Vikan - 29.08.2000, Blaðsíða 19

á erlendan markað:
mestu fram í Kína þar sem við
erum komin með framleiðanda
í gegnum íslendinga búsetta þar.
Þeir fréttu af því að við værum að
leita okkur að framleiðanda er-
lendis og höfðu samband við
okkur og við höfum nú verið að
þróa samstarfið og vöruna með
góðum árangri. Sýnishorn hafa
gengið á milli heimsálfa í DHL
hraðsendingum á tólf til fjórtán
dögum og það er kannski í þriðju
eða fjórðu tilraun sem frumgerð
verður til að framleiðslu. Það er
ekki mikið meira mál að fram-
leiða í Kína en á Húsavík þar sem
hugmyndir eru sendar á milli
með faxi nema það að símreikn-
ingarnir eru hærri. Það kostar
líka bara brot af því sem það
kostar hér á Islandi að framleiða
í Kína en til þess þurfum við að
láta sauma mikið magn. Það set-
ur mér ákveðnar skorður hvað
varðar litaval í fatnaðinn en allt
efni sem við kaupum fæst ekki
nema á rúllum sem eru hundruð
metra. Langi mig til að láta ljós-
bláa rönd í eina gerð af peysum
verð ég því að útfæra fleiri peys-
ur sem nota sama litinn. Þetta er
stundum hundfúlt og flíkin get-
ur breyst mikið frá því ég hann-
aði hana og þar til hún er komin
í búðina án þess þó að ég sé neitt
óánægðari með hana.“
Vitum hvað stelpur vilja
Fatalína Nikita er fyrir stelp-
ur á ákveðnum aldri, sem stunda
ákveðið sport og því vita eigend-
WM
ur Týnda hlekksins á hvaða
markað þarf að sækja. Þeir
auglýsa því í sérstökum
blöðum og á ákveð-
inn hátt, sbr. það að
láta þær bestu klæð-
ast vörunni, en það
er ekki nóg eins og
Rúnar útskýrir. „Ef
á að auglýsa í stærstu
snj óbrettablöðun-
um næsta haust þarf
að kaupa auglýsing-
una núna og borga
einn fjórða af aug-
lýsingaverðinu. Ef á að
kaupa auglýsingar í fimm
blöðum, eða fimm sinnum í
sama blaðinu, kostar auglýs-
ingin 450 þúsund krónur.
Svona pínulítil auglýsinga-
herferð kostar okkur 2 millj-
ónir króna fyrir utan allan
annan auglýsingakostnað,
eins og að borga stelpunum
eitthvað sem auglýsa fyrir
okkur, kaupa okkur inn á
góðar heimasíður og fleira
þess háttar en þá er mark-
aðskostnaður á fyrsta árinu
fljótur að rjúka upp í 10 til 15
milljónir á ári. Ef svo er þarf að
selj a fy rir 20 millj ónir króna og til
að það gangi upp þarf að eyða
öðrum 10 til 15 milljónum í svo
margt annað. Það er því mjög
stórt skref fyrir okkur að ætla frá
íslandi, þó Nikita vörurnar hafi
gengið mjög vel hérna hjá okk-
ur, og við selt meira af því merki
en selst hefur af öðrum vinsælum
í -já'í 'i* «•»
erlendum merkjum hér á landi.
Þess vegna ætlum við bara að
byrja á ákveðnum svæðum, sem
eru Japan og Kanada, en þar er
snjóbrettaiðkun mest í heiminum
sem og menningin í kringum
hana. Fyrir utan það á fólk þar
töluvert rnikið af peningum til að
kaupa sér allan þann búnað í
kringum sportið sem það kýs og
er mjög opið fyrir þeim leiðum
sem við förum í markaðsstarfi.“
Dreifingaraðilar Nikita hafa
hafið undirbúningsstarf og
kynningu á vörumerkinu í
þessum löndum en þar með
er björninn ekki unninn.
Rúnar og Aðalheiður taka
það fram að þar sem þau séu
á markaðnum með nýtt fyr-
irtæki sé aðeins keypt lítið
inn af þeirra vörum í einu því
hugsunin hjá öllum sé sú hvort
þetta nýja fyrirtæki geti staðið
við sitt. „Meðan verið er að kom-
ast inn á erlendan markað og í
gegnum þetta ferli þarf af búast
við þremur árum í vinnu og hafa
peninga sem mega brenna upp í
markaðssókn og vöruþróun. Það
þarf því að vera með í höndunum
nokkuð margar milljónir sem við
gátum ekki aifarið dregið upp úr
okkar vasa. En eftir allt það starf
sem við höfum unnið erum við í
dag tilbúin að taka fjárfesta inn í
fyrirtækið sem vilja leggja fé í það
sem hefur gengið vel á Islandi og
allt lítur út fyrir að muni ganga
mjög vel erlendis. Það er í tísku
að fjárfesta í netfyrirtækjum og
okkur hefur m.a. verið boðið að
koma með Nikita inn í eitt slíkt
en við höfum ekki áhuga á því.
Við erum alfarið að fara þá leið
sem við höldum að sé rétt. Sú leið
er erfiðari en betri þegar til lengri
tíma er litið.“
Þar sem snjóbrettafatnaður
hefur eingöngu verið framleidd-
ur á karla hingað til eru mögu-
leikar Nikita miklir á erlendum
markaði og sóknarfærin til taks.
Það er nákvæmlega það sem
Rúnar og Aðalheiður eru að nýta
sér. „Það er ekki langt síðan stór
snjóbrettaframleiðandi keypti
kvenfatalínu annars framleið-
anda þar sem það fyrirtæki hafði
aðeins verið að spá í kvenfatn-
aðinn,“ segja þau á háaloftinu.
„Það veitti okkur aukið sjálfs-
traust að vita af því þar sem þessi
fatnaður er alls ekki það sem
stelpur sem stunda snjóbretti
sækjast eftir. Þessi fyrirtæki vita
ekki hvað stelpurnar vilja og
kunna ekki inn á þann markað.
Það kemur einfaldlega í ljós hjá
þeim stelpum sem við styrkjum
að þær dýrka fatnaðinn frá Nikita
sem og líka allar stelpur sem sjá
þær í honum. Við værum ekki að
þessu í dag nema af því að við vit-
um að fatnaðurinn vekur athygli
og er eftirsóttur."
Vikiin
19