Vikan - 14.05.1992, Blaðsíða 21

ún bíður manns ögr-
andi, glæsilega búin,
glottandi út í annað,
eins og hún sé að skora mann
á hólm: „Komdu ef þú þorir."
Þegar komið er til Parísar í
fyrsta skipti hefur maður jafn-
vel það eitt í fararnesti sem
vinnufélagarnir sögðu að
skilnaði: „Mikið vildi ég vera í
þínum sporum, því að París er
borg borganna."
Tíðindamaður Vikunnar
heimsótti borgina í fyrsta sinni
skömmu fyrir páska og dvaldi
þar í fjóra daga. Hann átti
þess samt ekki kost að sjá
nema lítið brot af dýrðinni á
þeim fáu dögum sem viðdvöl
hans stóð. Hann kom með því
hugarfari aö sinna þeim verk-
efnum sem honum höfðu verið
falin og í annan stað að reyna
að skoða nokkur þau fyrirbæri
og undur sem borgin hefði upp
á að bjóða. Auðvitað gat að-
eins verið um svolitla vett-
vangskönnun að ræða þar
sem einungis yrði skyggnst
um á yfirborðinu.
Þeir sem til þekkja segja að
jafnvel áratugur dugi ekki til að
komast til botns í París og ætli
fólk að skoða það sem efst er
á listanum taki það að minnsta
kosti viku til hálfan mánuð. Að
þeim tíma liðnum séu viðkom-
andi ferðamenn búnir að á-
kveða að sækja borgina heim
öðru sinni fyrr en síðar.
Á ferð sinni ræddi blaða-
maöur við nokkra íslendinga
sem búsettir eru í borginni,
svo og innfædda Parísarbúa.
Svarið við spurningunni um
hvernig væri að búa í París
var ævinlega það sama:
„Frábært." Þegar þeir hinir
sömu voru síðan spuröir hvað
væri svona gott við borgina
stóð heldur ekki á svari: „Allt."
FERÐAST
NEÐANJARÐAR
Sá sem þetta skrifar hafði að
leiðarljósi fjögur þarfaþing
sem ókunnur ferðamaður má
ekki vera án í þessari stóru og
miklu borg - kort yfir leiðir og
leyndardóma neðanjarðarlest-
anna (Metro), kort af borginni
og loks leiðarvísa á borð viö
hið ágæta kver Jónasar Kristj-
ánssonar ritstjóra og konu
hans, Kristínar Halldórsdóttur,
París - heimsins höfuðprýöi
(Fjölvaútgáfan 1985), og
vasabók Berlitz um sama efni.
Það er vissara að undirbúa
sig nokkuð áður en lagt er upp
í fyrstu skoðunarferðirnar,
með því að lesa sértil, merkja
inn á kortin og skipuleggja
dagsverkið í grófum dráttum.
Borgin er afar umfangsmikil -
en þrátt fyrir það er unnt að
feröast um hana þvera og
endilanga neðanjarðar á til-
tölulega skömmum tíma, ætli
maður að komast á milli fyrir-
fram ákveðinna áfangastaða.
Þar eð tíðindamaður Vikunnar
hafði nokkuð mikið á dagskrá
sinni fór drjúgur tími í ferðalög
neðanjarðar. Þau hafa óneit-
anlega þann galla í för með
sér að maður sér ekki hvar
► Glerpýramidinn utan vlð
Louvre-listasafnlö. Undlr hon-
um er heljarmikll hvelflng
sem byggö hefur verlö tll aö
auka safnrýmlö.
Götulifiö í Paris er einkar fjölskrúðugt. Þar spretta alls kyns
listamenn upp á torgum og framan við gangstéttakaffihusin.
maður er staddur, nema nátt-
úrlega á viðkomustöðum,
og gerir sér ekki grein fyrir
afstöðu og fjarlægðunum inn-
an borgarinnar. Þetta er á hinn
bóginn ódýrasti, auðveldasti
og fjótlegasti ferðamátinn.
Að ætla sér að aka bifreið í
þessari miklu borg er glapræði
því hraðinn er mikill, umferðar-
menningin ekki alltaf á háu
plani að okkar mati og umferð-
aröngþveitið sums staðar lyg-
inni líkast við fyrstu sýn. Það
er til dæmis fróðlegt að fylgjast
með umferðinni við hin miklu
hringtorg, eins og við Sigur-
bogann og á Concorde. Það er
svo skrýtið að þeir eiga réttinn
sem koma inn á torgið, öfugt
við það sem gildir í íslenskum
umferðarlögum. Sjón er sögu
ríkari.
EITT ÓTRÚLEGT
LISTAVERK
Fornar byggingar og menning-
arverðmæti frá liðnum öldum
eru hvarvetna í París - hallir,
kirkjur og hvers konar minn-
isvarðar aðrir um liðnar kyn-
slóðir. Sagt hefur verið að litlu
hafi munað að Þjóðverjar létu
vítisvélar sínar lúskra á henni
áður en þeir flýðu hana undan
Bandamönnum í stríðslok en
yfirmaður þýska heraflans
hafði óhlýðnast skipunum yfir-
boðara sinna. Hvað sem því
líður slapp borgin lítið sem
ekkert spjölluð úr þeim hildar-
leik sem síðari heimsstyrjöldin
var. París er gósenland fyrir
fagurkera sem gaman hafa af
að virða fyrir sér það merkileg-
asta í byggingarlist síðustu
ára og áratuga. Skipulag borg-
arinnar ber vott um mikla
smekkvísi og framsýni og
heilu borgarhlutarnir bera
hönnuðum sinum fagurt vitni.
Albert Guðmundsson, sendi-
herra íslands í París, hefur
búið þar í um áratug þegar allt
er talið. í samtali við blaða-
mann Vikunnar sagði hann að
borgin væri eitt margslungið
og ótrúlegt listaverk. „Hún er
Á Montmartre-hæðinni, tyllir
feröamaðurinn sér niður, fær
sér bolla af kaffi og virðir fyrir
sér mannlífið.
10.TBL. 1992 VIKAN 21