Vikan - 14.12.1989, Blaðsíða 9

VIKAN: En þú hefur ekkert tekið
þátt í dægurlagasamkeppnl á síðari
tímum; Eurovision og svoleiðis.
Gaukur: Nei. Líklega hef ég bara aldrei
nennt því.
VIKAN: Hvað finnst þér um keppni
eins og eru í gangi núna til útflutn-
ings.
Gaukur: Útflutningskeppni, já. í stuttu
máli finnst mér dómnefhdir ekki hafa stað-
ið sig sem skyldi. Ég held að ísland hefði
aldrei lent á botninum ef dómnefndir
hefðu verið sér meira meðvitandi um til
hvers þær vom að dæma, hvað þær vom
að dæma og hvert það átti að fara sem þær
dæmdu. Það voru lög í hverri einustu
keppni sem hefðu getað — er ég nærri viss
um — náð hærri sætum en ísland náði. ís-
lendingar eiga að hætta að fyrirlíta Euro-
vision-keppnina í þykjustunni og setja sig
á háan hest - um leið og þeir glápa á hana,
allir sem einn.
Anna Mjöll: Ja, það er náttúrlega vit-
laust viðhorf að dæma lag best sem er með
flottasta textann, en það er ekki málið. Það
er eins og að fara að keppa með hand-
boltaliði og ætla svo allt í einu að fara að
spila fótbolta.
Svanhildur: Flytjandinn verður líka að
vera „prófessjonal" og hafa ekki komið
ífam opinberlega áður. Það hlýtur að vera
mikið átak að koma fram fyrir hundmð
milljóna áhorfenda.
Gaukur: Það nær ekki nokkurri átt að
senda algera viðvaninga í slíkt. Það er ekki
hægt að gera fólki það. Ég hef átt ýmislegt
saman að sælda við Eurovision-Iög í tutt-
ugu ár eða meira og þykist allkunnugur
þessari keppni. Ég útsetti fýrir Svavar
Gests hin og þessi Eurovision-lög sem
voru sett á plötur hérna um árið. Einu
sinni skrifaði ég lagið sem vann, tókum
það upp kvöldið eftir að úrslitin fengust,
ég gerði strax texta við það og það var
komið út á íslensku eftir viku.
VIKAN: Hvemig tókst ykkur að
koma þessu út á viku þegar það tekur
■ Anna Mjöll: Já, það er
náttúrlega vitlaust viðhorf að
dæma lag best sem er með
flottasta textann, en það er ekki
málið. Það er eins og að fara að
keppa með handboltaliði og
ætla svo allt í einu að fara að
spila fótbolta.
■ Gaukur: Ég hef heldur aldrei
verið þannig að ef ég sé
brennivínsglas þá hendi ég mér
á það. Hitt er annað mál að
maður leiddist út í vínnotkun,
allt of mikla, og þegar hún var
orðin það mikil að hún var í
fyrsta lagi farin að valda mér
lífsleiða og í öðru lagi vandræð-
um, bæði í heimilislífi og starfi,
þá fór ég að hugsa málið
svolítið.
mínnst þrjár vikur að koma út tilbú-
inni plötu í dag?
Gaukur: Þetta kom að vísu út á tveggja
laga plötu en ég veit ekki hvernig hann
Svavar fékk þetta í gegn. Ég skildi það
aldrei.
Svanhildur: Hann var galdrakarl á
þessu sviði.
VIKAN: Hvað finnst þér um íslensk
dægurlög núna?
Gaukur: Ég hef allt gott um þau að
segja. Þó flnnst mér leiðinlegt þegar farið
er mjög illa með málið og sérstaklega fer í
taugarnar á mér ef áherslurnar eru vitlaus-
ar í textunum. Oft er það vegna þess að
söngvararnir skilja ekki það sem þeir eiga
að flytja. En margt er vel gert hérna, sem
betur fer, og annað lakara eins og gengur.
