Vikan - 13.06.2000, Blaðsíða 7

fylla ákveðnar kröfur sem við
setjum fram, t.d. varðandi mat-
seðla, reiðtygi, hesta og þess hátt-
ar. Við ráðum fararstjórana sem
fylgja hópnum en bóndinn á við-
komandi bæ fylgir líka hópnum
ásamt starfsfólki. Við erum búin
að taka ákveðna forystu í um-
hverfismálum, erum búin að
semja umhverfisstefnu og ráða
starfsmann til að sjá um þessi
mál. Við höfum líka alla tíð unn-
ið náið með Náttúruvernd og
Landgræðslunni og stefnum að
því að styrkja þá samvinnu mjög
mikið í framtíðinni. Það er kom-
inn tími til að hestamenn fari að
taka til í sínum garði í umhverf-
ismálum.
Við breytum áætlunum í okk-
ar ferðum ef við fáum ábending-
ar frá Náttúruvernd um að
ákveðin svæði séu viðkvæm. A
sama tíma fara svo kannski aðr-
ir hópar um svæðið og virða ekki
þessar ábendingar. Þarna vantar
meiri fræðslu og kynningarstarf.
Við viljuni gjarnan leggja okkar
lóð á þessa vogaskál. Við erum
nú þegar búin að sækja um vott-
un Green Globe, einna virtustu
umhverfissamtaka í heiminum.
Við höfum þrjú ár til að uppfylla
þeirra skilyrði og allir samstarfs-
aðilar Ishesta hafa samþykkt að
uppfylla þau. Umhverfismálin
eru mál málanna hjá okkur og við
munum setja þau á
oddinn á næstu
árum.“
Hvernig gengur
að ráða fararstjóra í
hestaferðirnar?
„Við erum búin
að þjálfa upp stóran
hóp fólks og í fyrsta
skipti í sumar erum
við farin að geta valið úr hópn-
um. Kröfurnar til þeirra eru gíf-
urlega miklar. Við erum mjög
ánægð ef þeir eru búnir að ljúka
leiðsögumannaprófi og við stefn-
um að því að allir fararstjórarnir
séu með slíkt próf. Fararstjórinn
þarf að geta frætt fólkið um sögu
landsins og staðhætti. Þar fyrir
utan þarf hann líka að vera van-
ur hestamaður og geta frætt fólk-
ið um íslenska hestinn. Farar-
stjórinn þarf að vera mjög úr-
ræðagóður því það er ýmislegt
sem getur komið upp á í svona
ferðum, þegar fólk er uppi í
óbyggðum í alls kyns veðrum.
Það er alltaf annar leiðsögumað-
ur með, bóndinn sjálfur, en
ábyrgðin á fararstjóranum er
gríðarlega mikil. Hestamennsk-
an er ekki hættulaus en við höf-
um sem betur fer verið alveg laus
við alvarleg slys hjá okkur. Við
erum því mjög bjartsýn í þessum
efnum því Samtök Ferðaþjónust-
unnar hafa sett á oddinn hjá sér
fræðslu- og gæðamál. Einn þátt-
urinn er einmitt menntun afþrey-
ingarfararstjóra, þ.e. fararstjóra í
gönguferðum, bátaferðum, snjó-
sleðaferðum og hestaferðum. Ég
á von á því, ef vel gengur, að þetta
verði komið í fastar skorður
næsta haust.
Ferðaþjónustan í
heiminum snýst um
afþreyingu nú til
dags. Elsti maðurinn
sem við höfum haft
í ferðunum okkar er
Norðmaður. Hann
var 83 ára þegar
hann fór í sína í
sjöttu ferð um Kjöl. Við erum
alltaf með eitthvað af fólki milli
sextugs og sjötugs, flest allt út-
lendingar, íslendingarnir á þess-
um aldri virðast ragari við að fara
í hestaferðir.
Á síðustu tíu til fimmtán árum
„Eitt helsta uandamálið uið fslendingana í styttrí
ferðunum, sem tiekkja lítið til hestamennsku,
er drykkjan. Þeir eiga alueg ofboðslega erfitt
með að skilja að áfengi og hestamennska eíga
ekki saman. Við gætum uerið með miklu fleiri
íslendinga ef heir gætu sætt sig uið að mega
ekki hafa uín um hönd innan um hestana."