Vikan - 04.11.1993, Qupperneq 36

SMASAGA
MARÍA JENSEN ÞÝDDI.
FÖLSKUM
FORSENDU
Mig langar til aö njóta ásta meö þér,“
muldraði Philip um leiö og hann
strauk hendinni eftir lærinu á mér og
kyssti mig mjúklega á hálsinn.
„Mig langar líka til aö vera meö þér,“ hvfsl-
aöi ég og þaö tór dálítill hrollur um mig. „En ég
get það ekki - ekki strax.“
Phil hallaði sér aftur ( sófanum og strauk
hárlokk frá enninu á mér. „Má ég spyrja þig að
svolitlu?"
„Auövitaö," sagöi ég og vonaði að hann
spyrði mig ekki spurningarinnar sem ég haföi
alltaf kviðið fyrir - spurningarinnar sem ég
haföi veriö að forðast árum saman og gæti
lagt framtíð mína f rúst og komið í veg fyrir að
ég nyti þeirrar hamingju sem ég hafði ætlað
að njóta með manninum sem ég elskaði.
„Ég meina - þú þarft ekki að svara. Mér
kemur þetta raunar ekkert við. Það breytir
engu um tilfinningar mínar til þín. Ég var bara
að velta þessu fyrir mér. Er ég - verð ég sá
fyrsti?"
Ég náfölnaði og fékk ógurlegan hjartslátt.
Mig langaði til að horfast í augu við Philip og
segja honum sannleikann - en ég gat það
ekki. Ég leit niður í kjöltu mér og fitlaði viö
sauminn á gallabuxunum mínum.
„Já, Philip. Ég er hrein mey,“ skrökvaði ég.
Það var beiskt bragð af orðunum. Mig lang-
aði til að taka þau til baka. Afmá þau. En þau
voru komin út og héngu í loftinu eins og fúl
ilmvatnslykt.
„Ó, Lexie,“ sagði Phil og vafði mig örmum.
„Þú þarft ekki að fara hjá þér. Horfðu á mig.
Mér finnst það dásamlegt. Þú átt ekki að
skammast þín fyrir að vera hrein mey. Ég
vona bara að ég geti gert fyrsta skiptið þitt dá-
samlegt. Á brúðkaupsnóttina auðvitað," flýtti
hann sér að bæta við. „Ég fer ekki að spilla
þér svona stutt frá markinu."
„Það væri hræðilegt,1' sagði ég og reyndi að
hlæja með en hláturinn varð eins og hálfkæft
kjökur. Phil virtist til allrar hamingju ekki taka
eftir því.
„Ég ætlaði að bíða með að gefa þér þetta
þangað til á afmælisdaginn þinn en núna er
rétta tækifærið,11 sagði hann um leið og hann
stakk hendinni í vasann og tók upp litla öskju.
Hann lyfti lokinu, tók upp fallegan demants-
hring og renndi honum á fingur mér.
„Alexa, viltu verða konan mín?“ spurði hann
blíðlega.
„Ó, Phil," hvíslaði ég. Hringurinn var stór-
kostlegur - með einum stórum demanti sem
glampaði f skini lampans. Undir öðrum kring-
umstæðum hefði þetta verið mesta hamingju-
stund ævi minnar; ég hefði verið himinlifandi.
Beiskt bragð lyginnar var bara enn á tungunni
á mér.
„Ég veit ekki hvað ég á að segja,11 sagði ég.
„Þú þarft ekki annað en segja já,“sagði
hann.
Þegar ég leit niður á hringinn fann ég að ég
vildi verða konan hans Philips. Ég var eins
viss um það og ég hafði verið um nokkurn
hlut. Ég vissi aiveg frá byrjun að hann var sér-
stakur, að hann var maðurinn fyrir mig. Ég leit
upp á laglega andlitið hans og þá rifjaðist upp
fyrir mér þegar ég sá hann fyrst.
Hádegistörnin á veitingastaðnum var nýbú-
in og ég var uppgefin. Það var eins og hver
einasti bæjarbúi hefði ákveðið að nýta sér til-
boð dagsins. Mig verkjaði í bakið og mér var
illt í fótunum. Ég hlakkaði til að komast heim í
heita sturtu og slappa af fyrir framan sjónvarp-
ið.
í sama bili og ég stakk lyklinum í skrána
heima var ég ávörpuð. „Afsakið, ungfrú?11
Ó, nei, hugsaði ég. Einn sölumaðurinn enn.
Ég var ekki í skapi til að kljást við ágengan
sölumann.
„Já,“ sagði ég kuldalega og hélt áfram að
snúa lyklinum.
„Fyrirgefðu að ég trufla þig en ég var að
flytja í íbúöina við hliðina,11 hélt röddin áfram.
Eg leit um öxl og sá þá myndarlegan og
laglegan mann með geislandi augu. Hann var
hár og vel vaxinn.
„Ég þarf að komast í síma. Þú getur víst
ekki sagt mér hvar næsti símaklefi er?“
„Bíðum nú við,“ sagði ég á meðan ég reyndi
að muna hvar símaklefinn í blokkinni var.
„Viltu ekki bara nota minn?11
„Ef það er ekki of mikil fyrirhöfn.11
Lykillinn small loksins og við gengum inn til
mín. Ég benti honum á símann og setti veskið
mitt á eldhúsborðið. Það var sþennandi að fá
svona laglegan mann í næstu íbúð. Ég vildi
að ég hefði gefið mér tíma til að fara úr ein-
kennisbúningnum áður en ég lagði af stað
heim.
