Vikan - 09.11.1999, Blaðsíða 57

með hann í vagninum um
hin bröttu stræti San
Francisco. Lífið gekk áfram
sinn vanagang og næstu
fjögur ár liðu tiltölulega
hratt og voru frekar við-
burðaiítil. Ég hélt áfram að
vinna mína listmuni og þeir
seldust vel. Mamma og
systir mín komu tvisvar í
heimsókn til okkar. I seinni
heimsókn þeirra, sem var á
fjögurra ára afmæii stráksins
okkar, höfðu þær á orði að
þeim fyndist Robert svo
breyttur. Þeim fannst hann
vera skapstyggur, æstur og
líta illa út. Innst inni
var ég meðvituð um
þessar breytingar en
vildi ekki viðurkenna
þær eða fást við málið. Ég
vissi að hann svaf enn mjög
Iítið og hann hafði líka
grennst heil ósköp. Fram-
koma hans gagnvart mér
hafði líka breyst. Hann
sýndi mér lítinn áhuga, var
pirraður í nærveru minni og
sinnti drengnum mjög tak-
markað. Ég var farin að
vera eins og á nálum þegar
hann var nærri. Ég var farin
að þjást af kvíða en ýtti
alltaf tilfinningum mínum til
hliðar og gerði alit sem í
mínu valdi stóð til að reita
hann ekki til reiði. Ég hélt
þó ótrauð áfram að sinna versl-
uninni, listmunagerð minni og
litla drengnum okkar. Það hafði
smám saman komið í ljós að
Robert var mjög dóminerandi
persónuleiki. En vegna þess
hve töfrandi framkomu hann
hafði og einstakt lag á að heilla
alla í kringum sig, var erfitt fyr-
ir mig að greina hina neikvæðu
þætti í fari hans.
Hann grenntist mikið á
skömmum tíma og mér fannst
ég varla þekkja manninn minn
lengur. Ég barðist við að halda
lífinu í skorðum. Ég var í af-
neitun því ég
vildi láta líta
út fyrir að allt
væri eðlilegt; ekk-
ert mátti eyðileggja fallega
drauminn minn.
Kókaín í koddanum
Dag einn fann ég fyrir tilvilj-
un umtalsvert magn af kókaíni
inni í litlum, útsaumuðum
kodda sem var til skrauts í
versluninni. Ég varð í fyrstu
mjög undrandi því ég hafði ekki
haft nokkra hugmynd um að
maðurinn minn kæmi nálægt
hrundi heimur minn þenn-
an dag og í kjölfar þessa fundar
míns kom í ljós að Robert var
háður kókaíni og hafði verið
það síðastliðin átta ár. Það var
því engin furða að peningarnir
okkar hyrfu eins og dögg fyrir
sólu. Einnig varð mér nú ljóst
hver væri orsök skapbresta
hans og þyngdartaps. Ég gekk á
hann og fékk hann til þess að
ræða málin ítarlega við mig en
án nokkurs
sýnilegs ár-
Lesandi segir Hrund Hauksdóttur sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö okkur? Er eitthvaö sem hefur haft mikil áhrif á þig, jafnvel breytt lífi
þinu? Þér er velkomiö aö skrifa eöa hringja til okkar. Við gætum fyllstu nafnleyndar.
angurs. Ég reyndi að fá
hann til að fara í meðferð
en hann þvertók fyrir það
og varð mjög æstur þegar
þau mál bar á góma. Hann
taldi sig hafa fulla stjórn á
neyslu sinni. Það var auð-
vitað fjarri lagi.
Skapofsi hans færðist sí-
fellt í aukana og ég var í
öngum mínurn. Ég hafði
miklar áhyggjur af syni
okkar sem að sjálfsögðu
skynjaði bræðiköst föður
síns og var alltaf í
þeirri stöðu að
reyna að verja
mig. Eitt sinn iok-
aði hann dyrunum
þegar pabbi hans var koma
inn um gættina og sagði í
mjög ákveðnum tón: „Þú
átt ekki heima hér lengur."
Sá atburður varð einmitt
dropinn sem fyllti mælinn
hjá mér. Ég vissi að ég yrði
að forða mér og litla, hug-
rakka drengnum mínum í
burtu frá Robert, sem ég
þekkti ekki lengur sem
sama mann. Ég pakkaði
helstu eigum okkar niður á
einum eftirmiðdegi og við
flugum heim til Islands án
hans vitundar. Robert hefur
sem betur fer aldrei reynt
að ná sambandi við okkur
en ég sendi honum stutt
bréf með heimilisfangi mínu á
íslandi
I dag erum við sonur minn
hamingjusöm og sátt við örugga
lífið okkar hér heima á íslandi.
Sjálfsásakanir heyra sögunni til
og ég blómstra sem móðir og
listakona. Ég vildi óska að allar
konur sem lenda í samböndum
sem einkennast af eiturlyfja-
neyslu og andlegri kúgun gætu
öðlast styrk til þess að rífa sig
út úr þeim. í dag er ég ástfangin
af manni sem ég álít sálufélaga
minn og maður á ekki að sætta
sig við neitt minna.