Vikan - 28.05.1998, Blaðsíða 42

Texti: Þórunn Stefánsdóttir
Myndir: Sigurjón Ragnar Sigurjónsson
Fimmtudagurinn 14. maí
verður lengi í minnum hafð-
ur hjá hjónunum í Holti i
Önundarfirði, þeim séra
Gunnari Bjömssyni og
Ágústu Ágústsdóttur söng-
konu. Þá fengu þau tigna
gesti í heimsókn; þau Mar-
gréti Þórhildi Danadrottn-
ingu og eiginmann hennar,
Hinrik prins, forsetahjón-
in, Ólaf Ragnar Gíms-
son og Frú Guðrúnu
Katrínu, ásamtföru-
neyti.
“Ég hef alltaf fundið á
mér síðan ég var lítil stelpa
að einhvern tímann ætti það
eftir að gerast að ég fengi að
taka á móti þjóðhöfðingja á
heimili mínu. Það er ekki
langt síðan ég talaði um það
við Gunnar að mér þætti
ekkert eðlilegra en að ég ætti
eftir að standa fyrir framan
þjóðhöfðingja, t.d. Margréti
Danadrottningu. Þegar ég
frétti af fyrirhugaðri för kon-
ungshjónanna hingað vestur
skrifaði ég Forsætisráðuneyt-
inu og bauðst til að bjóða
þeim í kaffi. Það var ekki
álitið mögulegt að koma því
fyrir í dagskránni, tíminn
væri of knappur. En seinna
hringdi Kornelíus forsetarit-
ari og sagði þau mundu
þiggja boðið. Það gafst ekki
langur tími til undirbúnings,
aðeins ein vika. Hingað
komu í kaffi um 20 manns,
14 tignir gestir og fjölmiðla-
fólk.”
Ágústa segir daginn hafa
verið skemmtilegan og eftir-
minnilegan. “Danadrottning
er ættgöfugasti þjóðhöfð-
inginn í heiminum í dag, en
Margrét Þórhildur Danadrottning, Ágústa í Holti og frú Guðrún Katrín skoða
kirkjumuni.
Ágústa á hlaðinu heima að Holti. “Blómaskreyting-
una settum við í gamla skolpfötu, sem einnig kemur
úr gömlu eyðibýli. Skreytingin er eftir Ásdísi Helgu
Ólafsdóttur sem býr á Flateyri og rekur Blómabúð
ísafjarðar.”
hún er mjög
blátt áfram. Ég
er búin að kaupa
dönsku blöðin í
mörg ár, hef
fylgst með ferli
hennar og veit
að hún er fyrst
og fremst sannur
listamaður.
Sannur listamaður lítur
ekki stórt á sig. Enda
kom það vel fram hvað
hún er í raun alþýðleg,
og þau hjónin bæði.”
Það fór fátt fram hjá
listamannsaugum drottning-
arinnar. “Hún dáðist að
gömlu hökklunum tveimur
sem eru í kirkjunni að Holti,
annar er síðan 1931 en hinn
mikið eldri. Einnig var hún
hrifin af altarisklæði Heidi
Kristiansen, sem við héldum
að væri eina bútasaumsaltar-
isklæði í heimi, en drottning-
in sagði okkur frá kirkju í
Danmörku sem ætti slíkt alt-
arisklæði.”
Eins og myndirnar bera
með sér eiga þau Gunnar og
Ágústa sérstaklega fallegt
heimili. “Það sem ekki er
komið frá fjölskyldum okkar
Gunnars hef ég fundið á
eyðibýlum. En hér er margt
sérkennilegra muna sem
gestirnir höfðu áhuga á að
skoða.”
En um hvað talar tigið fólk
í kaffiboði í íslenskri sveit?
“Konungshjónin hafa mikinn
áhuga á náttúrunni. Við
erum með æðarvarp hér í
Holti. Hér í ganginum er
skápur en ofan á honum
kennir margra grasa, þar á
meðal er þrastarhreiður með
þremur skrítnum æðareggj-
um, tveimur örverpum og
einu sem er mjög sérkenni-
legt á litinn. Konungshjónin
virtu hreiðrið fyrir sér og
vildu vita hvað þetta væri. í
framhaldi af því töluðu þau
um æðardún, hvernig æðar-
varpið gengi fyrir sig og
prinsinn vildi vita hvað feng-
ist fyrir kílóið af dúninum.
Drottningin hafði orð á því
hvað það væru mikil vand-
ræði þegar refirnir slyppu úr
búrunum. Henni hefur
sennilega verið sagt að engin
villidýr væru á íslandi; hélt
greinilega að hér væru engir
villtir refir, þeir væru aðeins í
búrum. Prinsinn ráðlagði
okkur að nota fræin úr
hvönninni, sem hér vex villt,
í brauðbakstur. Fræin sagði
hann besta C-vítamíngjafa
sem völ væri á. Annars var
þetta bara svona indælt
“Feminu-snakk”, segir
Ágústa hlæjandi. Heimsókn-
in varði í um það bil hálfa
klukkustund og við áttum öll
saman yndislega stund.”
42