Ég get alveg sætt mig við marga stíla. Það
þurfa ekki allir að semja á sömu bylgju-
lengd. í Ameríku er það þannig að maður
vinnur með öllum mögulegum aldurs-
flokkum — allt frá átján ára og upp úr. Það
eina sem ég get sett út á hérna er að mað-
ur fær ekki mikil tækifæri til að vinna með
ungum strákum þar sem hver getur lært af
öðrum.
VIKAN: Á sínum tíma varstu með
nokkuð mörg jám í eldinum; varst
blaðamaður á Tímanum, gafst út
textarit, spilaðir, útsettir og samdir
lög og texta en á sama tíma lifðirðu
,Jiinu ljúfa Iífí“ ef svo má segja. Var
ekki strembið að koma þessu heim og
saman?
Gaukur: Ja, þetta var hasarderað líf. Þú
verður að gæta að því að spilamennskan
var allt öðruvísi en hún er núna. Við spil-
uðum alltaf sex kvöld í viku, stundum sjö.
Þar að auki spiluðum við til dæmis um
tíma eitt útvarpsprógramm í hverri ein-
ustu viku á vellinum og ég þurfti að undir-
búa allar kynningar sérstaklega á ensku.
Við þurftum alltaf að vera með ný og ný
lög og útsetningar. Og svo tókum við þátt
í ýmsu sem upp á kom. Við æfðum í matar-
tímanum, frá tólf til tvö, fjóra daga vikunn-
ar og þar að auki var ég blaðamaður um
skeið. En nú viltu auðvitað að ég fari að
tala um brennivínið í kringum skemmt-
analíflð.
Svanhildur: Og freistingarnar svoköll-
uðu. Vín er auðvitað hægt að ná í alls
staðar. Ef þú ert fyrir vín færðu þér vín. Og
fýrir mig er það engin freisting. Það eru
allt aðrar freistingar sem ég fell fyrir.
Gaukur: Ég hef heldur aldrei verið
þannig að ef ég sé brennvínsglas þá hendi
ég mér á það. Hitt er annað mál að maður
leiddist út í vínnotkun, allt of mikla, og
þegar hún var orðin það mikil að hún var
í fyrsta lagi farin að valda mér lífsleiða og
í öðru lagi vandræðum, bæði í heimilislífi
og starfi, þá fór ég að hugsa málið svolítið.
Sem betur fer var ég svo heppinn að þetta
kom upp akkúrat um sama leyti og mikil
alda var í brennivínsmálum hérna og ég sá
marga kunningja mína ganga glaða og reifa
eftir Austurstræti. Þeir voru búnir að fara í
svokallaða meðferð, höfðu náð tökum á
sjálfum sér, lífinu og tilverunni og voru
orðnir bjartsýnir og brosmildir á ný. Og
einn góðan veðurdag bar ég gæfu til að
lyfta upp tóli og biðja um aðstoð. Ég fékk
hana og síðan eru liðin tólf ár. Ég held að
ég hafi aldrei gert neitt þarfara. Auðvitað
breytir það lífi manns að vera laus við eitt-
hvað sem maður er alltaf með innra með
sér. Það liðu oft vikur og stundum mánuð-
ir án þess að ég smakkaði vín en það var
allt of mikið samt og slæmt þegar það
varð. Auðvitað kom þetta mér oft í koll.
VIKAN: En svo við snúum okkur að
hinum hliðum skemmtanalífsins. Á
miðjum sjöunda áratugnum varstu
kominn með eigin stórhljómsveit,
Sextett Ólafs Gauks.
Gaukur: Já. 1965 var ég kominn með
eigin hljómsveit í Lídó og við gerðum það
nokkuð gott. Svo lentum við í sjónvarps-
þáttum sem kynntu okkur vel.
\TKAN: Þetta voru eiginlega fyrstu
leiknu sjónvarpsseríumar héma.
Svanhildur: Við vorum á réttum tíma á
réttum stað.
Gaukur: Enda urðum við nokkuð þekkt
25. TBL 1989 VIKAN 9
Sextett Ólafs Gauks árið 1969. Frá vinstri: Rúnar Gunnarsson (látinn), Andrés
Ingólfsson (látinn), Svanhildur, Ólafur Gaukur, Carl Möller og Páll Valgeirsson.