Vikan - 04.04.1991, Page 64

TEXTI: ÞORSTEINN EGGERTSSON
NOKKRAR TILLÖGUR
AD ANDLITSFÖRÐUN
Forngrikkir reiknuðu út
hlutföll fullkomins lík-
ama þannig að þeir
sklptu honum í átta jafnstóra
hluta: höfuðið, frá höku að
geirvörtum, frá geirvörtum að
nafla, frá nafla að nára, frá
nára að miðju læri (þangað
sem hendurnar ná þegar mað-
ur stendur þráðbeinn), þaðan
að hnjám, frá hnám á miðjan
sköflung og þaðan til Ilja. Sam-
tímamennirnir og erkióvinirnir
Michelangelo og Leonardo da
Vinci fundu út ýmislegt í viðbót
um mannslikamann og nú vita
helstu tískufræðingar heims-
ins að hlutföllin í fullkomnu
andliti eru ótrúlega skipulögð.
Fjarlægðin frá hársrótum að
augnabrúnum er jöfn fjarlægð-
inni frá augnabrúnum að nef-
broddi og frá nefi niður á miðja
höku (til dæmis að péturs-
spori) er sama fjarlægð. Það
vill svo vel til að þumallinn á að
vera jafnlangur og þessar fjar-
lægðir svo það ætti að vera
auðvelt að nota hann sem
mælistiku. Ef þessi mælistika
er færð í beinni línu frá nefi að
eyrum kemur í Ijós að eyrun
eru í sömu hæð og nefið og
jafnlöng því. Nákvæmlega eitt
auga á að rúmast á milli augn-
anna tveggja og nefið á að
vera eins breitt og lengd ann-
ars augans en munnurinn
tvær augnlengdir þegar bros-
að er.
Svona er staðlað andlit en
frávik gera það óneitanlega
persónulegt. Til dæmis er sagt
að vinstri andlitshelmingur
Gretu Garbo hafi verið gjöró-
líkur þeim hægri.
Hvernig er svo best að ná
fram bestu eiginleikum andlits-
ins með förðun? Auðvitað er
byrjað á undirlitnum og síðan
púðrað yfir. Grunnurinn ætti
ekki að vera dekkri en húðin,
frekar Ijósari. Það er vegna
þess að annars verður hálsinn
of Ijós en hann er að öllu jöfnu
ekki farðaður.
Það fer svolítið eftir duttl-
ungum tímans hvað er í tísku
en við skulum halda okkur við
upphaf tíunda áratugar þess-
arar aldar og byrja á augna-
brúnunum. Þær eiga að vera
óplokkaðar og eðlilegar í ár.
◄ Þhilippe Cornll frá Monaco
með sýnlkennslu í förðun á
vegum Lancaster á Holiday Inn
fyrir skömmu.
Best er að hafa þær örlítið
dekkri eða jafnvel töluvert
dekkri en höfuðhárið og fer
það að sjálfsögðu eftir því
hvað hárið er dökkt. Best er að
bursta fyrst á móti augna-
brúnahárunum og greiða þau
síðan til baka með burstanum.
Ekki þykir ráðlegt að fara fram-
ar en beint fyrir ofan augna-
krókinn nær nefinu því annars
verður andlitið þungbúið
(breiðar augnabrúnir) eða
grímulegt (mjóar augnabrún-
ir). Ekki skal heldur fara langt
út að ytri brúnunum nær eyr-
anu.
Næst skal draga boga-
dregna línu yfir augnlokið og
fylgja eðlilegu línunni sem er
þar fyrir. Gott er að nota lit
sem er andstæður við augun,
til dæmis brúnt á móti bláum
augum, blátt, grátt, fjólublátt
eða jafnvel grænleitt við brún
augu. Gott getur veri ð aö
miða við lit fatanna eða lit klúts
um hálsinn og láta samræmið
ráða.
Nú er komið að augn-
skuggunum. Franska fyrirtæk-
ið Lancaster framleiðir til
dæmis augnskugga sem eru
tveirtil þrír i sama boxinu; Ijós
og dökkur eða Ijós, miðlungs
og dökkur. Þessir augnskugg-
ar eru sérstaklega ætlaðir til
blöndunar hver við annan. Ef
augun eru mjög framstæð er
ágætt að dekkja svæðið á milli
augnakróks og augnabrúna
næst nefinu en það má ekki
vera of áberandi. Undir venju-
legum kringumstæðum er gott
að lita ytri hluta augnaloksins
(svona einn þriðja) og þaðan
skugga í áttina upp að ytri
enda augnabrúnarinnar.
Sama lit má setja undir augun
upp að augnhárunum, ekki
alla leið í áttina að nefinu en
svona tvo þriðju af leiðinni og
láta litinn dofna út. Það á
reyndar alltaf við þegar skugg-
ar eru málaðir; láta þá deyja
út. Augnhárin eru svo máluð á
hefðbundinn hátt.
Þá er komið að kinnalitnum.
Best er að byrja við gagnaug-
að og bursta með hringlaga
hreyfingum í áttina að nasa-
vængnum. Umfram allt ekki
hafa þetta of áberandi.
Um varalitinn mætti hafa
mörg orð og eins mismunandi
og varirnar eru margar. Gott er
að nota til dæmis Lancaster-
varalit. Hann helst á vörunum,
smitar ekki og er þannig settur
saman að það má jafnvel nota
hann með kinnalitnum - á
kinnarnar. Og svo er bara að
hafa neglurnar í sama lit og
varirnar.
62 VIKAN 7. TBL. 1991