Vikan - 15.07.1993, Síða 49

„Viö æfðum okkur aðallega
með því að ferðast, fórum í
ýmsar skíðagönguferðir hér
innanlands og löbbuðum
meðal annars yfir Kjöl á fjór-
um dögum. Einnig æfðum við
okkur á lóðum og þrekhjólum
í líkamsræktarstöðinni Mætti
þannig að við vorum vel und-
irbúnir líkamlega séð."
Leiðangursmennirnir lögðu
af stað í Grænlandsferðina
þann 20. apríl síðastliðinn.
Þeir flugu til Kulusuk á austur-
stöndinni, þaðan til Ammas-
salik með þyrlu og að lokum
til Isertoq en þaðan ætluðu
þeir að fara upp á jökulinn.
„Isertoq er mjög afskekkt
þorp og íbúar þess lifa við
frekar frumstæðar aðstæður,
lifa á fuglum, selum, hvölum
og fiski sem þeir veiða. Eng-
inn bíll er í þorpinu, ekkert
vatnssalerni og aðeins einn
sími. Ibúarnir voru mjög hlý-
legir og vingjarnlegir og vildu
allt fyrir okkur gera en þeir
skildu ekki af hverju í ósköp-
unum við ætluðum upp á jök-
ul. Á jöklinum eru engin dýr
og þeir sjá engan tilgang í að
þvælast á staöi þar sem ekk-
ert er hægt að veiða.
Þann 27. apríl vorum við
keyrðir á hundasleðum að
jökulröndinni og við tók erfiö
ganga sem stóð í tuttugu og
sex daga og sex klukkutíma.
Til að byrja með gengum við
14 til 20 kílómetra á dag. Þeg-
ar færið varð betra fjölgaði
kílómetrunum um tíu á dag og
undir lokin gengum við 35 til
40 kílómetra daglega. Við
höföum reiknað út að hver og
einn mætti taka með sér far-
angur sem næmi 95 kílóum
og var þá allt með talið, svo
sem skíði og sleöi. Settum við
allan farangurinn upp á þrjá
sleða og dró hver leiðangurs-
maður einn sleða. Á leiðinni
skráöum við niður allar upp-
lýsingar um ferðina með það
fyrir augunum að geta miðlað
öðrum af reynslunni.
Við þurftum að glíma við
ýmis vandamál. Þó að aþríl
og maí sé besti tíminn til að
fara yfir jökulinn upp á snjóa-
lög og sólbráð að gera er það
ekki besti tíminn veðurfars-
lega séð. Við lentum til dæmis
í miklum jökulstormi, sátum
þá fastir í tjaldinu í fjóra daga
og gátum varla hreyft okkur.
Súlurnar í tjaldinu bognuðu og
minnstu munaði að það brotn-
aði og félli niður. Frostiö var
líka mikið, fór upp í þrjátíu
gráður á næturnar en varð
minnst tólf gráður. Þegar
kuldinn var svona mikill
neyddumst við til að vera með
grímur fyrir andlitinu. Þó að
erfitt sé að fara út í vont veður
urðum við að láta okkur hafa
það. Við urðum að komast
áfram."
Þrátt fyrir aö ekki væri
lengra liðið á vorið lentu leið-
angursmennirnir í mikilli snjó-
bráð á kafla og gerði hún
þeim erfitt fyrir. Þeir lentu
einnig inn á sprungusvæði og
urðu þá fyrir því óhappi að
sleðinn sem Ingþór dró datt
hálfur ofan í sprungu. Fór það
þó betur en á horfðist - en
urðu þeir aldrei hræddir um
að slasast og komast jafnvel
ekki heim? „Ef til vill höfðum
við ríka ástæðu til að vera
hræddir en við vorum það
aldrei. Við óttuðumst aldrei að
aðstæðurnar tækju völdin og
efuöumst aldrei um að við
kæmumst heim.
Það er sérstök tilfinning að
vera uppi á jökli, algjörlega
einangraður og sjálfum sér
háður. Við vissum að við
þurftum að treysta algjörlega
á okkur sjálfa og gætum ekki
vænst aðstoðar eða hjálpar
frá öðrum. Hugsanlega myndi
mörgum líða illa við þessar
aðstæður en mér leið alltaf
mjög vel og mér líður aldrei
betur en uppi á öræfum.
Þó að svona feröir séu
erfiðar eru þær einnig af-
slappandi á margan máta. í
daglega lífinu hefur maður
áhyggjur af svo mörgu, það er
svo mikið vesen og stress í
kringum allt. Það er frábært
að vera uppi á jökli og þurfa
bara að hafa áhyggjur af því
að boröa og halda á sér hita.
Ég reyndi stundum aö hugsa
um lögfræðina en það gekk
engan veginn. Lögfræðin er
svo fjarlæg þessu frumstæða
og kyrrláta lífi uppi á jökli."
Þrír saman uppi á jökli í
tæpan mánuð. Verður það
ekki leiðigjarnt til lengdar?
„Auðvitað getur maður orðið
bæði þreyttur og leiður í
svona ferðum en við höfðum
það yfirleitt mjög gott. Okkur í góðum
kom líka mjög vel saman og feiags-
vorum staðraðmr i að lata fjaiiahjóiin
ekki einhverja geðillsku eyði- íþjónustu
leggja ferðina fyrir okkur." sinni.
Eflaust eiga margir erfitt
með að skilja hvað sé svona
skemmtilegt við að ganga tugi
kílómetra á dag í misjöfnu
veðri dögum saman. Hver er
eiginlega tilgangurinn með
svona ferð?
„Flestir sem stunda íþróttir
eru sífellt að keppa að því að
setja einhver met eða vinna í
keppni. Það er aftur á móti
ekki okkar markmið. Til að
mynda hefðum við þurft að
taka mikla áhættu ef við hefö-
um reynt að slá hraðametið í
ferðinni yfir Grænlandsjökul.
Metið er þrettán dagar og
hefðum við reynt að slá það
hefðum við þurft að skilja eftir
mikinn mat og búnað og
treysta á gott veður. Fólk hef-
ur farið þessa leið að meðal-
tali á þrjátíu og sex dögum og
því er augljóst að við hefðum
þurft að leggja okkur í mikla
hættu. Það var ekki það sem
við vildum. Fyrir okkur var það
næg ögrun og hæfilegt mark-
mið að ætla sér alla leið. Það
er mjög gaman að ná ein-
hverju markmiði sem maður
hefur sett sér, auk þess sem
svona feröir útheimta mikla og
góða hreyfingu. Það besta við
svona ferðir er hvað maður er
í nánni snertingu við ósnortna
náttúruna og kannski er það
einmitt það sem rekur mig út í
þetta." □
14.TBL. 1993 VIKAN 49