Vikan - 14.05.1992, Blaðsíða 46

9
é
rvÍ '/íNina a .Vj
^N^Vipnustoly ff ■
r^-Æðsf tfv
- /t*inpi fyrir . \ •
y ;• ofen ibúö
* , fjöískyld-
. unnar.
[/ • ■ ,
„Maðurinn minn hefur óvallt hvatt mig til að halda
mínu striki og kveðst sjólfur kaupa myndirnar
ef aðrir vilja ekki gera það. Hann trúir ó mig
og ýtir mér ófram, það er mikill styrkur í því."
Nína. Blaöamaður kinkar kolli
og sér aö veitingakonan býr
sig undir að taka diskana. „Þú
skalt þá líka prófa terturnar
hennar, þaer eru alveg frábær-
ar, hún bakar þær sjálf. Sér-
staklega er hún gómsæt mar-
enge-tertan með appelsínu-
fyllingunni. Ég er svo södd
þannig að ég fæ mér bara kaffi
en það verðum við að drekka
upp við barinn því hún vill ekki
að við höldum borðinu lengur
en við nauðsynlega þurfum."
Sú stutta vindur sér að
blaðamanni um leið og hún
þrífur diskinn af borðinu: „Ert
þú nýr hór? Nú, já, þá ætla ég
að segja þér þaö strax aö þaö
er bannað að reykja við
borðin."
Það stóð heima, tertan var
mjög góð. - Nína, þú ert
Gautadóttir, hverjir eru foreldr-
tösku af hlutum sem hann not-
aði við töfrabrögðin. Hann spil-
aði á harmóníku og sög og lék
oft fyrir dansi á böllum í gamla
daga. Það er ómögulegt að
segja hvar hann hefði hafnað
ef hann hefði haft þá mögu-
leika til náms og starfa sem
bjóðast hæfileikafólki á okkar
dögum. Skúli bróðir minn er
útlærður leikari og starfar sem
slíkur. Hann er einnig í hljóm-
sveit, Sniglabandinu, þar sem
hann spilar á bassa og syngur.
Ég er því ekki eini listamaður-
inn í fjölskyldunni.
Ég er alin upp á Ásvallagöt-
unni og finnst ég því hvergi
eiga rætur nema í vesturbæn-
um í Reykjavík. Ég keypti mér
litla íbúð í gömlu verkamanna-
bústöðunum þar. í henni bý ég
síðan í hvert sinn sem ég dvel
heima.
ar þínir og hvaðan kemur þú?
„Ég er fædd í Reykjavík en
pabbi var Eyfirðingur og
mamma er Rangæingur. Hann
talaði alltaf með norðlenskum
framburði og hélt fast í upp-
runa sinn. Ég man eftir því að
hann leiðrétti mig ævinlega
þegar ég var að læra að lesa
og honum fannst ég ekki
nægilega harðmælt. Hann hét
Gauti Hannesson og var í fjöl-
mörg ár smíðakennari við Mið-
bæjarskólann. Ég held stund-
um að hálf þjóðin hafi verið í
tímum hjá honum. í hvert sinn
sem ég kem heim hitti ég fólk
sem hann kenndi og segir „já,
svo þú ert dóttir hans Gauta“.
Móöir mín heitir Elín Guð-
jónsdóttir. Undanfarin ár hefur
hún starfaö sem fararstjóri,
auk þess sem hún hefur leigt
út herbergi fyrir ferðafólk á
sumrin. Hún lærði reyndar
leiklist þegar hún var ung og
útskrifaðist frá Leiklistarskóla
LR. Pabbi var líka mjög list-
hneigður og ákaflega hagur í
höndunum. Hann var jafnframt
frábær sjónhverfingamaður. Ef
hann hefði verið uppi annars
staðar og á öðrum tíma hefði
hann örugglega orðið heims-
frægur. Hann átti alltaf fulla
nma
gáuíá
eins og viö leiðsögn og
kennslu. Ég get lifað af minni
list vegna þess hversu góðan
eiginmann ég á. Ég hef oft ver-
ið komin að því að hætta
þessu og fara að sinna öðru
sem gefur meira í aðra hönd.
Ég hugsa því oft sem svo:
„Hvers vegna er ég eiginlega
að þessu?“
Maðurinn minn hefur ávallt
hvatt mig til aö halda mínu
striki og kveðst sjálfur kaupa
myndirnar ef aörir vilja ekki
gera það. Hann trúir á mig og
ýtir mér áfram, það er mikill
styrkur í því. Ég þarf auðvitað
líka að hugsa um heimilið og
börnin mín þrjú. Það yngsta er
nú orðið fjögurra ára og það
elsta tólf. Nú er ég með ís-
lenska „au pair“ stúlku sem er
mér mikil stoð á heimilinu.
Börnin eru í skólanum til
klukkan fjögur á daginn, líka
það yngsta, og því hef ég
ágætan vinnufrið yfir miðjan
daginn."
RÆTURNAR Á
ÁSVALLAGÖTUNNI
Við höfum lokið við aðalréttinn
þegar hér er komið sögu.
„Fannst þér þetta ekki bara
gott og heimilislegt?" spyr