hann á rnilli Atómstöðvarinnar,
sem tekin var upp virka daga, og grenjandi
sveitaskralla vestur á fjörðum um helgar. Eft-
ir þriðju plötuna, sem kom út um jólin ’84,
varð hljómsveitin rokvinsæl og áður en Helgi
vissi af var hann orðinn ímynd hins fríkaða
rokkara.
„Já, þetta gerðist nokkuð snögglega allt
saman, en ég held að það hafi ekkert endilega
verið meiningin að skapa einhverja ímynd,
ekki nema svona í gríni þá. Við settum okkur
það í upphafi að vera ekki að búa til ímynd
fyrirfram heldur koma fram eins og okkur
hentaði, með frelsi til að hafa gaman af því
sem við vorum að gera og láta þá fólkið um
að skapa einhverja ímynd. í raun og veru
veit ég svosem ekki hvort og þá hvernig íniynd
ég hafði í augum fólks.
En það kom að því að erfitt fór að verða
að halda hljómsveitinni gangandi því í fyrra-
vetur var ég að leika í Iðnó nánast á hverju
kvöldi. Það varð ógerningur að fylgja eftir
plötunni, sem þá var nýlega komin út, svo
það var fyrirsjáanlegt að það þyrfti að stokka
upp hljómsveitina. Reyndar má lika segja að
við höfum haft dálítið ólíkar hugmyndir
þannig að við þurftum oft að teygja okkur
nokkuð langt til að mætast á miðri leið. Það
var því viðbúið að fyrr eða síðar hefði þurft
að slíta samstarfinu til að hefta ekki hver
annan. Ég held að það hafi verið hollt fyrir
okkur að hætta á þessum tíma, þá kom ekki
að því að við endurtækjum okkur, og svo er
bara alveg ágætt að hætta á toppnum. En það
eru engin illindi í gangi hjá okkur."
- Einhvers staðar heyrðist því fleygt að þú
værir byrjaður að æfa með nýrri hljómsveit.
„Já, það er erfitt að láta þetta í friði, ástríð-
an er svona sterk eða, eins og einn góður
maður sagði, „it’s your wife, it’s your life, it’s
heroin". En þetta byrjaði þannig að ég og
Pétur Grétarsson, sem vinnum saman í leikrit-
inu Land míns föður, en þar er hann trommari
í hljómsveitinni, vorum lengi búnir að tala
um að gera eitthvað saman. Nú, við Jakob
Magnússon spiluðum saman í Grafik, og fór
vel á með okkur, og þegar ég komst að því
að hann og Eyjólfur Jóhannsson voru að
bræða eitthvað með sér þá lá beinast við að
við færum að dansa saman. En satt að segja
gengur nú ansi erfiðlega að fmna tíma til þess,
við Pétur að vinna öll kvöld og hinir á dag-
inn, svo eini tíminn, sem við höfum haft
undanfarið, er frá ellefu til tvö á sunnudags-
morgnum. Við erum svosem ekkert að flýta
okkur, erurn að semja efni í rólegheitunum
og höfum fyrst og fremst gaman af þessu.
Auðvitað er samt meiningin að koma þessu
á framfæri og við stefnum að því að geta spil-
að opinberlega einhvern tímann með vorinu.
Sumarið verður svo væntanlega gjörnýtt fyrir
spilamennskuna.”
Helgi er fæddur og uppalinn á ísafirði, „í
hjöllunum og fjörunni" eins og hann segir
sjálfur. Þar varð ekki bara Grafik til heldur
líka leiklistarbakterían - og fyrsta barnið því
þar kynntist hann einnig konunni sinni, Vil-
borgu Halldórsdóttur. En fiskslorið heillaði
hann ekki...
„Ég ólst þarna upp, eins og ég sagði áðan,
dekraður af öllu kvenfólkinu og bíð þess ekki
bætur. Hjallarnir i dokkunni voru aðalleik-
svæðið þegar maður var ekki í fótbolta. Nú,
og svo var auðvitað sífelldur gangsteraleikur,
stríð á milli efri og neðri bæjar, og gat þá
orðið ansi harður atgangur á köflum. Fólk
var varla óhult þegar best lét; þetta 30-40
krakkar um allar götur að berjast í rosalegum
vígahug.
. .þómérfinnist
ég vera skitsœmi-
legurþá er ég viss
um að Vilborg er
ekki sammála
mér. . . ha-ha!“
34 VIKAN 13. TBL