Vikan


Vikan - 01.10.1994, Qupperneq 38

Vikan - 01.10.1994, Qupperneq 38
MAKAVAL FORELDRAR GETA HAFT MEIRI ÁHRIF Á VAL MAKA EN OKKUR GRUNAR TEXTI: HALLA SVERRIS DÓTTIR Allt frá því aö Katrín var smástelpa höfðu foreldrar hennar ver- ið með það á hreinu hvers konar eiginmann hún ætti að ná sér í. Og þau létu hana líka heyra það. Hann átti að vera fjallmyndarlegur og sér- lega gáfaður og auðvitað í réttu starfsgreininni - tann- læknir eða verðbréfasali væri ágætt, takk fyrir! Hann átti að vera traustur og áreiðanlegur. Og hann átti að vilja eignast stóra fjöl- skyldu og geta séð fyrir einkadótturinni og börnum sínum með myndarbrag. Á menntaskólaárunum var Katrín því á sífelldu róli milli stráka af því tagi sem foreldr- ar hennar samþykktu og stráka sem á einhvern hátt voru „öðruvísi" - draum- lyndra, listhneigðra náunga með sítt hár og tóma vasa. Eftir að hún útskrifaðist fór hún að afgreiða á vinsælu kaffihúsi og hitti þar mikið af listamönnum og það var þá sem hún hitti Egil en hann vann fyrir sé sem píanóleikari á bar og dreymdi um að verða tónskáld. Það var með talsverðum kvíða að hún lét ioksins til skarar skríða og kynnti hann fyrir foreldrum sínum. Hvað myndu þau segja? Hann var tíu árum eidri, átti skilnað að baki og auk þess síblankur. . . Þegar þau mættu í sunnudagslærið í Garðabænum tók mamma hennar á móti þeim með heldur ósannfærandi brosi sem varð ekki hlýlegra þegar hún rak augun í hringinn í eyra tengdasonarins tilvon- andi. Og þegar þau gengu út í garðinn, þar sem pabbi hennar var að klippa rósirnar, ætlaði sá gamli að fá hjarta- slag - maðurinn var tattóver- aður! En þegar Egill greip garðskærin og fór að hjálpa til leið ekki á löngu þar tií þeir voru farnir að spjalla saman. Kvöldið leið þannig átaka- laust og Egill ræddi af skyn- semi við foreldrana um þá framtíð sem hann vonaðist til að geta átt með Katrínu. Meira að segja móðirin bráðnaði alveg þe9ar hann fékk sér í þriðja skipti af steikinni. Hún hafði nefnilega haldið að svona menn borð- uðu bara baunaspírur. Eftir því sem á leið fór Katrin að fyllast örvinlan. Var foreldrum hennar þá eftir allt saman alveg sama um hana, úr því að þau vörpuðu öllum stóru draumunum fyrir róða í einni svipan? Smám saman varð henni þó Ijóst að hún hafði ómeðvitað reitt sig á foreldra sína til að gera upp hug sinn fyrir hana, því að innst inni hafði hún ekki verið viss um að hún elskaði Egil nógu mikið. Viðbrögð þeirra neyddu hana því til að skoða hug sinn vandlega. Nú varð hún að taka ákvörðun um Iff sitt sem fullorðin manneskja. Þegar kemur að því að velja sér lífsförunaut er víst engin leið að komast undan þeim áhrifum sem uppeldið og viðhorf foreldrana hafa á okkur. Foreldrarnir eru nú einu sinni fyrstu og sterkustu fyrirmyndirnar og við drekk- um í okkur hugmyndir þeirra og skoðanir, hvort sem við erum meðvituð um það eða ekki. Auk þess verður sá, sem fyrir valinu verður, hluti af fjölskyldunni upp á gott eða vont og það getur verið mjög erfitt og sásaukafull ef að foreldrarnir geta alls ekki þolað viðkomandi. Ef þú ert þar að auki óörugg um sjálfa þig og eigin óskir í lífinu verða áhrif foreldranna enn meira afgerandi. Þá geturðu ómeðvitað beitt foreldrum þínum eins og mælistiku á rannsóknarefnið sem situr í sófanum á móti þeim og látið þau ráða framtíð sambands- ins. Ef þeim gömlu líst vel á gripinn, nú þá hlýtur hann að vera efnilegur, en ef ekki - gæti verið að þú værir að gera einhver voðaleg mis- tök? Því að mamma og pabbi vita jú alltaf betur, ekki satt? En þú mátt ekki gleyma því að það ert þú en ekki foreldrar þínir sem átt eftir að búa með, tala við, og ég tala nú ekki um, sofa hjá manninum! Foreldrar vonast eðlilega eftir því að börn þeirra finni sér maka sem fellur að þeim hugmyndum og lífsviðhorfum sem þau hafa sjálf lifað eftir og með ágætis árangri í sex- tíu ár, góða mín! Oftast er til- gangurinn bæði óeigingjarn og eigingjarn; þau vilja að maki þinn geri þig hamingju- sama en þau hafa ekkert á móti því að hann geri þau hamingjusöm svona í leið- inni. Og oft eru mörkin þarna á milli dálítið óskýr. Þetta get- ur oft leitt til hatrammra deilna sem gera ekkert nema að særa alla viðkomandi. 38 VIKAN 9. TBL. 1994
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.