Vikan - 04.11.1993, Qupperneq 25

VIKAN í HEIMSÓKN HJÁ
ISTÍNU ÞORSTEINSDÓTTUR Ml
TEXTI: HJALTIJÓN SVEINSSON / UÓSM.: BRAGIÞ. JÓSEFSSON
stilabók á símaborðinu, þétt-
skrifað er í hverja linu. Þar
standa nöfn fólks og heimilis-
föng. Ætli sé svona gest-
kvæmt í þessari litlu íbúð?
hugsar aðkomumaður. Það er
eins og hún sjái spurninguna í
svipnum á honum. - Nei, nei,
þetta er ekki gestaþók. Ég
skrifa þarna niður nöfn þeirra
sem ég er beðin um að biðja
fyrir. Ég þarf í raun ekkert að
hugsa meira um þau, „þeir“
líta í hana þegar þarf. Hún
stendur þarna opin.
Þessir „þeir“ eru ráðgjafar
Kristínar og samstarfsmenn
fyrir handan, þessir sem hafa
verið að byggja hana upp og
kenna henni að nota hæfileika
sína.
Ég býð upp á fundi þar sem
fólk hittir framliðna, þeir koma
fram til að tala við fólkið sitt.
Fundirnir eru notaðir til að-
stoðar og leiðbeininga, sá
Hún er glaðleg og
elskuleg kona um þrí-
tugt. Hún er umtöluð í
höfuðþorginni og víðar. Mynd-
ast hafa langir biðlistar fólks
sem vill hitta hana og eiga við
hana orð. Þetta er hún Kristín
Þorsteinsdóttir sem sögð er
gædd óvenju miklum miðils-
hæfileikum.
Kristfn býr ásamt eigin-
manni og tveimur litlum dætr-
um í blokkarfbúð í Reykjavík.
Miðilsstörfum sinnir hún á
vegum Sálarrannsóknarfé-
, lagsins nokkra daga I mánuði.
Blaðamaður sótti hana heim á
fallegum en köldum októ-
bermorgni, efasemdamaður
með báða fætur límda fasta
við móður jörð.
Kristín býður gesti sínum
sæti í stofusófanum, við hiið-
ina á heimilistölvunni. Dæt-
urnar eru enn sofandi. Blaða-
maður virðir fyrir sér opna