Vikan - 23.08.1990, Blaðsíða 39

ing the Fifth World (Opnun fimmta heimsins).
Mér fannst þaö gott tákn hversu vel upptak-
an gekk svo ég sagðist mundu dansa dansinn
ef ég fengi þaö „medicine" sem ég þyrfti að
nota, þó ég sé ekki vanur aö gera draumsýnir
annarra að veruleika, sérstaklega þar sem
Nightchase er af Lakóta-ættflokki og þeirra
siöir aö mörgu leyti allt öðruvlsi en siðir
Choctaw. Viö höföum um það bil þrjár vikur til
aö undirbúa dansinn og þaö sem viö þurftum
aö hafa meö okkur hingað til að geta dansað
hann. Ég heföi aldrei komist í gegnum þetta ef
Nina Sammons, sambýliskona mín, hefði ekki
hjálpað mér. Hún vann af kappi og ekki bara
hún því okkur barst efni og hlutir, sem viö
þurftum aö nota, hvaðanæva aö. Viö þurftum
varla að kalla eftir þeim, þeir bara komu.
í raun var ég mjög undrandi yfir því aö hafa
fengið að fara meö dansinn út fyrir landstein-
ana því indíánar eru ekki gjarnir á aö sam-
þykkja aö aðrir en þeir dansi dansana þeirra
en draumsýn Nightchase var að dansinn yrði
dansaöur af öllum kynþáttum heims, án tillits til
trúar þeirra eöa litarháttar, til friðar og samein-
ingar öllu mannkyni. Á sama tíma og hann var
dansaður hér á Islandi var hann dansaöur í
Taos. Dætur mínar, þær Greta og Sara, döns-
uðu líka til að senda mér styrk og Nightchase
leiddi Sun Dance í Suður-Dakota og sendi
okkur styrk gegnum bænir sínar.
Ég tók að mér ábyrgðarmikið hlutverk að
vera stjórnandi þessarar athafnar en ég held
hún hefði hvergi nema á fslandi getað átt sér
stað utan Bandaríkjanna. Samkvæmt venjum
indíána bera þeir sem stjórna svona athöfnum
fullkomna ábyrgð á öllum þátttakendum og þó
þeir séu í forsvari ganga þeir alltaf síðastir.
Byrðar fólksins hvíla á herðum þeirra sem
stjórna."
Bjóstu við svona mikilli þátttöku í dansinum?
„Nei, ég varð satt að segja alveg undrandi.
Eftir því sem ég best veit tóku hundrað sjötíu
og fjórir þátt í honum. Það eru mörgum sinnum
fleiri en ég átti von á.
Samkvæmt hefðum indíána leitar maður
alltaf leyfis hjá öldungi þeim sem er yfir svæð-
inu sem dansað er á. Mér fannst því við hæfi
að leita leyfis hjá Sveinbirni Beinteinssyni alls-
herjargoða sem var á mótinu. Við indíánarnir
tölum um að fá leyfi til að dansa I hring ann-
arra. Þegar við Sveinbjörn hittumst færði ég
honum tóbak en það er helgur hlutur meðal
indíána. Hann gaf mér leyfi fyrir dansinum og
veitti mér jafnframt þann heiður að vera inni I
hringnum með mér. Með okkur var líka annar
íslendingur, Hilmar Örn Hilmarsson.
Hilmar Örn kom síðastur inn I hringinn og
lagði hlut á altarið. Það var trédrumbur sem
tálguð hafði verið á rún. Með því veitti hann
mér mikinn heiður. Þegar ég kom til Reykjavík-
ur og skoðaði myndirnar, sem höfðu verið
teknar af altarinu eftir athöfnina, fann ég hvergi
rúnina. Þá mundi ég eftir því að Hilmar Örn
hafði hent henni í eldinn um leið og dansinum
lauk. Henni fylgdu því sannkallaðir töfrar þar
sem hún var á staðnum en var þó ekki hægt að
festa hendur á og í gegnum eldinn fór til and-
anna á himnum. Hún og Hilmar Örn hafa med-
icine refsins. Þau ferðast um í felubúningi, eru
til staðar án þess að nokkur verði þeirra var,
hverfa síðan og birtast einhvers staðar þar
sem þeirra var síst von. Það er mér heiður að
hafa eignast hann sem vin.
Við lentum í smávegis tæknilegum vand-
ræðum með tónlistina í upphafi dansins. Hún
var svo lág að hún varla heyrðist. Það var eins
og öll orka væri að yfirgefa okkur og ég hélt að
ekkert yrði úr dansinum. Þá kom Hilmar Örn til
liðs við mig og fór að kyrja sönginn og byggja
orkuna upp. Ég var mjög þakklátur fyrir þaö.
