Vikan - 29.08.2000, Blaðsíða 46

Þórunn Stcfómsdóttir pýddi
„C'est formidable de vous ce
soir! “ sagði hún eins og Phil hafði
sagt henni að gera.
Hún átti hvert bein í áhorfend-
um strax eftir fyrsta lagið. Hún
var í skýjunum. Hún kynnti dans-
arana hvern af öðrum og áhorf-
endur klöppuðu og stöppuðu.
Hún dansaði og söng og það hefði
mátt heyra saumnál detta þegar
hún söng uppáhaldslagið sitt sem
var fallegt og svolítið sorglegt.
Eftir hlé fékk Brick að sleppa
fram af sér beislinu í trommusól-
ói. Tónarnir hófu sig til flugs út í
svarta nóttina og áheyrendur
kunnu vel að meta það. Brick var
vinsæll. Þau elskuðu nafnið hans
og kölluðu það í sífellu. Hann
stóð upp og hneigði sig brosandi
út að eyrum.
Þetta var stórkostlegt kvöld
fyrr þau öll. Annie söng hvert
aukalagið á fætur öðru, áhorfend-
ur vildu einfaldlega ekki sleppa
henni af sviðinu. En að síðustu
neituðu þau að syngja meira.
Kampavínstapparnir flugu um
loftið og vínið streymdi í glösin.
Allir kysstu alla og Annie var
miðpunkturinn. Allir föðmuðu
hana að sér og hún var viss um
að hún yrði einn stór marblettur
daginn eftir.
Phil og Dí voru yfir sig ánægð.
Þau kysstu hana og sögðu hvað
eftir annað að hún hefði verið frá-
bær og aldrei sungið betur.
Hún vissi af Marc hinurn meg-
in í herberginu og fann að hann
hafði ekki af henni augun. Hann
kom ekki nálægt henni en hún
titraði þegar hún mætti augnaráði
hans. Hún hugsaði um húsið í
skóginum, þögnina og friðsæld-
ina. Hvernig hún hafði legið í
örmum hans undir næturhimnin-
um, gagntekin tilfinningum sem
hún áttaði sig ekki alveg á.
Hún var vön því að koma fram,
var vön fagnaðarópunum og há-
vaðanum. En tilfinningarnar sem
hún bar í brjósti þessa stundina
voru ekki eins kunnuglegar og
þær hræddu hana.
„Komdu, þú þarft að
fara í sturtu og skipta
um föt áður en við
förum í veisluna á
hótelinu," sagði
Díana.
Annie hrökk
upp úr hugsun-
um sínunt. „Hvað
varstu að segja?“
„Hafðu ekki
áhyggjur, þetta er ekkert
stórt í sniðum, bara nokkur hund-
ruð manns,“ sagði Dí hlæjandi.
Þau voru öll yfirspennt eftir
tónleikana. Brick sleppti ekki
hendinni af trommukjuðunum og
barði þeim á kollinn á öllum sem
urðu á vegi hans og á borð, stóla
og veggi.
Venjulega leið Annie á svip-
aðan hátt. Hún elskaði að standa
á sviðinu og gefa áhorfendum allt
sem hún átti að gefa. Hún fékk
orkuna sem hún tapaði margfalt
til baka. Hún var vön því að sitja
með strákunum í margar klukku-
stundir eftir tónleikana til þess að
ná sér niður. En þannig var það
ekki í þetta sinn. Þetta kvöldið
hugsaði hún bara um Marc.
Hún fór í sturtu og klæddi sig í
kjól, einn af fáum sem hún átti.
Kjóllinn var grænn og silfurlitað-
ur, fleginn og þröngur og fallegir
fótleggir hennar nutu sín undir
stuttu pilsinu. Brick flautaði á
hana þegar hún birtist í kjólnum
og lét eins og hann væri að falla í
yfirlið. Annie hló og henti púða í
áttina til hans.
Nokkrum mínútum síðar
komu öryggisverðirnir og fylgdu
þeim út. Þau komust óséð út í bíl
sem ók þeim heim á hótelið. Þar
var þeim fylgt inn í stóran sal sem
þegar var fullur af fólki. Einhver
rétti Annie kampavínsglas
en hún rétt dreypti á
því. Hún þurfti ekki
á því að halda.
