Vikan - 09.11.1999, Blaðsíða 21

Of gamall til að fá að
vera með
„Fyrir fjórum árum ákvað ég
að fara í námsleyfi," segir fjöru-
tíu og níu ára rekstrarfræðing-
ur. „Ég hef mikinn áhuga á
tölvum og öllu sem tengist þeim
og hef unnið mikið með þau
tæki og nú taldi ég kominn tíma
til að fá próf upp á það að ég
kynni með þau að fara. Námið
átti að taka tvö ár og ég sagði
því upp ágætu starfi sem ég var
í og hélt til Bandaríkjanna.
Fljótlega sá ég þó að ég gæti
klárað árin tvö á einu ári með
því að taka sumarnámskeið sem
boðið var upp á og kláraði því
haustið eftir að ég byrjaði.
Þegar ég kom til baka var
mér boðið gamla starfið en mig
langaði svolítið að breyta til svo
ég skráði mig á nokkrum ráðn-
ingarstofum og tók að mér
lausaverkefni á meðan ég beið
þess að draumastarfið ræki á
fjörur mínar. Ég sá svo tvisvar
með örstuttu millibili auglýst á
vegum ákveðinnar ráðningar-
stofu þar sem ég var á skrá störf
sem ég taldi að hentuðu mér
ákaflega vel, bæði vegna fyrri
reynslu og þeirrar sérhæfingar
sem ég nú hafði aflað mér. Ég
hringdi inn í bæði skiptin og var
fullvissaður um að mín umsókn
yrði send inn.
Nú vildi svo til að ég þekkti
til í báðum fyrirtækjunum sem
voru að leita eftir starfsmanni
og var því nokkuð viss um að
mér yrði í það minnsta boðið
viðtal. Þegar það varð ekki
hringdi ég í kunningja mína á
báðum stöðum og fékk þá að
vita að í hvorugt skiptið hafði
umsóknin mín skilað sér inn á
borð starfsmannastjóra. Ég
sneri mér til ráðingarþjónust-
unnar og var langt frá því blíður
og að sjálfsögðu færðust menn
undan og sögðu að um mistök
hefði verið að ræða. Ég sætti
mig ekki við þá skýringu þar
sem ég hafði sjálfur gengið eftir
því að umsókn mín færi til
beggja fyrirtækja. Ég er sann-
færður um að fulltrúinn taldi
mig of gamlan til að henta í
þessi störf. Starfsmannastjóri
annars fyrirtækisins var hins
að vera breytileg. Það er ekki
óalgengt að laun séu rædd á síð-
ari stigum ráðningarferlisins og
þá í viðtölum milli atvinnurek-
anda og umsækjanda. Ég tel að
almennt séu atvinnurekendur
tilbúnir að borga góð laun fyrir
gott fólk. Þótt við getum ekki
gefið nákvæmar upplýsingar
um laun getum við oft gefið
hugmyndir á einhverju ákveðnu
bili en það er ekkert samsæri í
gangi."
„Menn verða að vera meðvit-
aðir um að ráðningarskrifstofur
eru að þjónusta fyrirtækin,"
segir Benjamín. „Þau borga
okkur fyrir þjónustuna. Sem
betur fer fara hagsmunir fyrir-
tækjanna og umsækjenda
langoftast saman. Það kann að
koma fyrir að fólk sé ráðið inn
á lægri launum en fyrirrennarar
þess í starfi en þá getur verið að
fyrirtækið hafi verið að einfalda
og breyta starfinu og því kosið
að ráða í það ódýrari starfs-
kraft. Einnig er hugsanlegt að
atvinnurekandinn hafi talið sig
vera að borga of mikið fyrir
starfið. Þegar atvinnurekandi
biður umsækjanda að nefna
launahugmyndir er hann að
reyna að forðast að ráða inn
manneskju sem telur sig of lágt
launaða. Fæstir vilja ráða
manneskju með launavæntingar
langt yfir því sem þeir eru til-
búnir að borga fyrir starfið. En
það er einnig hugsanlegt að at-
vinnurekandinn skoði það
hvort hann telur starfskraftinn
nægilega verðmætan til að
hækka launin.“
vegar ósammála því ég
fékk aðra þessa stöðu
eftir að hafa sjálfur
hringt í hann."
Fólk á öllum
aldri getur fengið
vinnu
Auður Bjarnadóttir,
ráðgjafi hjá Ráðgarði
er ekki sammála því að
fólk sé flokkað eftir
aldri. Hún segir það
sína reynslu að fólk á
öllum aldri geti fengið
vinnu. Það kunni að
taka ögn lengri tíma í
sumum tilfellum fyrir
þá sem eldri eru en allir
fái starf að lokum.
„Ef fólk hefur góða
reynslu og góð með-
mæli eru því allir vegir
færir bæði konum og
körlum," segir Auður.
„Maður hefur heyrt um
þetta talað að fólki
finnist því hafnað eftir
ákveðinn aldur en ég er
alveg ósammála því."
Benjamín Axel
Árnason hjá Ábendi
tekur undir orð Auðar
en bendir á að oft óski
atvinnurekendur eftir
fólki á ákveðnum aldri.
„Það er fráleitt að
við höldum umsóknum
eftir vegna þess að við
teljum umsækjendur of
gamla," segir Benjamín. „Hins
vegar geta verið einstök störf
þar sem atvinnurekandi óskar
til að mynda eftir karlmanni á
aldrinum 35-40 ára og þá vinn-
um við út frá þeim forsendum
en allt eins getur komið upp á
að óskað sé eftir manneskju yfir
fjörutíu og fimm ára."
Hvað segja þau þá um að
ráðningaskrifstofur aðstoði at-
vinnurekendur við að halda
launum niðri?
„Stundum getum við einfald-
lega ekki veitt upplýsingar um
þau laun sem greidd eru fyrir
starf," segir Auður. „Við höfum
ekki í höndunum launataxta og
menntun, reynsla og annar bak-
grunnur umsækjandans gerir
það að verkum að laun kunna
Vika n 21