Þegar þátttakendurnir voru að ganga inn í
hringinn úr austri birtust teikn á lofti yfir Jöklin-
um. Mér hefur verið sagt að slíkt hafi ekki gerst
áður. Ég tók það sem tákn um að okkur yrði
veittur kraftur og að margir myndu öðlast
„sýn“. Mér fannst alveg stórkostlegt að fimm
skyldu öðlast „sýn“ og koma inn i hringinn. Eft-
ir dansinn voru margir sem höfðu samband við
mig til að segja mér að þeir hefðu upplifað sýn
án þess að þora að fylgja henni eftir og því
ekki komið inn I hringinn. Ég er ekki I nokkrum
vafa um að Jökullinn á sinn þátt I þessari
mögnun, svo og almennt næmi íslendinga.
Það þykir mjög gott í Bandaríkjunum, ef
dansaður er dans f líkingu við þetta í fjóra
daga, að fjórir fái „sýn“. Því fór þetta allt langt
fram úr mínum björtustu vonum. Þeir sem
dansa Ghost Shirt Dance skuldbinda sig í raun
til að dansa hann að minnsta kosti fjórum sinn-
um á lífsleiðinni en Nightchase stendur fyrir
einum slíkum í Bandaríkjunum á næsta ári.
Þeir sem hafa áhuga á að taka þátt I honum
geta haft samband við hann með því að skrifa:
Nightchase, P.O. Box 3117, Taos, New Mex-
ico 87581, U.S.A."
ANDLITSMÁLNING
Þú varst málaður á allsérstæðan máta I and-
litinu, meðal annars með svartan lit í kringum
augun. Táknaði þessi andlitsmálning eitthvað
sérstakt?
„Ég var með fjögur strik á enninu, eitt svart,
eitt hvítt, eitt rautt og eitt gult. Litirnir tákna liti
kynþátta heimsins en þeir tákna einnig höf-
uðáttirnar hjá okkur indíánum. Ástæðan fyrir
því að ég var með svarta hringi I kringum aug-
un er sú að þannig tengist ég raccoon (þvotta-
birni). Þeir eru ákaflega góðir að rekja slóðir og
geta rakið þær bæði hér og í andaheimum.
Mín ábyrgð í dansinum var að passa upp á að
þeir sem fengu „sýn“ kæmu aftur til baka frá
andaheimi eftir heimsókn þangað. Til að geta
framfylgt þeirri ábyrgð notaði ég raccoon
„medicine“.“
Ertu ánægður með dvölina hér á íslandi?
„Já, svo sannarlega. Ég hef dvalið hér í níu
daga. Áður en ég fór frá Bandaríkjunum var ég
því miður búinn að skipuleggja tveggja vikna
ferð til meginlands Evrópu. Ef ég hefði vitað
hvað (sland er failegt hefði ég eytt þessum
tveimur vikum hérna. Vonandi gefst mér tæki-
færi til að koma hingað aftur og eyða meiri
tíma hér. Fólkið, sem ég hef hitt, hefur verið
yndislegt og ég er þakklátur forsjóninni fyrir að
haft leiðbeint mér hingað."
Undirrituð hefur í gegnum árin sýnt mörgum
erlendum gestum landið, meðal annars staði
eins og Þingvelli, Gullfoss og Geysi. Enginn
þeirra hefur sýnt Þingvöllum eins mikla virð-
ingu og David Carson því hann skildi hversu
mikil saga býr á bak við staðinn. Eins og við
ræddum um síðar eru helgir staðir indíána I
Bandaríkjunum allir úti í náttúrunni, lítið annað
en sandur, gras og steinar, líkt og Þingvellir
eru hjá okkur og því fannst okkur menningararf-
ur okkar bera samhljóm. Raunar fékk hann þá
tilfinningu á Þingvöllum aö hann hefði verið
þarna áður og þá í einvígi úti í hólma. Hver
veit?
MhDlUINt
CARDS
Thc Discovery oj Power
Tlmnifjh ihe Wtm oj Animah
■ Sú bók Davids
Carson sem er ef til vill
þekktust hér á landi,
sem og í heimalandi
hans, er Medicine
Cards og hefur selst í
milljónum eintaka.
■ „Á ferðalagi mínu
um ísland undanfarna
daga hef ég skynjað
sterkt að hér á landi
hefur örugglega verið
mjög sterk seiðmenn-
ing.“
■ „Égtók að mérmikið
ábyrgðarhlutverk að
vera stjórnandi þessar-
ar athafnar en ég held
að hún hefði hvergi
nema á íslandi getað
átt sér stað utan
Bandaríkjanna."
David Carson í ræðustól a Snæfellsás '90.