Vikan - 07.09.1999, Blaðsíða 4

Steingerður Hrund Margrét V. Kristín Anna B. Guðmundur
Steinars- Hauksdóttir Helgadóttir Guðmunds- Porsteins- Ragnar
dóttir blaðamaður blaðamaður dóttir dóttir Steingrímsson
blaðamaður auglýsinga- auglýsinga- Grafískur
stjóri stjóri hönnuður
Ritstjóri Sigríður Arnardóttir Útgefandi Fróði
Seljavegur 2, Sími: 515 5500 Fax: 515 5599
Stjómarformaður Magnús Hreggviðsson Aðal-
ritstjóri Steinar J. Lúðvíksson Sími: 515 5515
Framkvæmdarstjóri Halldóra Viktorsdóttir Sími: 515
5512 Ritstjórafulltrúi Jóhanna Harðardóttir Sími: 515
5582 Vikan@frodi.is Blaðamenn: Steingerður
Steinarsdóttir, Hrund Hauksdóttir og Margrét V.
Helgadóttir Auglýsingastjórar Kristín Guðmunds-
dóttir og Anna B. Þorsteinsdóttir Vikanaugl@frodi.is
Grafískur hönnuður Guðmundur Ragnar Stein-
grímsson Verð í lausasölu Kr. 459,-. Verð í áskrift ef
greitt er með greiðslukorti Kr. 344,-. Pr eintak . Ef
greitt er með gíróseðli Kr. 389,-. Pr. eintak.
Litgreining og myndvinnsla Fróði Unnið í
Prentsmiðjunni Odda hf. Öll réttindi áskilin varðandi
efni og myndir
Áskriftarsími:
515 5555
lesandi...
Hæpin landkynning
versta við þetta allt saman er að við gerum út á það!
Við urðum ífyrra til dœmis vitni að furðulegum tilburðum til að
bjóða ferðamönnum hingað með hinu vœgast sagt hœpna tilboði
„ One night stand“ sem frægt varð að endemum. Það tekur lang-
an tíma að eyða þeim áhrifum sem þetta tilboð hafði og önnur
eins móðgun við íslenskar konur hefur líklega aldrei verið sett
fram nema að blóðhefnd kæmi fyrir.
Er virkilega ekki meiningin að reyna að koma landi og þjóð upp
úr þessari lágkúru?
Hvað verður um alla þá peninga sem settir eru í landkynningu á
Islandi og hverju á sú landkynning að skila? Er það þeirri stað-
reynd að lsland er kynnt á alþjóðamarkaði sem ein allsherjar
sukkbúlla og ódýrasta hóruhús í heimi? Því miður eru það ekki
bara blaðagreinar sem sýna Island og Islendinga í þessu Ijósi því
um síðustu helgi sá ég þátt á Travel Channel þar sem Reykjavík
var lýst sem einni afvilltustu borgunum í Evrópu og myndirnar,
sem nánast eingöngu voru teknar á pöbbum, voru vœgast sagt
niðurlægjandi landkynning, sérstaklega fyrir íslenskar konur.
Gamalt máltæki segir: „Það er skammgóður vermir að pissa í
skó sinn“. Það er löngu kominn tími til að við kynnum landið
okkar eins og það er, sem náttúruperlu sem helst ætti að höfða til
þeirra sem hafa áhuga á friði ogfegurð. Með landkynningu sem
þessari fáum við ekki þá ferðamenn til landsins sem við höfum
áhuga á að bjóða heim.
En snúum okkur að Vikunni. Hún er komin og sprengfull afefni
að vanda. I þessu blaði sést greinilega að á Islandi er margt fleira
að sjá en pöbba og nœtulíf. Hér er að finna viðtöl við fólk sem
hefurfrá mörgu, merkilegu að segja s.s þœr Astu Sighvatsdóttur
og Guðrúnu Lárusdóttur. Hér er einnig að finna dœmi um frjótt
hugmyndaflug á landsbyggðinni, smásögu eftir íslenskan höf-
und, greinar um hinn þögla morðingja lifrarbólgu C og ofiiœmi í
börnum, handavinnu og skreytingar með haustlitum, grein um
Jökulsárlón, og uppskriftir að réttum með tómötum. Og svo má
auðvitað ekki gleyma að geta þess að lífsreynslusögurnar og nýja
framhaldssagan eru á sínum stað.
Njóttu Vikunnar!
Jóhanna Harðardóttir
E
'inn ágœtur starfsbróðir
minn í Danmörku hefur
sérlega gaman afað
senda mér allt sem birt
er um ísland og íslend-
inga þar í landi.
I gær var ég að lesa nýjustu sending-
una, „Rejseliv“ sem er sérblað Berl-
ingske Tidende. Á forsíðu blaðsins er
mynd frá Lækjartorgi með textanum „
Eins og úlfur ísauðagæru" og á mið-
opnu blaðsins er svo að finna grein
undir hinni klisjukenndu fyrirsögn
„Eins og eldfjall sem komið er að því
að gjósa“.
Báðar þessar setningar áttu að sjálfsögðu að lýsa nœturlífmu í
Reykjavík.
Mérfannst ég hafa lesið þessa ágætu grein oft áður, bœði á
dönsku, ensku og sænsku og reyndar var þessi útgáfa ekki sú
versta. Þarna var komin hin dœmigerða túristagrein blaðamanns
sem hefur fengið ódýrt far til íslands til að geta kynnt löndum
sínum þessa eyþjóð og það ótrúlega lífsem hún lifir!
Blaðamaðurinn gengur hring í miðbœnum eina nótt, skoðar alla
pöbbana ogfólkið sem þar er að skemmta sér ogfer síðan heim
að skrifa.
Venjulega ganga greinarnar út á það að þessi smábœr sem ann-
ars er eins og sveitaþorp (sbr. forsíðuuppslátt) breytist allt í einu í
kraumandi gjálífishyl (sbr. yfirskrift greinar). í þessu tilfelli er
það kona sem skrifar greinina og þess vegna vantar eitt atriði í
hana sem var íflestum hinum; en það er kaflinn um allar fallegu,
lauslátu konurnar sem bíða á hverju horni eftir glæsilegum út-
lendingum til að sofa hjá. Annars erfjallað um þetta venjulega;
hvernig allt verður vitlaust um miðnœtti, hvað allt (sérstaklega
áfengið) sé dýrt, o.s.frv.
Ein svona grein finnst mér eiginlega ofmikið, en þegar maður
les hverja greinina á fætur annarri sem gefur í skyn að hér sé
ekkert að sjá nema nœturlíf fallast manni alveg hendur. Það