Vikan - 13.06.2000, Blaðsíða 8

Snemma beygist krókurinn. Einar og ásamt einu
barnabarni sínu, Marínu Rún Einarsdóttur.
ar var stofnað 1982 og það eru
ekki mörg fyrirtæki sem eru eldri
en íshestar. Við erum að tala um
sprengingu síðustu fimmtán ár.
Fyrir tuttugu árum þá munum
við eftir frumherjunum, Úlfari
Jakobssyni og Guðmundi
Jónassyni sem skipulögðu rútu-
og tjaldferðir um allt land.
Skemmtilegasta verkefnið
okkar núna er að reyna að út-
breiða hestamennskuna og
kenna krökkunum. Eg er búinn
að ganga með þennan draum
lengi og núna eru fræðsluyfirvöld
farin að skoða þennan
möguleika. Einn þáttur í að
útbreiða hestamennskuna
til krakkanna var fjöl-
skyldudagur sem við héld-
um núna í maí. Islenskir
hrossabændur verða að fara
að leita inn á við og kynna
hestamennskuna fyrir æsk-
unni. Þótt við séum ekki að
selja hesta þá hangir þetta
allt á sömu spýtunni. I gegn-
um fyrirtæki eins og okkar
er hægt að búa til nýjan við-
skiptavinahóp. Það þarf að
virkja krakkana og gefa
þeim tækifæri á að kynnast
hestunum.
Það var mjög gaman
hérna daginn sem sam-
ræmdu prófunum lauk. Foreldr-
arnir voru svo ákveðnir í að vera
með krökkunum og hafa gaman
af. Við hefðum þurft að vera
þrisvar sinnum stærri þennan dag
til að geta annað eftirspurninni."
Fylgist gamla körfuboltahetj-
an ennþá með boltanum?
„Já, ég læt mig ekki vanta þeg-
ar KR-liðið spilar.“
Nú finnst manni, svona í fljótu
bragði, að hestamennska og
körfubolti eigi lítið sameiginlegt.
Hvað segir þú um það?
„Þessar íþróttagreinar eru lík-
ari hver annarri en margir halda.
Körfuboltinn er nákvæmnisí-
þrótt og reynir mikið á fingurna.
Það sama má segja um hesta-
mennskuna. Hún fer að miklu
leyti fram með fingrunum. Marg-
ir íþróttamenn eru fljótir að ná
tökum á hestamennskunni því
þeir eru vanir aga og að þurfa að
aga sjálfa sig. Þegar maður situr
í rólegheitum á góðum hesti,
lengst inni í fjallasal og lætur sér
líða vel, pá vorkenni ég öllum
þessum Islendingum sem hafa
aldrei upplifað slíka tilfinningu.
Það eina sem bjargar þeim
kannski frá sturlun er að þeir vita
ekkert af því.“
hafa ferðaskrifstofur sem sér-
hæfa sig í ferðum fyrir eftirlauna-
fólk sprottið upp eins og gorkúl-
ur. Við tölum gjarnan um fólk á
eftirlaunaaldri eins og háaldrað
fólk með staf. Reyndin er sú að í
mörgum nágrannalöndum okk-
ar, t.d. í Bandaríkjunum eru op-
inberir starfsmenn og hermenn
komnir á eftirlaunaaldur rétt yfir
fimmtugt og eru því í fullu fjöri.“
Helkaldur á hestbaki
Nú hefur orðið gífurleg fjölg-
un á erlendum ferðamönnum til
íslands og þá væntanlega í ferð-
irnar ykkar. Hvernig finnst þér
vera staðið að markaðssetningu
landsins?
„Markaðssetning íslands í
Bandaríkjunum er að skila sér
verulega til landsins um þessar
mundir en Einar Gústafsson,
framkvæmdarstjóri Ferðamála-
ráðs í New York, hefur staðið
sig frábærlega. Sömu sögu má
líka segja Dieter W. Johannsson,
framkvæmdarstjóra Ferðamála-
ráðs í Evrópu. Markviss mark-
aðsstarfsemi Flugleiða í öllum
Evrópulöndunum hefur líka haft
sitt að segja. Þeir eru í lykilað-
stöðu til að markaðssetja land-
ið. Fólk gerir sér ekki
ailtaf grein fyrir hvað
Flugleiðir eru búnir að
leggja mikið í markaðs-
setningu á Islandi.
