Vikan - 13.06.2000, Blaðsíða 58

wutxímmmaam
Hræðileg brúðkaupsferð
Hrakfarir
H a m b o r g
Þegar uíð híónin gifium okk-
ur fyrir tíu árum, ákváðum
víð að leyfa okkur hann mun-
að að fara í brúðkaupsferð.
Uið áttum fvö lítil börn og
hlökkuðum mikið til að kom-
ast í frí sem reyndist vera
eitt bað mísheppnaðasta
sem sögur fara af.
Þegar við fengum utan-
landsferð í happdrætt-
isvinning gátum við
ekki notað vinninginn
því við áttum ungbarn og áttum
von á öðru barni. Ari seinna gift-
um við okkur og ákváðum að
grennslast fyrir unt það hvort við
gætum ekki notað ferðavinning-
inn til að fara í brúðkaupsferð.
Maðurinn minn kannaðist við
konu sem starfaði á ferðaskrif-
stofunni og við ráðfærðum okk-
ur við hana. í ljós kom að við gát-
um notað vinninginn en málið
vandaðist þegar við fórum að
velja áfangastað. Við ætluðum að
fara út í júlí og okkur langaði að
fara á stað þar sem við gætið bæði
notið sólarinnar, farið út að
borða á fínum veitingastöðum og
verslað svolítið á okkur og börn-
in. Ég vildi fara til Hollands en
maðurinn minn vildi frekar fara
til Þýskalands. Konan á ferða-
skrifstofunni þekkti til í Þýska-
landi og sagðist vita um stað sem
hentaði okkur fullkomlega. Þar
væru hvítar og fínar strendur,
veitingastaðir, keiluhöll og versl-
anir, allt á þessum eina og sama
stað. Þessi paradís átti að vera
rétt fyrir utan Hamborg. Við vor-
um að vonum alsæl með að finna
draumastaðinn þar sem við gát-
um eytt hveitibrauðsdögunum.
Eftir að vera nýbúin eignast tvö
börn á stuttum tíma, þá hlakk-
aði ég mikið til að fá kokkteila í
brúðkaupsferðinni en sú bið átti
eftir að verða löng.
Þessi ágæta kona á ferðaskrif-
stofunni hafði bókað okkur á
hótel fyrstu nóttina í Hamborg
því flugvélin lenti svo seint um
kvöldið. Þegar við vorum komin
á hótelið fengum við fyrsta áfall-
ið. Fyrstu nóttinni í brúðkaups-
ferðinni eyddum við á ógeðslegu
hóteli í melluhverfinu í Ham-
borg. Við gátum ekki farið að
leita að öðru hóteli því það var
orðið svo framorðið og því
ákváðum við bara að gera gott úr
þessu. Okkur langaði að fara út
og leita að bar en það eina sem
við fundum voru strippbúllur
sem við höfðum engan sérstak-
an áhuga á að sækja.
Hótelið líktist húsi í
Harlem hverfi
Daginn eftir yfirgáfum við
þetta hverfi Hamborgar og fór-
um niður á lestarstöð, fullviss
þess að nú væru öll vandamál úr
sögunni. Við fylltumst gleði og
bjartsýni er við stigum út úr lest-
inni í litla bænum sem átti að vera
paradísin okkar. Þarna voru lítil
og falleg hvitmáluð hús og allt
umhverfið var mjög vinalegt.
Þegar við fórum að skoða kortið
betur og upplýsingar um hvar við
hóteli. Stigagangurinn var ógeðs-
legur, ómálaður og hrár. Ekki
skánaði líðan mín þegar við opn-
uðum hurðina á „svítunni" okk-
ar. íbúðin var pínulítil. Eldhúsið
reyndist vera smá skápur með
hellum sem þurfti að draga út við
notkun og veggfóðrið var það
ljótasta sem ég hef augum litið,
appelsínugult með stóru blóma-
mynstri. Sturtan var þannig úr
garði gerð að allt vatnið fór út
fyrir sturtuklefann. Líkurnar á að
fá dropa á líkamann voru marg-
falt meiri ef maður stóð fyrir utan
sturtuklefann en inni í honum.
