Vikan - 21.03.1994, Blaðsíða 19

Ég geri mér fullkomna
grein fyrir því að það er mjög
erfitt fyrir foreldra að heyra
slík tíðindi því þetta er ekkert
síður erfitt fyrir þau en mann
sjálfan. Þau hugsa eflaust
um hvað bíði eiginlega
„barnsins" þeirra. Hvað tekur
við? Ætlar það að lifa sem
einstæðingur allt sitt líf - eða
hvað? Verður það fyrir að-
kasti? Kemur það til með að
missa vinnu, húsnæði og
svo framvegis? Ég er viss
um að svona hugsanir koma
fljótt upp á yfirborðið. Spurn-
ingarnar eru eflaust eins
margar og misjafnar og fólk-
ið. Einnig get ég ímyndað
mér að foreldrar spyrji sig
hvað þeir hafi gert rangt og
annað í þeim dúr. Sjálfs-
ásökunin er eflaust sjaldnast
langt undan. Það er oft ekki
langur tími sem foreldrar
fá til að vinna úr þessum tíð-
indum því samskiptin við
börn þeirra verða að halda
áfram.“
UPPGÖTVAÐI AÐ ÉG
VAR SKOTIN Í KONU
Hvemig voru þessi mál hjá
þér Sólveig?
„Ég er þannig gerð að það
tekur mig nokkurn tíma að
vinna úr svona málum. Ég
var ákveðin í að reyna að
sætta mig við þessa hluti og
ætlaði að lifa með þeim með
sjálfri mér og láta þar við
sitja. Ég gerði mér ákveðna
hugmynd um þá manneskju
sem ég vildi vera út á við og
ætlaði mér ekkert að breyta
henni. Ég lagðist í ferðalög
og fór að gera allt mögulegt
sem aðrar stelpur gera að
jafnaði ekki í skólaleyfum.
Ég fór á sjó átján ára, tók
Meiraprófið á flutningabíl,
reyndi að dreifa athyglinni
frá þessu og ætlaði mér ekki
að hugsa um þetta meir.“
Hvernig voru samskipti
þín við hitt kynið?
„Allir þeir karmenn sem ég
kom nálægt og voru á eftir
mér höfðu ekki erindi sem
erfiði því ég setti alltaf blæj-
■ „Það er nokkuð
fyndið að þegar ég
er að aka niður
Laugaveginn með
vini mínum og sam-
starfsfélaga að við
horfum á eftir sams-
konar konum."
■ „Fékk jafn mikið
út úr kynlífi með
kærastanum eins
og að skrsela
kartöflur."
3.TBI. 1994 VIKAN 19
LESBIUR