Vikan


Vikan - 09.11.1999, Blaðsíða 48

Vikan - 09.11.1999, Blaðsíða 48
f r m h Ég ... ég skil ekki hvað þú átt við. Það versta sem þú getur gert undir þessum kringum- stæðum er að sitja heima og gráta, sagði hertoginn. Ef einhver fylgist með okkur, kannski einhver afþyónustu— fólkinuwnun mínninum þjnúm verða skýrt frá því og íann tekur því sem frekari sönnun þess að þú hafir ver- ið honum ótrú. Hermoine hrópaði hræðslulega upp yfir sig og jertoginn hélt áfram: A Vm get ég örugglega li i n rluTTf'tAj iI þgss að kom ast hjá einvíginu. Hvernig ættir þú ... að geta það? spurði Hermiofie uppgefin. Ég gæti farið úr land: stakk hann upp á. Þá munu allir verðst sann- færðir um ... sekt okkar, sagði Hermione. lega vegna þess atyhestarnir þínir taka þátt í öjlum veð- reiðunum! Hertoginn huásaði siaalm og hugsaði meo sér að'þetta væri fyrsta gáfulega athuga- semdin sem hún hef M kom- ið með en hahn sagoi að- eins: Ég er viss um að það er einhver leio út úr þessum ógöngum og ég verð að geþa mér tíma 11 þess að hugsa mig um. G ;rðu nú alveg eins og ég; ;agði þér, mín kæra. Þú neyðist til þess að leika hlutvark ungrar, fal- legrar og hamingjusamrar eiginkonu. En ég er allsNekki ham- ingjusöm ... ég er þrvænt- ingafull... og óhamingju- söm, andmælti Hermiori; Hertoginn sá að það þýddi ekkert að segja neitt frekar. Hann kyssti Hermione og þrýsti henni að sér, bar-'tií hún hætti að grátíf: Síðan raíis hann á fætur,r, eins og honn hefði skjnp lega upngötvað hvað klukk- an var ^rðin margt. Ég neyðist til þess að fara, sagðimann, en vjð-hittuíngt í garðinum í fyrfamálið. Við verðum að lata sem við séum ekki aðjtala um neitt alvarlegra enfyeisluna í höll- inni í gær. Ó Kenyon ...\ég er viss um ... að ég brotna þiður og fer að gráta, sagði Hermione. Ef þú gerir það pá eyði- leggur þú allt samariv sagði hertoginn. Treystu mér og ef þú elskar mig verður'þú að gera nákitæmlega eins i ég sjigðiþér. ann kyssti hana afírir til éss að koma í veg fyrir at hún segði eitthvað frekar. Þegar hún fenn Wð hann var ákveþnjnVttví aö fara tók hún után um hann. Vertu hjá mér, Kenyon, sagði hún biðjandi. Ekki í kvöld, sagði hertog- inn. Ég held að það sé best að ég fari. Annað getur reynst hættulegt. Mundu bara ... að hvað sem gerist þá elska ég þig! Hann kyssti hana aftur en flýtti sér í burtu þegar hún reyndi að halda dauðahaldi í hann. Ið hittumst 1 fyrramálið í garðinum, sagði hann. Vertu eins glæsileg og þú mögulega getur. Hann opnaði dyrnar áður en hún gat stöðvað hann og lokaði á eftir sér. Jones sat í anddyrinu þar sem nætur- þjónninn var vanur að sitja. Hertoginn laumaði nokkrum gullpeningum í ófa hennar og þegar hún oprfaði útidyrnar sagði hanþ: Gættu hennar vel og þaO:a þér fyrir aðvörunina. Gættu þín, herra minn, S S syaíaði Jonep. Húsbóndi i missir étjórn á sér þeg- ar hann reiðist. Hertoginn Hann flýtti s að enginn sa íekk hröðun svaraði ekki. ;r út og vonaði i til hans. Hann 1 skrefum niður Street cig þaðan inn í ParksEane. Strathvegon House var stórtjg glæsileg eign sem dfi hansVjafði byggt fyrir fimmtíúérum. Málverkin sen\ héngti á veggjunum höfðu verið í eign fjölskyldunnar í margar kynslóðir þótt þær {oyldu' ekki samanburð viðrnál- verkasafn konungsfjolskyld- unnar. Hertoginn hugsaði til forfeðra sinna þegar hknn kominn í stórt, glæsilegt anddyjið. Hann rétti/þjónin- um hatt shwLDg g&Kk að stiganum án þess að segja yorð. A leiðinni upp ákvað jann að trúa móður sinni fyrir vandræðunTsm’ Hún bjó hjá honum þessa dagana þótt hún byggi meiri hluta ársins í Skotlandi. Hún var í borginni vegna þess að hún naut þess að taka þátt í veislunum við hirðina sem haldnar voru á þessu árs- tíma. Hertoginn vissi að móðir hans væri vakandi þótt liðið væri að m Húnj^r-vöiTáðTesa fram- eftir nóttu. Hann gekk að svefnher- bergi hennar, bankaði á dyrnar og heyrði móður sína segja: Kom inn! Hertogaynjan sat í rúminu með púða við bakið. Þrátt fyrir háan aldur leit hún ótrúlega vel út. Hún hafði verið glæsileg ung kona. Hún var ólík Hermione Wallington að því leyt: hún var ekki aðeins fajeg^ heldur var hún líka gædd góðum gáfum. Hún átti þrjá bræður sem voru allir eldri en hún og þegar hún var að alast upp hafði hún fengið sömu kennslu og þeir. Hún hafði notið þess að fá að læra. Bræður hennar höfðu strítt henni og sagt að ef hún héldi áfram að vera svo námsfús myndi hún hræða alla vonbiðla í burtu og daga uppi sem piparmey. En feg- urð hennar hafði komið í veg fyrir það. Hún giftist hertoganum af Strathvegon mánuði eftir átján ára af- mælisdaginn sinn. Hjóna- bandið hafði verið mjög hamingjusamt, það eina sem setti skugga á tilveru þeirra var að hertogaynjan hafði kki getað eignast fleiri örn. Það var eiginlega onjákvæmilegt að hún hafði allæ tíð ofdekrað þennan einkhson sinn. Hún horfði á hann Vðdáunaraugum þegar hann kom inn í herbergið. Ertu kominn heim? spurði undnandi. oginn svaraði ekki en beygði\ig niður til þess að kyssa h< na kinnina og settist síðan á úmsrokkinn. Hann tók umjriönd nennar og sagði:Mamma,'ýg er í slæmri kípu! ívað gerðist? Hertoginn svaraði ekki og eftir augnablik hélt Ijnóðir hans áfram: Ég geri i því að það hafi eitth\ Hermione Wallingtoij gera. Hvers vegna heldiJr þú það? spurði hertoginn. Vegna þess, vimír minn, að þú hefur ekkí reynt að halda sambapfli ykkar leyndupgdíuðvitað talar vernig má annað vera? Ég hélt að við hefðum velið mjög varkár, svaraði hertoginn. Hertogaynjan Vppti öxl- 48 VÁ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.