Vikan - 05.09.2000, Blaðsíða 29

þar sem tveggja manna her-
bergið var ódýrara en tvö eins
manns herbergi og þegar þeir
höfuðu bókað sig inn héldu
þeir til herbergisins.
ðruænting og hræðsla
Ég bjóst því við að nóttin
yrði tíðindalítil eftir þetta og
sneri mér að skýrslugerðinni.
Eftir að hafa farið niður í
kjallara og eina eftirlitsferð
um herbergisgangana kom ég
mér fyrir í móttökunni aftur
og minnti sjálfa mig á að tala
aftur við húsvörðinn vegna
þess að ég hafði aftur fundið
fyrir miklum kulda fyrir fram-
an eitt herbergið á efsta gang-
inum.
Ég var mun rólegri heldur
en fyrstu nóttina og ákvað að
sökkva mér bara niður í bók-
ina sem ég hafði meðferðis og
hafa það náðugt.
Ég hafði hins vegar ekki
lesið nema nokkrar síður þeg-
ar ég heyrði ógurleg hræðslu-
öskur og mikil læti sem bárust
niður stigana. Ég hrökk í kút
og bjóst við að einhver gest-
anna hefði slasað sig og stóð
upp til að athuga málið. En
áður en ég komst út úr mót-
tökunni kom maður á nær-
buxunum einum fata hlaup-
andi niður stigann, framhjá
móttökunni og út á götu.
Hann öskraði alla leiðina út
og mér sýndist hann vera
grátandi. Ég sá að þetta var
annar maðurinn sem hafði
komið inn seint um kvöldið,
nánar tiltekið sonurinn. Ég
vissi ekki mitt rjúkandi ráð og
var alveg logandi hrædd.
Hvað átti ég að gera við há-
grátandi, fullorðinn mann
sem sat á nærbuxunum fyrir
framan hótelið? Það fyrsta
sem mér datt í hug var að
hringja í lögregluna en ein-
hverra hluta vegna hætti ég
við það. Maðurinn virtist ekki
vera hættulegur eða drukkinn
heldur bara í mikilli geðs-
hræringu.
Ég beit því á jaxlinn og fór
út með teppi handa mannin-
um og spurði hann hvað gengi
á. Hann andaði ótt og títt og
staulaðist inn í móttökuna
með mér. Hann sagði að hann
yrði að fá annað herbergi því
það væri svo mikill umgangur
í herberginu. Ég áttaði mig
fyrst ekki á því hvað hann var
að meina, hélt að pabbi hans
héldi fyrir honum vöku en
eftir smástund sagði hann að
honum fyndist sem einhver
hefði lagst ofan á sig og hann
hefði ekki getað hreyft sig.
Maðurinn var að tala um
draugagang!
Óhamingjusöm sál
Ég vissi ekki hvort ég átti
að hlæja eða gráta. Mannin-
um virtist vera full alvara og
hann harðneitaði að fara upp
í herbergið aftur og sagðist
ætla að sofa í sófa í móttök-
unni því hann þyrði ekki upp
aftur. Ég var alveg miður mín
og ætlaði að fara að hringja á
lögregluna en mér til happs
mættu ræstingarkonurnar
alltaf um miðja nótt og þegar
þær komu sagði ég þeim frá
manninum. Þær vorkenndu
mér og komu með mér upp í
móttökuna og í sameiningu
tókst okkur að sannfæra
manninn um að fara upp á
herbergi, en þó ekki sama
herbergið heldur annað her-
bergi sem var autt.
Mér var óglatt og leið illa
það sem eftir lifði nætur og
var ákaflega fegin þegar
starfsfólk móttökunnar mætti
um morguninn. Ég sagði
þeim frá því hvað hefði gerst
og það spurði mig strax hvort
þetta hefði verið herbergi
með einu ákveðnu herberg-
isnúmeri. Ég játti því undr-
andi og áttaði mig um leið á
því að það var þar fyrir fram-
an sem loftræstingin var biluð
og kuldinn alveg ógurlegur,
eða var þetta kannski ekki
loftræstingin?
Starfsfólk móttökunnar
sagði mér þá að það hefði
maður látist í þessu herbergi
fyrir nokkrum árum með vof-
veiflegum hætti og sumir gest-
ir sem gist hefðu í herberginu
eftir að þetta gerðist hefðu
haft orð á því að þar byggi
óhamingusöm sál.
Það er skemmst frá því að
segja að ég vann sem nætur-
vörður í nokkrar nætur á eft-
ir, ég bara varð að standa mig,
en sem betur fer átti ég góð-
an kærasta sem sat hjá mér í
móttökunni allar nætur eftir
það jafnvel þótt hann væri að
fara í vinnu daginn eftir.
Ég er frekar jarðbundin að
eðlisfari og trúi yfirleitt ekki
á yfirnáttúrulega hluti. Ég
veit í raun ekki enn þann dag
í dag hvort eitthvað yfirnátt-
úrulegt átti sér stað þessa
nótt, en þótt ég sé ekki viss
held ég að ég myndi að
minnsta kosti ekki vilja sofa
sjálf í þessu herbergi.
Lesandi seqir
Gunnhildi Lily
Magnúsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö
okkur? Er eitthvað sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þinu? Þér er vel-
komið að skrifa eða hringja til
okkar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
I lciinilisfungiit cr: Vikiin
- „l.ífsrcvnsliisuj;;!", Scljuvcgur 2.
101 Rcykjiivík,
V ilunn: vikun@f'rodi.i.s