Vikan - 29.08.2000, Blaðsíða 4

Kæri lesandi
Mlkið skelfing er
það hallœrislegt
þegar fullorðið
fólk getur ekki
viðurkennt að það hafi orðið
að láta í minni pokann. Sér-
staklega þegar það er öllum
augljóst og viðkomandi aðilar
eiga að teljast fyrirmenn að
einhverju leyti.
Þegar ég var að alast upp var
reynt að innrœta okkur krökk-
unum að við œttum að viður-
kenna mistök okkar og lœra af
þeim. Þetta þótti kristilegur
siður og var okkur mjög holl
lexía. Okkur var sagt að Itver
gœti þóst maður að meiri að
viðurkenna þegar hann hefði
haft rangtfyrir sér og að hann
ætti frekar að reyna að
skammast sín og friðmœlast
Að láta í minni pnkann
við aðra en að klóra yfir skít-
inn íþrjósku og afneitun.
Auðvitað getur það verið sárt
að fá á sig gagnrýni, það vita
allir þeir sem sitja andir henni
á vinnustað eða annars staðar í
lífinu. Eg lœrði það fljótt á
ferli mínum í fjölmiðlum að
gagnrýni er nokkuð sem mað-
ur verður að lœra að þola,
jafnvelþegar hún sœrir mann
hvað mest. Það er ekkert
skemmtilegt að láta segja sér
að þátturinn sem maður var að
senda út hafi verið leiðinlegur
eða skemmtunin sem maður
stóð fyrir liafi ekki fallið í
kramið hjá almenningi sem
nennti ekki einu sinni að
mœta. En þau orð, þótt óþœgi-
leg séu, geta hjálpað manni að
komast á rétta braut efmaður
bregst á réttan hátt við þeim.
Það þýðir nefnilega ekkert að
berja hausnum við steininn
eða skella skollaeyrum við því
sem fólkið segir. Það hefur
enginn leyfi til að sýna skoð-
unum og tilfinningum annarra
þá lítilsvirðingu að látast ekki
taka eftir mótmœlum þeirra.
Það er mun skynsamlegra að
reyna að hlusta á fólkið og
komast að því hvað það er sem
það vill eða þarfnast. Hroki og
hefndarhugur hjálpa engum
og fólkinu finnst þátturinn eða
skemmtunin ekkert betri þótt
einhver komi og segi „ Víst
kom fólkið á hátíðina - mað-
urinn sem taldi fyrir okkur
segir það. “
Vœri ekki betra að skoða
gagnrýnina með opnum huga
og spyrja sjálfan sig að því
hvort geti verið að maður sé á
villigötum? Hvort það geti ver-
ið að boðskapurinn sem mað-
ur hefurfram að fœra sé settur
fram á vitlausan hátt? Hvort
maður sé kannski að fjarlœgj-
ast fólkið í stað þess að nálgast
það og vinna það á sitt band?
Ég vona að ungir íslendingar
verði áfram aldir upp íþví að
bera ábyrgð á sínum eigin
gerðum og að þeim verði
kennt að hlusta á gagnrýni og
að lœra afhenni. Ég vona að
þeir verði nógu sterkir til að
geta spurt sjálfa sig að því
hvort gagnrýnin sem þeir sœta
sé réttmœt og hvernig eigi að
bregðast við henni. Til þess að
geta það verða þeir að fá leið-
sögn og stuðning þeirra sem
eiga að hafa þroska til að veita
slíkan stuðning, t.d. kirkjunn-
ar.
Vonandi verður hún í stakk
búin til að kenna börnunum
okkar að lifa afí harðnandi
heimi þar sem samkeppnin og
gagnrýnin eru óhjákœmilegur
hluti aftilverunni.
En við getum fagnað nýrri
Viku. I henni er að finna fullt
afgóðu efni eins og venjulega;
viðtali við unga konu með al-
nœmi, greinar um konur í
mafíunni og þunglyndi
kvenna, feng shui leiðbeining-
ar, söguslóðir eru heimsóttar,
tvœr lífsreynslusögur eru í
blaðinu, handavinna og svo
mœtti lengi telja. En sjón er
sögu ríkari, flettu blaðinu,
finndu eitthvað við þitt hœfi
og-
... njóttu Vikunnar!
Jóhanna Harðardóttir
Ritstjórar: Jóhanna G. Harðardóttir og Hrund Hauksdóttir,
vikan@frodi.is. Útgefandi: Fródi hf. Seljavegi 2, simi: 515 5500
fax: 515 5599. Stjórnarformaður: Magnús Hreggviðsson.
Aðalritstjóri: Steinar J. Lúðvíksson, sími: 515 5515.
Framkvæmdastjóri: Halldóra Viktorsdóttir, sími: 515 5512.
Blaðamenn: Steingerður Steinarsdóttir, Gunnhildur Lily
Magnúsdóttir, Guðríður Haraldsdóttir og Margrét V. Helgadóttir.
Augtýsingastjórar: Ingunn B. Sigurjónsdóttir og Sigríður
Sigurjónsdóttir vikanaugl@frodi.is.
Grafískur hönnuður: Guðmundur Ragnar Steingrimsson.
Verð í lausasölu 459 kr. Verð i áskrift ef greitt er með greiðslukorti
344 kr. á eintak. Ef greitt er með gíróseðli 390 kr. á eintak.
Litgreining og myndvinnsla: Fróði hf. Unnið í Prentsmiðjunni
Odda hf. Óll réttindi áskilin varðandi efni og myndir.
Áskriftarsími:
515 5555