Vikan - 21.03.1994, Page 42

DAVALDURINN FRIÐRIK PALL:
EGER ENGINN
Hvað dettur okkur fyrst í
hug þegar við heyrum
orðið dáleiðari? Fram-
byggöur, eldri maður, grár í
vöngum, svolítið Fraudískur í
framan, með móðugrá seiðandi
augu og dinglandi vasaúr í kræk-
lóttri krumlu? - Kannski, en það
var þó ekki þessi mynd sem
mætti blaðamanni þegar hann
42 VIKAN 2.TBL. 1994 1
I
kom til viðtals við eina sérmennt-
aða dáleiðarann á íslandi um
daginn. Ungur, dökkhærður mað-
ur með gleraugu á nefinu og hálf-
an snúð i munninum opnaði
dyrnar og bauð glaðlega gott
kvöld. „Fyrirgefðu, ég er að borða
kvöldmatinn", sagði pilturinn og
bauð mér inn í blokkaríbúð í
Breiðholtinu þar sem hann bæði
býr og stundar óvenjulega vinnu
sina. Ég litaðist um í stofunni og
virti fyrir mér diplómur á veggjum,
svartan legubekk með hljóönema
sér við hlið, nýtískulegar steríó-
græjur og borð meö síma og
símsvara. Ef ég hefði ekki borið
kennsl á manninn eftir að hafa
séð hann í þættinum hjá Hemma
Gunn um daginn hefði ég eflaust
VIÐTAU: HELGA
GllÐRUN
EIRIKSDOTTIR