Til að kóróna allt þá var ekkert
hjónarúm í íbúðinni, bara tveir
beddar.
Okkur var að sjálfsögðu mjög
brugðið og ákváðum að fara út
að skoða okkur um til að hressa
okkur við og jafnvel að fara á
veitingastað í nágrenninu. Við
gengum lengi áður en við fund-
um eina veitingastaðinn í pláss-
inu. Það reyndist vera pizzastað-
ur sem bauð upp á eina tegund
af pizzum og salatbakka. Fljót-
lega komumst við að því að í
þessum ágæta bæ var hvergi tek-
ið við kreditkortum en við höfð-
um mjög lítinn gjaldeyri með
okkur. í einfeldni okkar höfðum
við treyst á kortin. Sökum þess
Uið gengum fram hjá öllum fallegu húsunum og fliót-
lega sáum við hrörlega íbúðablokk sem mínnti helst
á húsnæði í fátækrahverfi stórborgar. Þetta hreysi
reyndist vera hótelið okkar.
ættum að gista fundum við út að
þetta var ekkert bærinn okkar.
Við gengum fram hjá öllum fal-
legu húsunum og fljótlega sáum
við hrörlega íbúðablokk sem
minnti helst á húsnæði í fátækra-
hverfi stórborgar. Þetta hreysi
reyndist vera hótelið okkar. Okk-
ur leið hræðilega illa þegar við
gengum inn. Inngangurinn líktist
fremur anddyri í fangelsi en á á
þorðum við varla að kaupa okk-
ur mat fyrr en við kæmumst í
hraðbanka. Sársvöng héldum við
skoðunarferðinni áfram og eftir
mikla leit fundum við keiluhöll-
ina sem reyndist vera sjoppa með
tveimur keilubrautum. Búðirn-
ar sem ég átti að geta keypt föt á
mig og börnin reyndist vera lítil
minjagripaverslun sem seldi
póstkort og stuttermaboli. Stóra
áfallið dundi yfir þegar við fórum
að skoða ströndina okkar. Stór-
grýttari strönd hef ég ekki séð.
Ég held að það sé bara þægilegra
að liggja í flæðamálinu út í
Gróttu en á þessari drauma-
strönd og þrátt fyrir mikla leit
fundum við hvergi smugu til að
komast út í sjóinn.
Við vorum bæði gjörsamlega
niðurbrotin þegar við komum
aftur heim á hótel. Ferðin okkar
var svo misheppnuð. Við sátum
þarna á beddunum og vorum að
ákveða hvort við ættum að fara
aftur til Hamborgar þegar ég
varð vör við risastóra könguló í
loftinu fyrir ofan rúmið. Ég er
haldin mikilli skordýrahræðslu
og ég tryllist þegar ég sá þetta
flykki fyrir ofan höfuðið á mér.
Við ákváðum að fara aftur til
Hamborgar daginn eftir en mér
kom ekki dúr á auga alla nóttina
af ótta við að finna fleiri
köngulær inni í herberginu.
Óuissulerð með leigubíl-
stjóra
Daginn eftir yfirgáfum við hót-
elið sem við vorum búin að
greiða fyrir heila viku og fórum
á lestarstöðina. Við gátum ekk-
ert keypt okkur að borða því við
vorum svo auralítil og þegar ég
ætlaði að greiða fyrir lestarmið-
ana kom í ljós að það vantaði
nokkur þýsk mörk upp á. Ég
reyndi eins og ég gat að gera mig
skiljanlega þegar ég reyndi að
kaupa tvo lestarmiða til að flýja
þennan ömurlega bæ. Ég bauð
afgreiðslustúlkunni ýmislegt til
að fá miðana, rneðal ann'ars 1000
íslenskar krónur. Ég held að hún
hafi verið búin að fá nóg af mér
því eftir töluverða stund rétti hún
mér tvo miða. Við stukkum af
stað og hlupum eins og brjálæð-
ingar að lestarsporinu því við
héldum að við værum að missa af
lestinni. Um leið og við settumst
inn í hana, móð og másandi, var
58
Vikan