Vikan


Vikan - 01.10.1994, Blaðsíða 38

Vikan - 01.10.1994, Blaðsíða 38
MAKAVAL FORELDRAR GETA HAFT MEIRI ÁHRIF Á VAL MAKA EN OKKUR GRUNAR TEXTI: HALLA SVERRIS DÓTTIR Allt frá því aö Katrín var smástelpa höfðu foreldrar hennar ver- ið með það á hreinu hvers konar eiginmann hún ætti að ná sér í. Og þau létu hana líka heyra það. Hann átti að vera fjallmyndarlegur og sér- lega gáfaður og auðvitað í réttu starfsgreininni - tann- læknir eða verðbréfasali væri ágætt, takk fyrir! Hann átti að vera traustur og áreiðanlegur. Og hann átti að vilja eignast stóra fjöl- skyldu og geta séð fyrir einkadótturinni og börnum sínum með myndarbrag. Á menntaskólaárunum var Katrín því á sífelldu róli milli stráka af því tagi sem foreldr- ar hennar samþykktu og stráka sem á einhvern hátt voru „öðruvísi" - draum- lyndra, listhneigðra náunga með sítt hár og tóma vasa. Eftir að hún útskrifaðist fór hún að afgreiða á vinsælu kaffihúsi og hitti þar mikið af listamönnum og það var þá sem hún hitti Egil en hann vann fyrir sé sem píanóleikari á bar og dreymdi um að verða tónskáld. Það var með talsverðum kvíða að hún lét ioksins til skarar skríða og kynnti hann fyrir foreldrum sínum. Hvað myndu þau segja? Hann var tíu árum eidri, átti skilnað að baki og auk þess síblankur. . . Þegar þau mættu í sunnudagslærið í Garðabænum tók mamma hennar á móti þeim með heldur ósannfærandi brosi sem varð ekki hlýlegra þegar hún rak augun í hringinn í eyra tengdasonarins tilvon- andi. Og þegar þau gengu út í garðinn, þar sem pabbi hennar var að klippa rósirnar, ætlaði sá gamli að fá hjarta- slag - maðurinn var tattóver- aður! En þegar Egill greip garðskærin og fór að hjálpa til leið ekki á löngu þar tií þeir voru farnir að spjalla saman. Kvöldið leið þannig átaka- laust og Egill ræddi af skyn- semi við foreldrana um þá framtíð sem hann vonaðist til að geta átt með Katrínu. Meira að segja móðirin bráðnaði alveg þe9ar hann fékk sér í þriðja skipti af steikinni. Hún hafði nefnilega haldið að svona menn borð- uðu bara baunaspírur. Eftir því sem á leið fór Katrin að fyllast örvinlan. Var foreldrum hennar þá eftir allt saman alveg sama um hana, úr því að þau vörpuðu öllum stóru draumunum fyrir róða í einni svipan? Smám saman varð henni þó Ijóst að hún hafði ómeðvitað reitt sig á foreldra sína til að gera upp hug sinn fyrir hana, því að innst inni hafði hún ekki verið viss um að hún elskaði Egil nógu mikið. Viðbrögð þeirra neyddu hana því til að skoða hug sinn vandlega. Nú varð hún að taka ákvörðun um Iff sitt sem fullorðin manneskja. Þegar kemur að því að velja sér lífsförunaut er víst engin leið að komast undan þeim áhrifum sem uppeldið og viðhorf foreldrana hafa á okkur. Foreldrarnir eru nú einu sinni fyrstu og sterkustu fyrirmyndirnar og við drekk- um í okkur hugmyndir þeirra og skoðanir, hvort sem við erum meðvituð um það eða ekki. Auk þess verður sá, sem fyrir valinu verður, hluti af fjölskyldunni upp á gott eða vont og það getur verið mjög erfitt og sásaukafull ef að foreldrarnir geta alls ekki þolað viðkomandi. Ef þú ert þar að auki óörugg um sjálfa þig og eigin óskir í lífinu verða áhrif foreldranna enn meira afgerandi. Þá geturðu ómeðvitað beitt foreldrum þínum eins og mælistiku á rannsóknarefnið sem situr í sófanum á móti þeim og látið þau ráða framtíð sambands- ins. Ef þeim gömlu líst vel á gripinn, nú þá hlýtur hann að vera efnilegur, en ef ekki - gæti verið að þú værir að gera einhver voðaleg mis- tök? Því að mamma og pabbi vita jú alltaf betur, ekki satt? En þú mátt ekki gleyma því að það ert þú en ekki foreldrar þínir sem átt eftir að búa með, tala við, og ég tala nú ekki um, sofa hjá manninum! Foreldrar vonast eðlilega eftir því að börn þeirra finni sér maka sem fellur að þeim hugmyndum og lífsviðhorfum sem þau hafa sjálf lifað eftir og með ágætis árangri í sex- tíu ár, góða mín! Oftast er til- gangurinn bæði óeigingjarn og eigingjarn; þau vilja að maki þinn geri þig hamingju- sama en þau hafa ekkert á móti því að hann geri þau hamingjusöm svona í leið- inni. Og oft eru mörkin þarna á milli dálítið óskýr. Þetta get- ur oft leitt til hatrammra deilna sem gera ekkert nema að særa alla viðkomandi. 38 VIKAN 9. TBL. 1994
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.