Vikan - 04.02.1988, Blaðsíða 47

Gúmmívinnslan hf.
Réttarhvammi 1 ■ Akureyri ■ Sími 96-26776
Klassapíur
Þættirnir um kiassapíurn-
ar slógu í gegn fyrir réttum
tveimur árum öllum að óvör-
um. Ekki var samband
fjögurra miðaldra kvenna
sem efni í grínþætti talið
líklegt til vinsælda, en
með sérlega skemmtilegri
persónusköpun og réttuni
leikkonum í hlutverkum
tókst framleiðendunum að
koma þeim á toppinn.
Eins og fyrr sagði náði vel-
gengnin hámarki síðasta sumar
þegar þættirnir rökuðu að sér
Emmy verðlaunum, þar á meðal
fyrir bestu leikstjórn, Rue
McClanahan fyrir aðalkvenhlut-
verk og þættirnir í heild sem
bestu grínþættir ársins. Eftir sátu
með sárt ennið aðstandendur
þátta eins og Fyrirmyndarfaðir,
Staupasteinn og Fjölskyldubönd.
í haust kom svo bakslag í segl-
in þegar bera fór á óánægju leik-
kvennanna með handrit þátt-
anna. Allt i einu tóku þær upp á
því að neita að fara með línur
fyrir
heimilið
á vinnustað
og
gripahúsið
Útsölustaöir í Reykjavík:
GÚMMÍMOTTUR
HESTAMAÐURINN
Ármúla 38
Fúlar píur. Frá vinstri: Bea Arthur, Rue Mcdanahan, Betty White og Estelle Getty segja handritin vera
hroðaleg.
sem voru f handritinu eða þá að
þær skiptust á línum handrita-
höfundunum til mikillar gremju.
Upp úr sauð svo loks f des-
ember þegar leikkonurnar fjórar
ruku út í miðri töku og neituðu að
snúa aftur fyrr en búið væri að
laga handritic til eftir óskum
þeirra. Á meðan sátu áhorfend-
urnir sem voru viðstaddir tökuna
furðu losnir og vissu ekki hvernig
á þessu stóð.
Á fundi starfsmanna kom í Ijós
að handritahöfundarnir krefjast
þess að leikkonurnar fari í einu
og öllu eftir því sem stendur í
handritinu en leikkonurnar eru
ekki aldeilis á því. Þær halda því
fram að línurnar sem þeim séu
fengnar til að fara með henti oft
ekki persónunni og krefjast þess
að þeim sé breytt. Að þeirra sögn
eru það nefnilega þær sem þurfa
að skapa heildstæðar persónur
úr hlutverkum sínum þó að hand-
ritahöfundarnir semji samtölin.
Þar af leiðandi sé það þeirra að
standa vörð um persónurnar
sínar.
Handritahöfundarnir hafa aftur
á móti hótað því að fari þær ekki
eftir handritinu muni þeir leita til
stéttarfélags síns, en þar sem
stéttarfélögin eru óhemju sterk f
sjónvarps- og kvikmyndaheimin-
um þar vestra gæti það orðið til
þess að framleiðsla þáttanna
stöðvist.
Framleiðendurnir eru svo á
milli steins og sleggju og vilja
hvorugan aðilann styggja því
báðir hafa hótað útgöngu fái þeir
ekki sínu framgengt. Víst er að
málið er komið í ógöngur sem
vandratað er úr á meðan hvorug-
ur aðilinn vill gefa nokkuð eftir.
Víst er að sjónarsviptir verður
að þáttunum þar sem þeir eru
frísklegri í umfjöllun sinni um
mörg feimnismál en flest annað
sem boðið er upp á á skjánum.
Fjórmenningarnir tala hispurs-
laust um ýmis vandamál kvenna
á miðjum aldri, samskipti þeirra
innbyrðis og eru ófeimnar við að
kveða niður ýmsa fordóma fólks
gagnvart efri árunum.
Til dæmis er þeim þakkað að
miklu leyti nýtt viðhorf almenn-
ings gagnvart kynlífi miðaldra
fólks en fyrir tíð þáttanna var
varla ýjað að því í bandarísku
sjónvarpi að fólk yfir þrítugt ætti
sér nokkurt kynlíf. Ennfremur
fjalla þær mikið um viðkvæm mál
eins og ástvinamissi, skilnað og
breytingaskeið kvenna á góðlát-
legan hátt sem eykur skilning
áhorfenda á þeim.
VIKAN 47