Hann á örugglega kærustu hvort sem er.
Ætli hann sé ekki einmitt að hringja til hennar,
sagði ég við sjálfa mig. Eins og til að staðfesta
hugsanir mínar heyrði ég manninn segja:
„Jæja, ég verð að flýta mér. Ég elska þig.
Bless.11 Hann lagði tólið niöur.
„Þakka þér fyrir. Mamma hefur áhyggjur af
öllu. Hún þarf alltaf að vita að ég sé óhultur.
Hún þolir það ekki þegar ég er að flytja og hún
nær ekki í mig f sírna.11
„Mömmur eru allar eins,“ sagði ég og brosti.
„Fyrst minnst er á mömmur - þá kenndi mín
mér mannasiði, hvort sem þú trúir því eða
ekki. Leyfðu mér að kynna mig. Ég heiti Philip
Renwick.11
„Það gleður mig að kynnast þér, Philip. Ég
heiti Alexa Irving, kölluð Lexie.11
Við Philip spjölluðum saman í nokkrar mín-
útur í viðbót. Það var gott að tala viö hann.
Áður en ég vissi af var ég búin að samþykkja
að fara með honum út að borða og á bíó. Eg
skellti mér í sturtu, klæddi mig í fín föt og
bankaði svo hjá honum. Áður en kvöldið var
búið var ég orðin ástfangin...
Phil var dásamlegur - hann hafði allt það til
aö bera sem prýða mátti einn mann. Hann
hafði alist upp í smábæ og var mjög hreinn og
beinn og jarðbundinn. Hann gladdist af litlu til-
efni - vorrigningarskúr, börnum að leik,
gönguferð (fjörunni, bréfi frá vini. Hann unni
starfi sínu hjá slökkviliðinu og f hjáverkum
kenndi hann fötluðum börnum á rúlluskauta.
Hann var virkur í kirkjunni og stundaði íþróttir.
Það besta af öllu var að Phil reyndi ekki að
komast í rúmið hjá mér. Ég hafði eiginlega
aldrei verið á föstu með strák af því ég var svo
lokuð. Reyndar gat ég ekki hugsað mér að
láta snerta mig.
Phil var ólfkur öðrum. Hann kyssti mig ekki
einu sinni fyrr en við vorum búin að vera sam-
an í mánuð en þegar hann gerði það var það
fullkomið. Við höfðum farið (Tivolí um kvöldið.
Ég hafði ekki farið þangað síðan ég var Iftil
stelpa og mér fannst ógurlega gaman.
Við sátum efst í parísarhjólinu og horfðum á
Ijósin fyrir neðan þegar Phii þrýsti vörum sín-
um blíðlecja að mínum. Það fór heitur hrollur
um mig. Eg endurgalt kossinn og hjúfraði mig
að honum. Hann fór að kyssa mig af meiri á-
kefð þangað til ég stóð á öndinni. Þá hreyfðist
hjólið og við vorum komin aftur niður á jörðina
- í líkamlegum skilningi að minnsta kosti.
Það var svo eðlilegt að vera með Phil. Ég
var aldrei vandræðaleg í návist hans. Ég vissi
að hann var maðurinn sem ég vildi eyða æv-
inni með. Þess vegna sagði ég honum að ég
væri hrein mey. Það var ekki vegna þess að
ég vildi ekki að hann vissi að ég hefði kynnst
kynlífi - ég vissi að hann sætti sig alveg við
það. Vandinn var sá aö ef ég segöi honum
það vildi hann kannski vita hver elskhugi minn
hefði verið - og það var leyndarmál sem ég
gat ekki sagt neinum - sérstaklega ekki Phil.
Ég ólst upp í stóru, gamaldags húsi með
hvitri girðingu, tvöföldum bílskúr og litlum
grænmetisgarði með blómabeðum í kring.
Álmtré stóðu meðfram allri heimkeyrslunni og
litill lækur rann gegnum bakgarðinn. Stór róla
hékk á veröndinni fyrir framan húsið. Á sumrin
sat ég i rólunni og horfði á eldflugurnar lýsa í
myrkrinu.
Pabbi var prófessor í sögu og kenndi í há-
skólanum; mamma hugsaði um húsið og
garðinn og okkur Toby, bróður minn. Við Toby
vorum í skátunum, alls konar íþróttum og
lærðum á píanó. Við fórum í sunnudagaskól-
ann í hverri viku, söfnuðum dósamat fyrir fá-
tæka og tókum meira að segja að okkur
gamla konu á elliheimilinu. Við vorum fulikom-
in fjölskylda - fyrir utan eitt. Toby misnotaði
mig kynferðislega frá þvf ég var fimm ára og
þangað til ég varð tólf ára.
Ég gleymi aldrei fyrsta skiptinu sem hann
kom inn í herbergið mitt. Ég hnipraði mig sam-
an undir sænginni með bangsann minn og eft-
irlætis dúkkuna. Ég heyrði fótatak í ganginum
og svo marraði í hurðinni hjá mér. Dyrnar opn-
uðust hægt og ég sá móta fyrir Toby í dyra-
gættinni.
Síðan skreið bróðir minn upp í rúm til mín
og fór að strjúka mig. Ég varð hrædd og sagði
ekki orð. Ég klemmdi aftur augun og þóttist
36 VIKAN 22.TBL. 1993