Vikan - 09.11.1999, Blaðsíða 48

f r
m h
Ég ... ég skil ekki hvað þú
átt við.
Það versta sem þú getur
gert undir þessum kringum-
stæðum er að sitja heima og
gráta, sagði hertoginn. Ef
einhver fylgist með okkur,
kannski einhver afþyónustu—
fólkinuwnun mínninum
þjnúm verða skýrt frá því og
íann tekur því sem frekari
sönnun þess að þú hafir ver-
ið honum ótrú.
Hermoine hrópaði
hræðslulega upp yfir sig og
jertoginn hélt áfram: A
Vm get ég örugglega
li i n rluTTf'tAj iI þgss að kom
ast hjá einvíginu.
Hvernig ættir þú ... að
geta það? spurði Hermiofie
uppgefin.
Ég gæti farið úr land:
stakk hann upp á.
Þá munu allir verðst sann-
færðir um ... sekt okkar,
sagði Hermione.
lega vegna þess atyhestarnir
þínir taka þátt í öjlum veð-
reiðunum!
Hertoginn huásaði siaalm
og hugsaði meo sér að'þetta
væri fyrsta gáfulega athuga-
semdin sem hún hef M kom-
ið með en hahn sagoi að-
eins: Ég er viss um að það er
einhver leio út úr þessum
ógöngum og ég verð að geþa
mér tíma 11 þess að hugsa
mig um. G ;rðu nú alveg
eins og ég; ;agði þér, mín
kæra. Þú neyðist til þess að
leika hlutvark ungrar, fal-
legrar og hamingjusamrar
eiginkonu.
En ég er allsNekki ham-
ingjusöm ... ég er þrvænt-
ingafull... og óhamingju-
söm, andmælti Hermiori;
Hertoginn sá að það þýddi
ekkert að segja neitt frekar.
Hann kyssti Hermione og
þrýsti henni að sér, bar-'tií
hún hætti að grátíf:
Síðan raíis hann á fætur,r,
eins og honn hefði skjnp
lega upngötvað hvað klukk-
an var ^rðin margt.
Ég neyðist til þess að fara,
sagðimann, en vjð-hittuíngt í
garðinum í fyrfamálið. Við
verðum að lata sem við
séum ekki aðjtala um neitt
alvarlegra enfyeisluna í höll-
inni í gær.
Ó Kenyon ...\ég er viss um
... að ég brotna þiður og fer
að gráta, sagði Hermione.
Ef þú gerir það pá eyði-
leggur þú allt samariv sagði
hertoginn. Treystu mér og
ef þú elskar mig verður'þú
að gera nákitæmlega eins i
ég sjigðiþér.
ann kyssti hana afírir til
éss að koma í veg fyrir at
hún segði eitthvað frekar.
Þegar hún fenn Wð hann var
ákveþnjnVttví aö fara tók
hún után um hann.
Vertu hjá mér, Kenyon,
sagði hún biðjandi.
Ekki í kvöld, sagði hertog-
inn. Ég held að það sé best
að ég fari. Annað getur
reynst hættulegt.
Mundu bara ... að hvað
sem gerist þá elska ég þig!
Hann kyssti hana aftur en
flýtti sér í burtu þegar hún
reyndi að halda dauðahaldi í
hann.
Ið hittumst 1
fyrramálið í garðinum, sagði
hann. Vertu eins glæsileg og
þú mögulega getur.
Hann opnaði dyrnar áður
en hún gat stöðvað hann og
lokaði á eftir sér. Jones sat í
anddyrinu þar sem nætur-
þjónninn var vanur að sitja.
Hertoginn laumaði
nokkrum gullpeningum í
ófa hennar og þegar hún
oprfaði útidyrnar sagði
hanþ: Gættu hennar vel og
þaO:a þér fyrir aðvörunina.
Gættu þín, herra minn,
S S
syaíaði Jonep. Húsbóndi
i missir étjórn á sér þeg-
ar hann reiðist.
Hertoginn
Hann flýtti s
að enginn sa
íekk hröðun
svaraði ekki.
;r út og vonaði
i til hans. Hann
1 skrefum niður
Street cig þaðan inn í
ParksEane. Strathvegon
House var stórtjg glæsileg
eign sem dfi hansVjafði
byggt fyrir fimmtíúérum.
Málverkin sen\ héngti á
veggjunum höfðu verið í
eign fjölskyldunnar í margar
kynslóðir þótt þær {oyldu'
ekki samanburð viðrnál-
verkasafn konungsfjolskyld-
unnar. Hertoginn hugsaði til
forfeðra sinna þegar hknn
kominn í stórt, glæsilegt
anddyjið. Hann rétti/þjónin-
um hatt shwLDg g&Kk að
stiganum án þess að segja
yorð. A leiðinni upp ákvað
jann að trúa móður sinni
fyrir vandræðunTsm’
Hún bjó hjá honum þessa
dagana þótt hún byggi meiri
hluta ársins í Skotlandi. Hún
var í borginni vegna þess að
hún naut þess að taka þátt í
veislunum við hirðina sem
haldnar voru á þessu árs-
tíma. Hertoginn vissi að
móðir hans væri vakandi
þótt liðið væri að m
Húnj^r-vöiTáðTesa fram-
eftir nóttu.
Hann gekk að svefnher-
bergi hennar, bankaði á
dyrnar og heyrði móður sína
segja: Kom inn!
Hertogaynjan sat í rúminu
með púða við bakið. Þrátt
fyrir háan aldur leit hún
ótrúlega vel út. Hún hafði
verið glæsileg ung kona.
Hún var ólík Hermione
Wallington að því leyt:
hún var ekki aðeins fajeg^
heldur var hún líka gædd
góðum gáfum. Hún átti þrjá
bræður sem voru allir eldri
en hún og þegar hún var að
alast upp hafði hún fengið
sömu kennslu og þeir. Hún
hafði notið þess að fá að
læra. Bræður hennar höfðu
strítt henni og sagt að ef hún
héldi áfram að vera svo
námsfús myndi hún hræða
alla vonbiðla í burtu og daga
uppi sem piparmey. En feg-
urð hennar hafði komið í
veg fyrir það. Hún giftist
hertoganum af Strathvegon
mánuði eftir átján ára af-
mælisdaginn sinn. Hjóna-
bandið hafði verið mjög
hamingjusamt, það eina sem
setti skugga á tilveru þeirra
var að hertogaynjan hafði
kki getað eignast fleiri
örn. Það var eiginlega
onjákvæmilegt að hún hafði
allæ tíð ofdekrað þennan
einkhson sinn. Hún horfði á
hann Vðdáunaraugum þegar
hann kom inn í herbergið.
Ertu kominn heim? spurði
undnandi.
oginn svaraði ekki en
beygði\ig niður til þess að
kyssa h< na kinnina og settist
síðan á úmsrokkinn. Hann
tók umjriönd nennar og
sagði:Mamma,'ýg er í
slæmri kípu!
ívað gerðist?
Hertoginn svaraði ekki og
eftir augnablik hélt Ijnóðir
hans áfram: Ég geri i
því að það hafi eitth\
Hermione Wallingtoij
gera.
Hvers vegna heldiJr þú
það? spurði hertoginn.
Vegna þess, vimír minn,
að þú hefur ekkí reynt að
halda sambapfli ykkar
leyndupgdíuðvitað talar
vernig má annað
vera?
Ég hélt að við hefðum
velið mjög varkár, svaraði
hertoginn.
Hertogaynjan Vppti öxl-
48 VÁ