Vikan - 28.05.1998, Blaðsíða 9

kennarinn í aikido hér á
landi.”
Það er ekki auðvelt fyrir
leikmann að skilja út á hvað
aikido gengur en Hildur út-
skýrir það á þennan hátt:
“Aikido er sjálfsvarnarlist
sem byggist í stuttu máli á
því að vera meðvitaður um
eigin orku og vera í full-
komnu flæði með orku um-
hverfisins. Maður vinnur í
eigin orku, eflir öndun og
slakar á vöðvurn og allri
innri spennu. Ef á þig er ráð-
ist, notarðu orku andstæð-
ingsins til að hrinda honum
frá. Þótt aikido sé ekki hug-
leiðsla, þá virkar það á svip-
aðan hátt.”
Hún segir mér af því þegar
Arnar, sonur hennar, lenti
fyrir bfl, hentist 18 metra í
loftinu og kom niður stand-
andi:
“Hann fékk auðvitað vægt
áfall, en slasaðist ekkert,”
segir hún.
Það er greinilegt þegar hún
talar um Arnar að þau
mæðginin eru náin. Hún seg-
ir að vissulega hafi þau átt
sínar erfiðu stundir, en eins
og margt annað ungt fólk
lenti Arnar í neyslu: “Sem
betur fer hefur hann algjör-
lega tekist á við það vanda-
mál og komið sér út úr því,”
segir hún, og hlýhugurinn í
röddinni leynir sér ekki þeg-
ar hún bætir við að hann
hringi tfl mömmu sinnar
vikulega, en þau hafa ekki
sést frá því um áramótin.
Systkinin Arnar og Björk
eru líka náin, að sögn
mömmunnar, og samband
hennar og Bjarkar segir hún
einnig alltaf hafa verið gott:
“Auðvitað greinir okkur
stundum á eins og aðrar
mæðgur en samband okkar
er mjög gott. Ég fór oft til
London til að passa Sindra
þegar hann var yngri og
núna, eftir að hann fór í
skóla hér á íslandi, er hann
mikið hjá mér. Mér finnst
yndislegt að vera mamma og
amma.”
VENSTAÐEIGA
HEIMSFRÆGA DÓTTUR
Fyrir okkur íslendinga var
stórkostlegt að sjá Björku
skjótast upp á stjörnuhimin-
inn - og haldast á honum,
þrátt fyrir gríðarlega sam-
keppni úti í hinum stóra
heimi. Sjálfsagt hefur þó
mörgum mömmum og ömm-
um verið hugsað til Hildar
þegar Björk flutti frá landinu
með einkason sinn - eina
barnabarn Hildar. Hvernig
tilfinning er að eiga barn,
sem er heimsfrægt?
“Þetta venst náttúrulega!”
segir hún hlæjandi, en verður
svo hugsi:
“Auðvitað fannst mér erfitt
að missa þau úr landinu, sér-
staklega vegna þess að ég
hafði verið svo mikið með
Sindra. Mér finnst ennþá
óraunverulegt að upplifa það
hversu þekkt Björk er.
Versta - eða besta - tilfinn-
ingalega skelfingin greip mig
þegar platan Ammæli kom
út og erlendar forsíðugreinar
fóru að berast hingað. Þá
vissi ég ekkert í hvaða áttir
ég átti að fara. Það var í
rauninni svolít-
ið erfitt að
skilja hvað var
að gerast - og
ég held jafnvel
stundum að ég
hafi alls ekki
skilið þetta allt
almennilega!
Mest áberandi
var þetta auð-
vitað í London
og þegar ég
kom þangað og
sá hvernig allt
var, fannst mér
þetta mjög
óraunverulegt.
Ekki að þetta
snerist í kringum dóttur
mína, heldur fannst mér um-
stangið allt svo óraunveru-
legt; það er eins og maður lifi
í draumi - sem mætti kannski
vekja mann upp af! Þegar
Ammæli kom út greip mig
bæði gleði og hræðsla. Ég
sveiflaðist upp og niður til-
finningalega og spurði sjálfa
mig hvað væri að gerast.
Hins vegar hef ég aldrei haft
áhyggjur af því að frægðin
geti skemmt Björk, því ég
hef aldrei efast um stöðug-
leika hennar. Ahyggjur mín-
ar fólust fyrst og fremst í því
að ég gæti misst barnið mitt
og barnabarn úr landi fyrir
18 ára á brúðkaupsdaginn, í júní
1965. Með eiginmanninum Guð-
mundi Gunnarssyni, nú formanni
Rafiðnaðarsambands Islands. Brúð-
urin klæddist kjól sem tengda-
mamma hennar, Hallfríður Gunnars-
dóttir, saumaði. Björk á leiðinni...!
fullt og allt. Björk hefur
vissulega þroskast heilmikið,
en kjarninn í henni hefur
ekkert breyst. Auðvitað er
hún harðari og fullorðins-
legri en þegar þetta hófst
allt; þetta er töff heimur. Ég
ól bæði börnin upp í því að
Arnar mættur til leiks. Með mömmu sinni, pabba og
Björk systur.
Þau klæðast öll fatnaði sem Hildur saumaði: “Ég
saumaði allt á börnin; Björk þar til hún fór að versla
við Kattavinafélagið um fermingu og bera mölinn
heim og gallabuxur á Arnar þar til leðurtískan tók
við.”
láta drauma sína rætast og
trúði alltaf á að Björk gæti
lifað af tónlistinni, þótt ég
hafi ekki endilega reiknað
með að hún yrði heimsfræg!
Af eigin reynslu veit ég að
það er ekki nóg að vinna úti
bara til að komast af; slík
Þessi mynd var tekin af þeim mæðgum
af manni, sem vann með Hildi í Tónabæ
og var tekin á sviðinu þar. Björk er fjög-
urra ára á myndinni.
Systkinin Arnar og Björk á jólunum
1995 heima í stofu hjá afa sínum,
Hauki Guðjónssyni.
vinna nærir mann ekki and-
lega og því mikils um vert að
komast í þá stöðu að geta
unnið við það sem veitir
manni lífsfyllingu, eins og
báðum börnum mínum hefur
tekist.”
Amman lítur á klukkuna.
Sindri er væntanlegur heim á
hverri stundu og þau ætla í
fjöruferð. Hann er henni
greinilega dýrmætari en allt
annað...
9