Vikan - 14.12.1989, Blaðsíða 52

ROSA 5KRIFAR
Sefjum „loróta" á jólin
Eg' fleygði raér upp í sófa, hélt
niðri í mér andanum, togaði
mohair-teppið varlega upp að
augunum og hugsaði með sjálfri
mér...alveg örugglega!
Ég var nýkomin inn úr dyrunum, búin
að kasta af mér skónum, setja ketilinn í
gang og byrjuð að láta renna í baðkarið og
rétt byrjuð eins og fleiri að hugsa til jól-
anna og alls þess er þau buðu upp á. Alltaf
er jafhgaman og hlýlegt að finna þau
nálgast, því verður ekki neitað...allt
stússið, kertaljósin, matarilmurinn og
kökurnar! Líka þær sem misheppnuðust
svo herfilega að maður bara þóttist hrein-
lega aldrei hafa heyrt á þá uppskrift
minnst. „Nú, hvað segirðu? Er það góð
uppskrift? Ég hef bara aldrei prófað hana!“
Eða þegar allt kemst á svoleiðis suðupunkt
þegar svo sem eins og 2-3 dagar eru til
jóla. Þá er eins og verið sé að sýna þjóðfé-
lagið á vitlausum hraða, eins og í Chaplin-
myndunum.
INNKAUPAGRÆÐGiN
Allt iðar af brjálæðislegum hraða og
óðagoti...alls staðar er fólk með augun á
stilkum að meðtaka alla dýrðina, sérstak-
lega á Laugaveginum og inni í Kringlu, þar
sem það teygir hendurnar í tryllingslegum
krampa í áttina að glans-varningnum...í
takt við dillandi diskótónlist...sama hvað
það er...bara eitthvað, eitthvað nógu mikið
og stórt á svoleiðis uppsprengdu verði að
manni hreinlega slær fýrir brjóst og verð-
ur að setjast einhvers staðar niður til að
jafha sig eða rjúka út á bílastæði til að ná
andanum og fýlla lungun af óspilltu utan-
dyra-súrefhi. Stundum er maður svo hepp-
inn að rekast á stöðumælavörðinn vera að
munda stöðumælasektarmiða á rúðu-
þurrkuna hjá manni og þá er hægt að fá út-
rás út af allri bruðlvitleysunni og tuskast í
einar flmm mínútur í honum...og þar með
endurheimta sitt fyrra eðlilega látbragð!
Nei...það er alveg furðulegt hvað vit-
leysan getur gengið langt í innkaupa-
græðginni...bara kaupa eitthvað, þetta og
þetta og svo svona...og líka hitt og endi-
lega eitthvað af þessu, bara pínulítið
meira!
GLORSOLTIN AUGU Á STILKUM
Jæja, og þá erum við komin að sjálfu að-
fangadagskvöldinu þegar allir eru sestir
inn í stofu í fínu fötunum að meðtaka alla
dýrðina, sér til yndisauka að lokinni jóla-
steikinni og desertnum — með engu að stð-
ur glorsoltin augu á stilkum eftir jóla-
pökkunum!
Og þarna, þarna stendur jólatréð sjálft í
fullum skrúða, bústið af öllu fíniríinu sem
gengið hefur í arf mann ffam af manni í
mörgum fjölskyldum og allt pakkaflóðið
undir greinunum er svo gífurlegt að það
jaðrar við að manni detti í hug að
skynsamlegt væri að setja hreinlega
„kvóta“ á jólin — sem sé að banna að gefa
hverjum og einum nema eins og 6-7 gjafir
í mesta lagi. Hvernig í fjandanum eiga
pakkar hjá 5-6 manna fjölskyldu að komast
fýrir í venjulegri stofu ef hver um sig fær
8-9 pakka...af öllum stærðum? Að maður
nú ekki tali um allan pappírinn er hrannast
upp úti á miðju gólfi svoleiðis að liggur
við drukknun, fyrir utan þá sem hreinlega
fá innilokunarkennd þegar þrengir að
þeim af skrjáfandi umbúðum!
Börn verða líka hrædd við svona papp-
írsfjöll. Þau týnast inni í þessu og gjarnan
hverfa ýmsir hlutir í þessum ósköpum.
Hálft aðfangadagskvöldið fer í að róa börn-
in og sussa á þessi grey af því að þetta eða
hitt er týnt eða var óvart fleygt með rusl-
inu áðan þegar verið var að fara með um-
búðirnar út í öskutunnu!
SKILAVITLEYSAN
Og þá erum við komin að skila-vitleys-
unni! Hafið þið ekki tekið eftir því að allir
eru í því að skila öllu eftir jólin...fáir geta
notað það sem þeim var gefið! Og velflest-
ir eiga langt ffam á vor innleggsnótur í
hinum og þessum verslunum um land allt!
Mér skilst að magabólgur og brjóstsviði
séu mjög algengir kvillar í verslunar-
-mannastéttinni um og yflr jólin...er það
nenia von! Og eiginkonurnar...það er al-
veg sama hvað aumingja karlarnir þeirra
reyna að leggja sig fram um að geðjast
þeim...öllu er skilað!
Ég veit til dæmis um einn sem gaf elsk-
unni sinni rándýrt hálsmen hannað af Jens,
hvorki meira né minna, sem kostaði ein 38
þúsund, en þá var það ekki hægt, fannst
henni, því það minnti svo ofboðslega á
menið hennar Jónu! Eða aumingja Steini
sem ætlaði svo sannarlega að koma sinni á
óvart og krydda tilveruna duggunarlítið
yflr þessa annars miklu friðar- og ffíhátíð
og keypti á sína dýrindis svartan blúndu-
undirfatnað með tilheyrandi sokkabönd-
um og skvísu-pinnahælaskó í stíl...nei,
takk! Helga var alveg á því (en svo hét
maddaman) að þetta væri dónalegt...hún
gæti bara ekki verið þekkt fyrir annað
eins...hvað myndi fólk eiginlega halda?
Henni fannst þýskur baðmullarnærfatnað-
ur miklu meira viðeigandi! Svona konur
eru náttúrlega bilaðar! Er nema von að
hjónaskilnuðum fjölgi alltaf eftir jól-
in...prestar hafa haldið þessu ffam...!
Aumingja karlarnir, vinnandi og vinn-
andi baki brotnu frá morgni til kvöld og
svo þegar vökva á Iífsblómið á sjálfum jól-
unum koma eiginkonurnar með kústinn
eða kökukeflið á móti þeim eins og hverj-
ar aðrar jarðýtur!
Hver ætli sjái svo sem inn í sérþarfir
einkalífsins nema þau tvö? Hverslags fífla-
gangur er þetta eiginlega? Nei, stelpur
mínar, verið góðar við karlana ykkar núna
yflr hátíðina....ekki skila gjöfunum ffá
þeim, gleðjist frekar yfir því að fá köflóttar
bomsur, eiturgræna ullarpeysu með tjull-
skrauti eða plasteyrnalokka. Þessar elskur
kaupa þetta allt saman með hlýju hugar-
fari.
Gleðileg jól!
25. TBL. 1989 VIKAN 49