Vikan - 10.11.1988, Blaðsíða 8

annaðhvort að hrökkva eða stökkva og
Arnór fór út. Það var dálítið áfall fyrir mig
að verða ólétt svona ung og ég tók mér
tíma í að ákveða hvað ég vildi gera. Arnór
veitti mér mikinn stuðning og var á móti
fóstureyðingu, en ákvörðunin var í mínum
höndum.
Það er ekkert grín að sjá fram á að þurfa
að sjá fyrir barni á unglingsárum. Stund-
um skil ég ekki hvernig við fórum að.
Við höfðum bæði hug á því að halda
áfram námi eftir gagnfræðaskóla. En ég
vildi eignast barnið og líklega hefúr það
hjálpað okkur að við vorum erlendis strax
í byrjun. Ég hugsa að það geti verið erfitt
að ala barn svona ung innan um alla vini
sína hér heima. Þá er svo margt sem togast
á í manni. í dag sé ég að við vorum í raun
heppin að flytja út svona ung með barn,
við þurftum ekki að hafa fjárhagsáhyggjur
og þetta hefði örugglega orðið meira basl
hérna heima.
Fyrstu mánuðina úti dauðöfundaði ég
vinkonur mínar heima. Þegar ég hringdi
heini sögðu þær mér frá ballferðum og
öðrum skemmtilegheitum. í raun leiddist
mér talsvert fyrsta árið og það var erfiður
tími. Arnór var oft á æfingum en þetta
vandist furðufljótt. Ég hafði líka gaman af
því að hugsa um heimilið þegar fram liðu
stundir. Ég hafði heldur lítinn áhuga á fót-
bolta þegar við vorum að kynnast og var
alveg logandi hrædd við pabba hans, sem
ýtti oft á eftir honum á æflngar. Stundum
hringdi hann í okkur þegar við vorum
heima hjá mér og langaði að kúra. Þá þorði
ég aldrei að segja að Arnór væri ekki þar,
þó mig langaði það. Ákveðni pabba hans
bar líka ávöxt, en það var oft sem ég var
fúl yfir því að Arnór brunaði á æfingar.
Ég skildi ósköp lítið í knattspyrnu til að
byrja með en sá að Arnóri gekk mjög vel.
Hann varð íslandsmeistari með Víking og
fór að segja mér eitt og annað um þessa
íþrótt, sem mér fannst vera kjánaleg
slagsmál um tuðru. Ég hélt líka að þetta
yrði ekki mjög langur tími sem við yrðum
úti. Bjóst við að við yrðum erlendis í eitt
ár eða svo. Ég hafði pakkað því litla sem ég
átti til að hafa með út, styttunum sem ég
fékk í fermingjargjöf og slíku dóti. Eftir
árið fór ég með þetta heim aftur, en stuttu
síðar skrifaði Arnór undir þriggja ára
samning við Lokeren og við fórum aftur til
Belgíu. Ég pakkaði því styttunum aftur.“
Náin kynni á
strætisvagnastöð
„Við vorum mjög ástfangin á þessum
tíma og áttum erfitt með að slíta okkur
hvort frá öðru. Við höfðum kynnst gegn-
um kunningja Arnórs, sem ég hafði eitt-
hvað verið með. Það var eiginlega helber
tilviljun að kynni okkar urðu nánari. Við
höfðum þekkst svolítið í tæpt ár. Svo eitt
kvöldið vorum við bæði á leið í Tónabæ,
hann með vini sínum og ég með vinkonu
minni. Hann lagði af stað ofan úr Breið-
holti í strætó, leið 11, og vinurinn átti að
hitta hann á annarri stoppistöð. Ég fór í
sama strætó nokkru síðar og átti á sama
hátt að hitta vinkonu mína. En þau birtust
hvorugt og við ákváðum að bíða saman á
Eftir margra ára sambúð giftu Ólöf og Amór sig með pompi og pragt fyrir þremur
árum. Sonur þeirra, Eiður Smári, og frænkan Ólöf Sara Ámadóttir vom brúðarpar.
spymu og dvöl hennar fjarri heima-
slóðum.
„Ég held að umstangið í kringum samn-
ingsgerðina og brottför Arnórs í skyndi á
meðan ég var enn ólétt hafi komið fæðing-
unni af stað. Hann var rétt farinn út þegar
Eiður Smári fæddist og það var alveg
hræðilegt að hafa hann ekld við hlið sér.
Annað var bara ekki hægt, hann varð að
grípa tækifærið og ég held að honum hafi
liðið síst betur en mér í þessum frumspor-
um í atvinnumennskunni. Það var svo mik-
ill asi og þetta var svo stórt mál að það átt-
aði sig enginn á því að segja stjórunum í
Belgíu að ég væri rétt komin að því að eiga
barn. Arnór hefði sjálfsagt getað fengið
nokkurra daga frest, en það bara gleymdist
í látunum," sagði Ólöf um fyrstu vikur
þeirra Arnórs tengdar atvinnumennskunni
í knattspyrnu. Arnór fékk tilboð frá belg-
íska félaginu Lokeren og flutti út daginn
áður en Ölöf átti að eiga samkvæmt áætlun
lækna.
Áfall að verða
ólétt
„Ég grét og grét þegar Arnór var farinn.
Ég eignaðist svo soninn tveimur dögum
eftir að hann fór út. Arnór fékk fréttirnar í
skeyti. Ég skrifaði nánast á hverjum degi til
hans en ég veiktist talsvert eítir fæðinguna
og var á spítala, en ég held við höfum bara
talast einu sinni við í síma. Svo kom hann
tveimur vikum síðar heim í landsleik, en
fimm vikum eftir fæðingu Eiðs flutti ég út.
Þá var kominn bunki af bréfum til hans.
Fjölskylda Arnórs kom út stuttu síðar og
hjálpaði okkur fyrstu tvö keppnistíma-
bilin.“
Þau Arnór höfðu þekkst í tvö ár þegar
Ólöf varð ólétt og á sama tíma leituðu er-
lend lið eftir að fá Arnór í sínar raðir. Það
er erfitt að setja sig í spor þeirra, ungt fólk
sem á von á barni hefiir í nógu að snúast,
hvað þá ef það þarf að taka ákvörðun um
að flytja til útlanda í skyndi. „Það var
8 VIKAN 25. TBL. 1988