Marc var mætt-
ur en hann kom
aldrei nálægt
henni. Hún var
stöðugt meðvituð
um nærveru hans og
gat ekki stillt sig um að
horfa í augu honurn. Hann
horfði til baka og henni fannst
eins og augnaráð hans leiddi hana
inn í stjörnubjartan himingeim-
inn.
Allir vildu tala við hana og oft
missti hún sjónar á honum í
mannfjöldanum. En hún hugsaði
urn hann allan tímann og þráði
hann svo mikið að hún fann til. I
kvöld hafði hún sungið fyrir hann
einan og gefið allt sem hún átti að
gefa.
Hún fann að hún var orðin
þreytt og stífnaði upp þegar Marc
gekk í átt til hennar.
Hann horfði á hana og sagði
hljóðlega: „Það er kominn tími til
að þú farir í rúmið.“
Því var mótmælt úr hverju
horni. „Hvaða vitleysa. Nóttin er
ung!“
Annie leit á hann og kinkaði
kolli. „Eg er dauðþreytt."
„Ég skal fylgja þér upp,“ sagði
Marc.
Annie tók eftir rannsakandi
augnaráði Df og Phil. Þau sögðu
ekkert en hún vissi að þau voru
að brjóta heilann um hvað væri í
gangi. Venjulega sá annað hvort
þeirra um að gæta hennar. Þau
höfðu örugglega ætlað að fara að
stinga upp á því að hún færi að
hvíla sig rétt eins og þau voru vön
að fylgja henni að sviðinu. I kvöld
hafði Marc hins vegar tekið við
þeirra hlutverki og þau vissu ekki
alveg hvernig þau áttu að taka
því.
Annie kyssti þau góða nótt.
„Ég er svo þreytt að ég get varla
haldið augunum opnum. Ég ætla
að koma mér í rúmið en þið
skulið halda áfram að skemmta
ykkur.“
Þau andmæltu ekki þar sem all-
ir voru að fylgjast með þeim.
Marc gekk þögull með henni
eftir hótelgöngunum. Hann
fylgdi henni inn í íbúðina, greip
um axlirnar á henni, dró hana að
sér og kyssti hana.
„Þú söngst fyrir mig einan í
kvöld, var það ekki?“
„Jú,“ svaraði Annie og beið
óþolinmóð eftir næsta kossi.
„Góða nótt, Annie," sagði
hann og brosti.
Hann fór fram og lokaði dyr-
unum varlega á eftir sér. Hún stóð
ein eftir og hungraði eftir honum.
Morguninn eftir kveið hún því
að hitta Dí og Phil. En þau voru
greinilega búin að ákveða að
forðast að tala um Marc þótt þau
brynnu örugglega í skinninu að
spyrja hana spjörunum úr. And-
rúmsloftið varð þvingað í hvert
sinn sem nafn hans bar á góma.
Annie var að vona að þau segðu
það sem þeim bjó í brjósti til þess
að hreinsa andrúmsloftið. En
hvað gat hún svo sem sagt þeim?
Hún vissi varla sjálf hvað var að
gerast á milli hennar og Marcs.
Síðdegis lögðu þau af stað til
Lyon. Enginn hafði farið á fætur
fyrr en um hádegi og allir voru
hálfeftir sig eftir veisluna. Jafnvel
Brick var þögull og sagði varla
orð, hann geyspaði og starði út í
loftið og stundi ef einhver talaði
of hátt.
Bílinn lagði af stað frá hótelinu
klukkan þrjú og Brick steinsofn-
aði um leið og París var að baki.
Annie hafði ekkert séð til
Marcs og velti því fyrir sér hvort
hann kæmi til Lyon. Hún starði út
um bílgluggann og hallaði sér aft-
ur í sætinu. Eftir því sem klukku-
stundirnar liðu langaði hana
meira að hitta hann aftur. Hann
vék ekki úr huga hennar, hún sá
hann fyrir sér, rifjaði upp allt sem
hafði gerst þeirra á milli, hvernig
hann horfði á hana, hvernig hann
kyssti hana. Mínúturnar siluðust
áfram. Henni fannst vera marg-
ar vikur frá því að hún sá hann.