Vikan - 21.05.1987, Qupperneq 45

Sögur eftir Gunnar Axel Axelsson, 12 ára, í Hafnarfirði
Siggúrkur
„Hæ mamma.“
Þegar ég kom heim var mamma úti í
búð. Það lá miði á borðinu og þar stóð:
Ég fór út í búð að kaupa barnamat
handa Óskari. Óskar er litli bróðir
minn. Ég heitir Siggúrkur. Mér frnnst
þetta hrikalega lummó nafn. Mamma
og pabbi skírðu mig þetta af því að þau
sögðu að ég væri svo líkur gúrku. Besti
vinur minn heitir Skallagrímur. Það er
sko töff nafn. Við erum báðir hrifnir
af sömu stelpunni. Hún heitir Sif og er
ofsa skvísa.
Það var grautfúlt í skólanum. Ég var
sendur upp til skólastjórans. Ég hélt að
hann ætlaði að kýla mig í klessu. Ég
gerði eiginlega ekkert, ég skrifaði bara
Sif sæta á klósetthurðina. Það er enginn
skóli eftir hádegi. Rósa kennari er veik,
hún er alveg ga ga. Ég hugsa að ég sé
bara farinn til Skallagríms.
Bæ, bæ.
Fiskur
Það er fiskur í matinn og ég er orðinn
hundleiður á þessu. Það er ekki einu
sinni hægt að hafa pylsur því að hann
pabbi er með ofnæmi fyrir öllu öðru en
fiski. í gær var ýsa og nú er einhver
grænmyglaður og saltaður þorskur. Og
svo er ekki einu sinni remúlaði. Ég elska
nefnilega remúlaði.
Ég er alltaf að segja mömmu að ég
og aftur
geti ekki borðað fisk því þá fái ég græn-
ar bólur undir tærnar og hún trúir mér
alltaf. Því borða ég bara hjá Ólavíu
ömmu. Hún hefur reyndar lítinn tíma
til að elda þvi hún er alltaf að prjóna.
Ég held ég taki hana bara og selji sem
svakalega góða prjónavél. Svo ætla ég
að kaupa flugvél. Ég ætla nefnilega að
verða flugmaður þegar ég verð stór.
fiskur
Ég er ennþá skotinn í Sif en vinur
minn, hann Skallagrímur, er skotinn í
einhverri Siggu. Hún er eiginlega ekkert
sæt.
Og svo er það hann Jónki. Hann er
algjör klessa. Hann er alltaf að spyrja
Sif hvort hún vilji byrja með sér og það
þoli ég ekki.
Ókei, ég er farinn.
21. TBL VIKAN 45