Vikan - 19.10.1999, Síða 2

Hulda Sóllilja er ung listakona sem sannaði sig
svo um munaði þegar café Ozio var opnað fyrir
stuttu. Hún hannaði, ásamt skólasystur sinni,
matarstell staðarins sem hefur vakið mikla at-
hygli. Það upplýsist hér með að hún er dóttir Ara
Trausta Guðmundssonar, jarðeðlisfræðings og
komin af miklum listamönnum.
Hulda Sóllilja Aradóttir útskrifaðist úr leirlistardeild
Myndlista- og handíðaskóla íslands vorið 1998. Eigin-
maður hennar og foreldrar aðstoðuðu hana við að
koma upp vinnuaðstöðu og Hulda hefur unnið hörð-
um höndum við að búa til fallega muni allar götur síðan. Pað er
óhætt að fullyrða að listamannablóð renni í æðum Huldu. Afi
hennar var Guðmundur frá Miðdal sem var mikill listamaður.
Hulda er gift Rúnari Þór Guðbrandssyni og á einn tveggja ára son.
Varstu alltaf ákveðin í að verða leirlistarmaður?
„Nei, ég hafði ekki farið á neitt námskeið áður en ég hóf námið.
Ég lauk þremur árum í Menntaskólanum við Sund en ákvað þá
að prófa að sækja um í fornáminu í Myndlista- og handíðaskólan-
um. Mér til mikillar furðu komst ég strax inn þótt margir væru
búnir að hrella mig með þvf að erfitt væri að komast inn í skólann.
Ég hætti í MS og dreif mig í fornámið en frétti síðar að ég hefði
getað klárað stúdentsprófið og fengið að fresta náminu. Æsingur-
inn var svo mikill en ég sé ekkert eftir því, ég get alltaf lokið stúd-
entsprófinu seinna. í upphafi var ég ákveðin í að mála en þegar
kom að þeim hluta í fornáminu sá ég að það átti alls ekki við mig.
Ég ákvað að drífa mig í leirinn, fyrstu tvö árin var ég ekki alveg
viss hvort þetta væri mín grein en á lokaárinu var ég ákveðin í að
sýna hvað í mér býr.
Samkeppnin meðal leirlistarmanna er mikil og því tekur það
sinn tíma að markaðssetja sig. Við erum bæði í samkeppni við þá
sem eru skólagengnir leirlistarmenn og hina sem eru sjálfmenntað-
ir. Mér finnst það jákvætt að fólk skuli vera að mennta sig sjálft svo
framarlega sem hlutirnir eru vel gerðir. Ég er sjálf að kenna í Leir-
krúsinni sem Steinunn Helgadóttir rekur að Brautarholti 16. Þar
kennum við allan grunninn, stig af stigi og helstu aðferðir."
Ertu búin að koma mununum þínum í gailerí?
„Ég er að vinna hluti sem munu verða seldir í listmunasölunni
Smíðar og Skart. Eigendurnir eru svo opnir fyrir öllum nýjungum
og mjög jákvæðir. Megináherslan hjá þeim er líka leir og málverk
þannig að mínar vörur passa vel þar inni. Fyrir síðustu jól var ég
komin með muni sem ég var reyndar ekki farin að fjöldaframleiða
því ég var frekar sein fyrir. Ég ætlaði mér alltaf að vinna meira
með þá en rétt eftir jólin fékk ég stórt verkefni fyrir kaffihúsið
Ozio. Þannig var að vinur mannsins míns er eigandinn og bað mig
að framleiða stell fyrir sig. Tímamörkin voru mjög þröng og því
ógjörningur fyrir einn að vinna verkið. Ég fékk skólasystur mína,
Erlu Huld Sigurðardóttur, til að vinna það með mér. Við vorum
miklu lengur að búa til stellið en við ætluðum okkur enda var þetta
mikið verk. Það er óhætt að segja að viðtökurnar hafi farið fram úr
björtustu vonum. Ég fékk upphringingar frá fjöida fólks, meðal
annars útlendingum sem vildu fara með svona steli með sér heim!
Það er einfaldlega ekki hægt því þetta matarstell var bara hannað
fyrir Ozio. Mig langar ekki að taka þátt í fjöldaframleiðslu sem við
hefðum hæglega getað farið út í miðað við viðtökurnar.
Núna er ég meðal annars á fullu að búa til huldufólk sem eru
litlir kertastjakar með andlit.
Blundaði aldrei í þér að leggja náttúrufræðina fyrir þig eins og
pabbi?
„Nei, ég gat aldrei neitt í raunvísindum. I eina
skiptið sem ég skildi eitthvað í þeim þá kenndi pabbi
mér eðlisfræði í MS. Það var því snemma ljóst að ég
myndi ekki leggja raunvísindin fyrir mig."
2
Texti: Margrét V. Helgadóttir
Myndir: Hreinn Hreinsson