Vikan - 23.08.1990, Blaðsíða 37

En sem sagt, ef einhver varð veikur komu
„medicine" menn og konur ættflokkanna til
hjálpar með kunnáttu sína. Allir indíánar áttu
sinn eigin „medicine" poka en „medicine"
mennirnir og konurnar voru með poka með
orkumeiri hlutum í en aðrir. Þeir sem voru veik-
ir fengu að kafa ofan í þeirra poka. Þar var að
finna klær af úlfum og björnum, skinnpjötlur af
hinum ýmsu dýrum, fuglsklær eða fjaðrir og
parta af öllum þeim dýrum sem lifðu umhverfis
ættflokkana. Hluturinn, sem hinn veiki dró, gaf
vísbendingu um hvaða orka ylli ójafnvægi hjá
honum. Síðan var læknað á ýmsan máta.
Stundum hafði „medicine" maðurinn sérstaka
orku í höndum sínum og læknaði með þeim,
stundum var læknað með bænum, söng,
endurteknu hljómfalli, tóbaki sem er helgur
hlutur meðal indíánanna, allt eftir því hver
veikin var. Shamaninn tekur ekki aðeins að sér
að lækna fólk heldur líka að hjálpa þeim sem
vilja deyja yfir í andaheim.
Til dæmis um hversu langt aftur þessar
hefðir indíánanna ganga get ég sagt þér að hjá
Choctaw-ættflokknum, sem er minn ættflokk-
ur, er til veiki sem kennd er við frumfílinn
(mastodon) sem var ekki ósvipaður mamm-
útinum. Sú veiki er í raun matareitrun. Ekki alls
fyrir löngu birtist grein í National Geography
þar sem birtar voru niðurstöður fornleifarann-
sókna. Samkvæmt þeim höfðu fundist minjar
um að indíánarnir hefðu geymt kjöt af frumfíln-
um í köldu vatni til að verja það skemmdum.
Sennilega hafa þeir uppgötvað þessa aðferð
eftir að hafa orðið veikir af úldnu kjöti og fengið
matareitrun. Enn þann dag í dag vitna Choct-
aw-indíánar, sem halda sig við gamlar hefðir,
til matareitrunar sem frumfílaveiki.
Þegar ég fór að gera mér grein fyrir því
hversu dýrmætur menningararfur minn sem
indiána var fór ég að kynna mér þessar lækn-
ingaaðferðir og tákn dýranna hjá hinum ýmsu
ættflokkum. Ég dvaldi meðal annars hjá
Crow-, Cheyanne- og Sioux-indíánum og
rannsakaði hvaða þýðingu hvert dýr hafði. Ég
var því með mikla bakgrunnsþekkingu þegar
ég hitti Jamie sem skrifaði bókina með mér.
Fyrstu kynni okkar voru þau að hún las fyrir
mig í tarotspil. Spurning mín til spilanna var
hvaða verk ég ætti að leysa af hendi með
henni. Ég hallaði aftur augunum og
fékk þessa „sýn“. Ég sá innkaupa-
körfu eins og f stórmörkuðum,
hendur sem ýttu henni áfram og síð-
an var komið að rekka og blár kassi
settur í körfuna. Mér fannst þetta
ekki nógu mikil vísbending svo ég
bað hinn mikla leyndardóm að gefa
mér fleiri vísbendingar ef ég ætti að
geta tekið mark á þessu. „Sýnin" hélt
áfram og ég kom að sex indíánaöld-
ungum sem sátu undir nýju tungli. Ég
gekk til þess manns sem sat vinstra
megin við miðju. Ég settist fyrir framan
Frh. á næstu opnu