Vikan - 09.11.1999, Blaðsíða 56

Lífsresmslusam
Sorg í San Francisco
Ég hunsaði
varúðarmerkin
I gegnum tíðina hef ég haft
mikinn áhuga á öllu sem lýtur
að handverki og listum en fram
að 25 ára aldri var þetta hálf-
gert fikt. Ég vann við skrifstofu-
störf en notaði allar frístundir
mínar til þess að sinna þessu
áhugamáli mínu. Ég hafði ekki
beinlínis fest mig við ákveðið
svið en fékkst við ýmiss konar
handverk eins og að prjóna
skemmtilegar barnapeysur með
mynstri sem ég hannaði sjálf og
ég smíðaði allt milli himins og
jarðar. Svo var ég nokkuð lið-
tækur málari þótt ég segi sjálf
frá. Vinkonurnar kölluðu mig
„Föndru" í góðlátlegum tón.
Mig langaði að reyna að koma
mér á framfæri með listmuni
mína en það var samt alltaf ein-
hver beygur í mér og ég var
hrædd um að það yrði jafnvel
hlegið að mér. Kannski var
hræðslan við að verða hafnað
byggð á þeim veruleika að ég
hafði enga fræðilega menntun á
listasviðinu.
A 25 ára afmæli mínu fór ég
ásamt bestu vinkonu minni í
stutta ferð til Bandaríkjanna,
nánar tiltekið til San Francisco.
Við dvöldum í þeirri frjálslyndu
og fjölskrúðugu borg í viku og
skemmtum okkur mjög vel. Ég
var mjög hrifin af San Francisco
og komst að því að þar er blóm-
legt og lifandi listalíf. Við
kynntumst töluvert af fólki á
okkar reki en Kaliforníubúar
eru opnir og viðkunnanlegir.
Okkur var meðal annars boðið
á opnun á nýju, óhefðbundnu
listagalleríi og ég var alveg í
skýjunum yfir því. Það er mikil
stemmning að vera viðstaddur
slíka opnun og þarna hitti ég
marga af sérkennilega og
skemmtilega listamenn. Ég
kynntist m.a. manni þetta kvöld
sem átti eftir að vera mikill ör-
lagavaldur í lífi mínu.
Hann var búinn að vera að
gefa mér auga frá því að ég
kom inn og ég var upp með mér
því hann var sérlega myndar-
legur og sláandi líkur Mel Gib-
son! Hann gaf sig fljótlega á tal
við mig og, svo hallærislega sem
það hljómar, þá var þetta ást
við fyrstu sýn hjá okkur báðum.
Við gleymdum stund og stað.
Áður en við vissum af voru
opnunargestir farnir að tínast út
úr salnum og þá bauð hann mér
og vinkonu minni út að borða
sem við þáðum með þökkum.
Vinkonu minni leist mjög vel á
manninn, sem við skulum kalla
Robert.
Þegar við hittumst voru að-
eins þrír dagar eftir af dvöl okk-
ar í San Francisco en þeir urðu
líkt og hveitibrauðsdagar hjá
mér og Robert. Hann sagði mér
að hann væri giftur en ég var
svo blinduð af ást að það hafði
lítilvæg áhrif á mig. f dag finnst
mér ég hafa sýnt mikið dóm-
greindarleysi með því að hunsa
slík varúðarmerki. En við vor-
um ástfangin upp fyrir haus og
kveðjustundin úti á flugvelli var
okkur þungbær. Við ákváðum
að við skildum vera í bréfa-
skriftum og hringjast á.
Sambúðin hófst eftir
þriggja daga kynni
Um leið og ég kom til íslands
hófust stöðugar bréfaskriftir
okkar á milli og ég gat ekki
hugsað um annað en þennan
fallega og spennandi mann.
Þegar í fyrsta bréfinu frá hon-
um kom fram að hann væri að
skilja við konuna sína og að
hann vildi eyða ævinni með
mér. Hann rak litla listmuna-
verslun þarna úti og sagðist
sannfærður um að hann gæti
komið listmunum mínum á
framfæri í búðinni. Ég var í sjö-
unda himni og leyfði mér að
sökkva mér ofan í dagdrauma
mína og ástarhugleiðingar.
Nokkrum vikum eftir heim-
komuna komst ég að því að ég
var ófrísk eftir Robert. Það
gladdi mig ósegjanlega mikið
og í barnaskap mínum taldi ég
að þungunin væri merki þess að
okkur væri ætlað að vera sam-
an. Ég hringdi strax í hann og
sagði honum fréttirnar. Hann
grét af gleði í símanum og við
ákváðum að láta slag standa og
ég myndi flytja út til hans.
Það tók mig u.þ.b. mánuð að
segja upp vinnunni og ganga frá
málum hérna heima. Vinkonur
mínar og fjölskylda héldu að ég
væri gengin af göflunum. Þeim
fannst hneykslanlegt að ég
skyldi fara alla leiðina til Kali-
forníu, barnshafandi, til þess að
hefja sambúð með manni sem
ég hafði þekkt í þrjá daga. Samt
tókst mér með lagni að ná flest-
um í kringum mig á flug með
mér og fá þá til að samgleðjast
mér. Þegar ég steig upp í flug-
vélina á vit ævintýranna og til
mannsins sem ég þráði að vera
með, var ég mjög hamingjusöm.
Ég fór með tvær ferðatöskur
fullar af munum sem ég hafði
búið til sjálf og ætlaði að selja í
versluninni hans Roberts.
Robert bjó í lítilli en sætri
íbúð sem hann hafði tekið á
leigu eftir að hann flutti út frá
eiginkonu sinni og tveimur
börnum. Það fór mjög vel um
okkur og fljótlega var hið dag-
lega líf komið í fastar skorður.
Mér tókst að selja þónokkuð af
„föndrinu" mínu og var flesta
daga að vinna í búðinni. Robert
var með mér fyrst um sinn á
meðan hann var að setja mig
inn í verslunarreksturinn en svo
fór hann að sinna söfnun list-
muna í mun meira mæli en áður
og þá sá ég ein um búðina á
meðan. Lífið var ósköp ljúft,
meðgangan gekk eins og í sögu
og samband okkar Roberts
blómstraði. Mér fannst stund-
um svolítið undarlegt hversu
vel allt gekk miðað við það
hversu lítið við höfðum þekkst
fyrir og við bæði ynnum og
byggjum saman. Allt þetta eftir
aðeins þriggja daga kynni.
Þegar ég var komin sjö mán-
uði á leið fór ég að verða þess
vör að Robert svaf mjög lítið og
stopult. Hann sagðist hafa
áhyggjur af verslunarrekstrin-
um og afkomu okkar þegar
barnið kæmi í heiminn. Ég
skildi ekki áhyggjur hans því ég
vissi fyrir víst að verslunin gekk
mjög vel. Hins vegar fór fljót-
lega að bera á því að sjaldnast
voru til peningar til þess að
greiða helstu reikninga og við
vorum komin í skuld með leig-
una á íbúðinni en húsaleiga í
San Francisco er mjög há. Ro-
bert sá hins vegar alfarið um
heimilisbókhaldið og ég reyndi
að hugsa sem minnst um þetta.
Maðurinn minn
gjörbreyttist
Um vorið fæddist okkur
drengur og það var dásamleg
upplifun. Ég naut þess að vera
móðir og tók drenginn oft með
mér í verslunina en hann var
mjög rólegt og þægilegt barn.
Eins fór ég oft í gönguferðir
56 Vikan