Vikan


Vikan - 04.04.1991, Blaðsíða 18

Vikan - 04.04.1991, Blaðsíða 18
TEXTI: PÓRDÍS BACHMANN HRÚTSMERKIÐ TÁKN HINS ÆVINTÝRAGJARNA FRUMHERJA Rómverjar kölluöu stríðs- guö sinn nafninu sem viö notum einnig, Mars. Það var háttur Rómverja að fá goðafræðina lánaða frá Grikkj- um en breyta nöfnunum úr grísku yfir á latínu. Mars var þó Rómverjum miklu mikil- vægari guð en Ares var Grikkjum, því Róm var ávallt höll undir stríð. Mars stóð næstur hinum mikla Júpíter að völdum og félagar hans tveir, Fölvi og Ótti, fylgdu honum til orrustu. Þar eð Rómverjar höfðu Mars í svo miklum há- vegum tileinkuðu þeir honum marga jákvæða eiginleika. Hann var mikill náttúruguð, veitti frjósemi, verndaði akra og veitti auk þess öllum nýjum framkvæmdum og hugmynd- um brautargengi. Það var hon- um til heiðurs að Rómverjar skirðu fyrsta mánuðinn í nýju tímatali, timabil sem gaf vor- komuna til kynna - Mars. Hrúturinn er fyrsta merkiö í stjörnuhringnum, frumkvæður eldur. Hann er frumkvæður á þann hátt að tímabil hans gegnir hlutverki nokkurs konar svisslykils ársins, eldurinn er táknrænn fyrir sprengikraft vorsólarinnar. ( þessu merki eru dagar og nætur jöfn að lengd. Hrúturinn er almennt séð tákn hins ævintýragjarna frumherja og hefur eins og öll hin merkin bæði kosti og galla. Hrútur tekur sem sagt frum- kvæði en miðar við hugsjónir sínar og þörf fyrir að vera fyrstur. Eldurinn er úthverfast- ur frumþáttanna fjögurra enda er oft sagt um fólk í eldmerkj- um að það sé lifandi og kraft- mikið. Hrúturinn ber leitina að sjálf- inu innra með sér. Þó hann taki lífinu gjarna af miklu hug- rekki og sýni karlmennskutil- burði er hann innst inni afar óöruggur með sig. Flestir gera sér grein fyrir sínum innri manni með árunum en þar til Hrúturinn nær þeim þroska mun hann ávallt reyna á sig til hins ýtrasta. Hrúturinn þarf því að gera sér betur grein fyrir til- finningum annarra og láta sér ekki yfirsjást að hann getur lært af reynslu annarra. Heim- ur hans er hugmyndaheimur en hann skortir reynslu í ver- aldlegum efnum sem gæti hjálpað honum að beita orku sinni á hagnýtan hátt. Hann hvetur þannig til þess að lifað sé og skapað en hann skortir oft hæfni til að gera innblástur sinn að veruleika. Hrúturinn þarf á stöðugri Stjörnubjört nótt í Saint-Rémy, mynd sem Hrút- urinn Van Gogh máiaöi í júnf 1889. Sprengi- krafturinn í mál- verkinu endur- speglar eldinn og ástríðurnar sem oft eru sögð mest áberandi eiginleiki fyrsta merkis stjörnu- hringsins, Hrúts- merkisins. spennu að halda. Sé ekki næg spenna í nánasta umhverfi er hann vís til að skapa hana eða fara á grænni veiðilendur. Hann sækist eftir tilfinninga- hita f öllum sínum sambönd- um og getur verið afar eignar- haldssamur í rómantískum málum. Hrúturinn gerði því rétt í að læra muninn á kynlífi og ást, því það síðarnefnda kallar á að sjálfið sé sett til hliðar, nokkuð sem oft reynist Hrútn- um erfitt. í samböndum sínum vill Hrúturinn að aðilarnir geti bætt hvor annan upp og hann þarfnast einhvers sem haldið getur eldi hans við án þess að slökkva á honum. Herskárri Hrúturinn mun leita uppi ein- hvern sem er honum mjög háður en er þó sjálfstæður sem félagi. Óvirkara lambið þarf á að halda einstaklingi sem örvar hann til dáða og veitir honum það öryggi sem hann þarfnast. Þegar Hrúturinn finnur slík- an einstakling er hann afar trygglyndur. Hann langar til að geta verið stoltur af sinni út- völdu og börnum þeirra, vegna þess að fjölskyldan er fulltrúi þess sem hann er og þess sem hann hefur skapað. Hann mun örva börn sín til tjáningar og þess að berjast fyrir því sem þau trúa á svo að þeim gangi vel með það sem þau taka sér fyrir hendur. Sjálfur á Hrúturinn erfitt með að taka við skipunum frá öðr- um og hann mun ávallt reyna að koma sér í leiðtogastöðu. Samkeppni er honum mjög að skapi og hann lætur ekki minni háttar áföll tefja sig lengi. Hrút- urinn reynir oft að taka foryst- una með valdi og þröngva sér upp á tindinn. Ef tækifæri býðst á hann til að stökkva til og gerir það oft án þess að sjá fyrir allar afleiðingar gerða sinna. Hrúturinn verður að læra að taka sér tíma til að skoða öll smáatriði stöðunnar vandlega en einbeita sér ekki eingöngu að aðalatriðinu. 18 VIKAN 7.TBL.1991
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.