Vikan - 13.06.2000, Blaðsíða 45

Þórunn Stefánsdóttir býddi
ið í mörg ár.
Dr. Golding kvaddi ekki
fyrr en langt var liðið á kvöld.
Tim talaði stanslaust meðan
Maggie gaf honum lyfin og
háttaði hann. Loksins sofnaði
hann og Maggie slökkti ljós-
ið. Hún settist í sófann og
velti því fyrir sér hvort þetta
hefði bara verið draumur.
Svona meðferð getur í raun
og veru breytt lífi fólks, hugs-
aði hún með sjálfri sér. Nú
skildi hún hvers vegna Gina
hafði eindregið mælt með
meðferðinni.
Þessar hugsanir minntu
hana á að hún yrði að hringja
í Ginu. Dr. Golding hafði hag-
að meðferðinni allt öðru vísi
í hennar tilfelli. Maggie hugg-
aði sig við það að í kvöld
myndi hún ekki eiga í erfið-
leikum með að þakka Ginu
fyrir sig. Hún stóð upp, gekk
að símanum, og reyndi að
ákveða hvernig hún ætti að
útskýra þetta allt fyrir Ginu.
Sunnudagur 26. apríl
Þegar á allt var litið hafði
vikan bara gengið nokkuð
vel, hugsaði Jake með sér
þegar hann settist upp í bíl-
inn. Sjálfum hafði honum
ekki fundist hann mjög sann-
færandi í hlutverki læknisins
en sem betur fer hafði Maggie
tekið hann trúanlegan. Hún
hafði greinilega jafn lítið vit
á geðlækningum og hann.
Með þessu áframhaldi yrði
hann ekki lengi að „reisa“
hana við. Þannig leit hann á
þetta verkefni; að reisa hana
við eins og byggingu sem var
að hruni komin. Þegar því
væri lokið gæti hann snúið sér
að hlutum sem hann hafði
meira vit á.
Hann ók eftir malarvegin-
um sem lá að rjóðrinu þar
sem húsvagninn stóð. Land-
areignin var að hluta til þak-
in skógi og eftir henni miðri
rann lítill lækur. Frá þessum
stað var stutt í allar áttir, hvort
sem hann var að fara í vinn-
una eða í heimsókn til fjöl-
skyldu sinnar. Hann var bú-
inn að búa þarna þau sjö ár
sem hann hafði unnið sem
verktaki og ennþá hafði hann
ekki byggt sér hús. Hann
hafði ekki hugmynd um eftir
hverju hann var að bíða.
í augnablikinu lét hann sér
þetta vel líka. Það lá vel á
honum um morguninn þegar
hann ók til fjölskyldu sinnar
sem rak stórt kúabú rétt fyr-
ir utan lítið þorp í nágrenn-
inu. Hann hugsaði með sökn-
uði til pabba síns sem dó fyr-
ir tíu árum úr hjartaáfalli.
Jake var feginn því að Joe,
eldri bróðir hans, hafði tekið
við búrekstinum. Sjálfur
hafði hann ætlað að ganga
menntaveginn. Hann hafði
lengi gælt við þá hugmynd að
verða kennari. A sumrin
hafði hann unnið sem smið-
ur og komist að því að það átti
betur við hann að vinna ut-
andyra og byggja hús.
Eftir að hann lauk stúd-
entsprófi spurði hann vinnu-
veitanda sinn, Erv Jackson,
hvort hann gæti fengið fasta
vinnu hjá honum. Hann varð
bæði undrandi og glaður þeg-
ar Erv bauð honum að gerast
meðeigandi í fyrirtækinu.
Þeir unnu saman í nokkur ár
og Ethelda sá um bókhald-
ið. Þegar Erv dó kom Ethelda
inn í reksturinn í hans stað.
Auðvitað breyttist ýmislegt
en þeim gekk vel að vinna
saman.
Jake stöðvaði bílinn fyrir
utan hús mömmu sinnar og
virti fyrir sér hús bróður síns
og mágkonu sem stóð í út-
jaðrinum á landareigninni.
Það hafði verið fyrsta sjálf-
stæða verkefnið hans.
Ethelda teiknaði húsið og
Jake byggði það.
Mamma hans beið í garðin-
um.
„Ég ætlaði að fara að leggja
af stað í kirkjuna án þín,“
sagði hún.
„Þú vissir að ég myndi skila
mér,“ sagði hann og kyssti
hana á kinnina.
„Á endanum,“ sagði hún
og klappaði honum á kollinn.
Þau óku að kirkjunni þar
sem þau hittu Joe, bóður
hans, og Shelley, systur hans,
ásamt mökum og börnum.
„Þú ert óvenju þögull,“
sagði mamma hans á leiðinni
heim í sunnudagssteikina.
„Ég er bara að hugsa,“
sagði hann.
Hún kinkaði kolli og leyfði
honum að hugsa í friði. En
seinna um daginn, þegar hann
var búinn að borða sig sadd-
an af kjöti og meðlæti og
horfa á körfubolta í sjónvarp-
inu með bróður sínum, sagði
hann fjölskyldu sinni frá því
sem var að angra hann.
Mamma hans hafði ýmislegt
til málanna að leggja.
„Þetta er svo ólíkt þér,
Jake. Ég veit að þú meinar vel
en hefur þú leitt hugann að
því hvað gerist ef konan
kemst að öllu saman?“
Jake sá eftir að hafa sagt
þeim allt af létta. Málið var
bara það að Maggie Ivey vék
ekki úr huga hans. Hann sá
hana í anda sitja þarna hjá
þeim og Tim leika sér við
börnin í fjölskyldunni.
„Hún kemst aldrei að því,“
sagði hann ákveðinn. „Með-
ferðinni er bráðum lokið og
lífið heldur áfram þar sem frá
var horfið.“
Mamma hans hristi höfuð-
ið. „Vegir Guðs eru órann-
sakanlegir."
Bróðir hans glotti og Carol,
mágkona hans, brosti ofan í
kaffibollann. Systir hans
horfði reiðilega á hann. Hann
flýtti sér að kveðja og fann að
góða skapið var horfið ú.t í
veður og vind. Ekki batnaði
það eftir því sem leið á kvöld-
ið og um nóttina átti hann
erfitt með að sofna.
Þriðjudagur 28. aprfl
Maggie vaknaði áður en
vekjaraklukkan hringdi og
naut þess að kúra undir sæng-
inni. Eftir nokkrar klukku-
stundir myndi hún hitta Dr.
Golding - Jake. Henni fannst
ótrúlegt að það væri aðeins
vika frá því hún hitti hann
fyrst. Það var eins og þau
Vikan
45