Þeir hafa átt verulegan
þátt í auknum ferða-
mannastraumi yfir vetrartímann.
Við hérna hjá Ishestum fáum
fleiri farþega yfir vetrarmánuð-
ina en á sumrin. „Stærsti" mán-
uðurinn í styttri ferðum er júlí
og ágúst en svo kemur aprfl. Út-
lendingarnir vilja komast í vonda
veðrið. Við erum farin að geta
selt vindinn og óveðrið. Þeim
finnst mesta ævintýrið vera að
sitja á hesti í 1-2 tíma jafnvel þótt
þeir komi helkaldir til baka!“
Hvað með íslendingana?
„Eitt helsta vandamálið við ís-
hesturinn er dýr en ekki vél. Sem
betur fer eigum við þó fastan við-
skiptavinahóp úr mörgum fyrir-
tækjum sem eru búinn að skynja
það að þegar maður situr á hesti
úti í íslenskri náttúru þarf enga
aðra vímugjafa."
Paradís í hrauninu
„Með hestamiðstöðinni erum
við komin með heilmikla úti-
vistarparadís. Ég geri mér grein
fyrir því að í stórum hópum má
alltaf finna einhverja sem eru
hræddir við hesta og við reynum
lendingana í styttri ferðunum,
sem þekkja lítið til hesta-
mennsku, er drykkjan. Þeir eiga
alveg ofboðslega erfitt með að
skilja að áfengi og hestamennska
eiga ekki saman. Við gætum ver-
ið með miklu fleiri íslendinga ef
þeir gætu sætt sig við að mega
ekki hafa vín um hönd innan um
hestana. Á sama tíma hefur
hestafólkið sjálft tekið sig í gegn
og gjörbreytt ímyndinni. Fullur
maður á hestbaki er nánast fyr-
„Körfuboltínn er nákvæmnísíbrólt og
reynir mikið á fingurna. Það sama má
segja um hestamennskuna. Hún fer að
miklu leyti fram með fingrunum."
irlitinn í dag en þótti eðlileg sjón
fyrir tuttugu árum. Hinn almenni
íslendingur, sem er til dæmis í
forsvari fyrir starfsmannahóp
verður jafnvel reiður þegar við
segjumst bjóða upp á toppþjón-
ustu og yndislega hluti en við
hleypum þeim ekki í ferðirnar ef
áfengi er haft um hönd. Sumir
verða mjög dónalegir þegar þeir
heyra þetta. Ég virkilega vor-
kenni því fólki. Mér finnst öm-
urlegt til þess að vita að landar
okkar hafi ekki skilning á að
að hjálpa þeim. Þeir sem vilja alls
ekki fara á hestbak geta farið í
klukkustunda gönguferðir með
leiðsögn í samvinnu við skóg-
ræktarfélag Hafnarfjarðar. Við
bjóðum líka upp á hjólreiðaferð-
ir í samvinnu við hjólafyrirtæki í
Hafnarfirði og við vonumst til að
geta bætt við bátaferðum á Kleif-
arvatni. Við viljum að sem flest-
ir geti notið þessarar paradísar
með okkur. Hafnfirsk ferðaþjón-
ustufyrirtæki eru í mikilli og
góðri samvinnu. Ég
mæli eindregið með því
að ferðaþjónustufyrir-
tæki á landsbyggðinni
leiti í smiðju ferðamála-
fulltrúa Hafnarfjarðar,
Jóns Halldórs. Honum hefur tek-
ist með miklum áhuga og elju að
sameina krafta ferðaþjónustufyr-
irtækja hér á svæðinu. Hafnar-
fjarðarbær hefur algjört forskot
í þessum málum. Hér í Hafnar-
firði vinna allir saman að mark-
aðsmálum. Þetta hefur okkur Is-
lendinga vantað lengi. Islenski
bóndinn er svo sterkur í okkur og
allir vilja vera kóngar, okkur
vantar samhæfinguna. Ferða-
þjónustan á íslandi er mjög ung
atvinnugrein. Fyrirtækið Ishest-
8
Vikan