Vikan - 14.05.1992, Blaðsíða 82

Þessa mynd teiknaði
Steven Spielberg af Árna
Egilssyni og félögum
þegar þeir voru að leika
tónlistina í mynd hans
„Hook“. Stjórnandinn er
John Williams.
(
| /
í
/
ÁRNI EGILS
■ L.A. hefur alltaf verið
Mekka hljóðfæraleikara
og ég var ungur og vit-
laus og langaði til að sjá
hvernig ég stæði mig í
samkeppni við þá bestu
af kollegum mínum ...
Mér tókst þó að fá vinnu
við kvikmynd mánuði eft-
ir að ég kom hingað en
fyrsta myndin var Airport.
Frh. af bls. 8
marga möguleika hafa þau lika ýmsa galla
sem er ekkí fyrirsjaanlegt aö verði unnið úr í
bráð. Ég sem við píanóið en nota tölvu við
Glefsur úr gagnrýni vegna útkomu geisla-
disksins Niður:
„Árni Egilsson er einn af fremstu
djasslistamönnum veraldar.. .
Þetta er óviðjafnanlegur
geisladiskur.“
(Jack Burke: Burlington Standard Press o.fl.)
„Hvert einstakt verk færir sönnur á
úrvals spilamennsku og um leið
hæfileika Árna Egilssonar til
tónsmíða."
(David Neubert: Int. Society Of Bassists, Magazine)
„Herra Egilsson er óhemju mikill og
ógnvekjandi tónlistarmaður.“
(Bauman: American Record Guide)
„Árni Egilsson er frábær einleikari
sem sannarlega á skilda athygli
okkar. Konsertinn, sem Þorkel Sig-
urbjörnsson samdi fyrir hann, laðar
fram hæfileika Árna svo um munar."
(John Ditsky: Fanfare)
„Árni Egilsson er meiri háttar
kontrabassaleikari svo enginn ætti
að láta upptökur hans fram hjá sér
fara.“
(Aöalsteinn Ingólfsson: DV)
„Þetta er frábær diskur mikils
listamanns.“
(Sigurður Pór Guðjónsson: Þjoðviljinn)
samsetninguna tónlistarinnar. Ég á hljómborð
en mér finnst ég ekki heyra nógu vel hvernig
það hljómar þegar ég spila tvo tóna saman.
Þetta væri kannski öðruvísi ef maður væri al-
inn upp innan um tölvur. Ef skrifað er fyrir
sinfóniuhljómsveit þá hljómar ekkert apparat
eins og svoleiðis hljómsveit. Eitt af því fáa
góða sem maður getur fengið út úr hljóðgervli
er rafmagnsbassi og þegar ég er að gera
„demo-tape“ nota ég miklu frekar hljómborðið
en að spila á bassann sjálfan."
Hvernig atvikaðist aö þú fórst til Los Angeles
og hver er helsti munurinn á að spila kvik-
myndatónlist og aðra stúdíótónlist?
„L.A. hefur alltaf verið Mekka hljóðfæra-
leikara og ég var ungur og vitlaus og langaði til
að sjá hvernig ég stæði mig í samkeppni við
þá bestu af kollegum mínum. Previn vildi endi-
lega fá mig með sér til Englands og sagði að
það væri alveg vonlaust að reyna að komast
inn í þá klíku hljóðfæraleikara sem starfar við
kvikmyndaiðnaðinn. Mér tókst þó að fá vinnu
við kvikmynd mánuði eftir að ég kom hingað
en fyrsta myndin var Airport. Ég var ráðinn af
manni sem hafði áður verið ráðningarstjóri hjá
Previn og ég kynnti mig fyrir honum sem
kontrabassaleikara. Hann sagði við mig að frá
og með deginum í dag spilaöi ég á rafbassa en
það var það eina sem gilti þá. Ég varð náttúr-
lega að fara að æfa mig og tók alla þá vinnu
sem bauðst, spilaði í fermingarveislum jafnt
sem giftingum, þeim klúbbum sem um var að
ræða og við önnur tækifæri sem gáfust. Af-
skipti mín af kvikmyndum fóru hægt af stað því
að tónskáldin, sem semja tónlistina við mynd-
irnar, ráða sinn mannskap sjálf. Það er mikið i
húfi fyrir þau og menn eru skiljanlega ragir við
að taka séns á nýjum mönnum því það þart
bara einn bjálfa til að allt fari úrskeiðis. Það
hefur sennilega tekið mig svona fimm ár að
komast á toppinn hér og núna spila ég í flest-
um stærstu kvikmyndunum og fyrir helstu tón-
skáldin.
Það var algengt áöur fyrr að þaö fræga tón-
listarfólk sem kom til Los Angeles til að taka
upp réði sér sérstakar rytmasveitir til aö spila
með sér inn á plöturnar en síðan var það ann-
að lið sem fór með i tónleikaferðalögin. Ég
spilaði meðal annars inn á plötu með Tom
Waits en þaö fór þannig fram að ég horföi yfir
öxlina á honum við píanóið og fylgdist með
vinstri hendinni á honum þvi ekkert af efninu
var á nótum. Hann var eins og eldingin; hitti
82 VIKAN 10. TBL.1992