Vikan - 05.09.2000, Blaðsíða 51

öðru. Er það gamaldags af-
brýðisemi, finnst þeim hitt
barnið tekið fram yfir það
sjálft eða eru þau bara að leita
eftir athygli?
Talið við börnin sitt í hvoru
lagi og komið þeim í skiling
um að þið elskið þau jafnmik-
ið og þau séu bæði jafn dug-
leg og klár. Ekki etja þeim
saman með því að segja t.d.:
„ Af hverj u getur þú ekki verð
svona þægur eins og bróðir
þinn eða jafn dugleg og syst-
ir þín í skólanum?“
Innantóm orð
Auk þess að reyna að
minnka afbrýðisemi á milli
systkina getur verið ráðlegt
að breyta að einhverju leyti
um uppeldisaðferðir þegar
börnunum lendir saman.
Það gagnar t.d lítið fyrir
og hún hlýðir þeim
aldrei. Hún mun ekki
hlýða í hundraðasta og
fyrsta skiptið því í
hennar eyrum eru for-
eldrarnir bara biluð
plata sem hún nennir
ekki að hlusta á.
Það er líka algengt
að viðvaranir og hót-
anir foreldra missi
marks hjá börnum
vegna þess að þeir
framfylgja þeim aldrei.
Ef foreldrar Rósu hóta
til dæmis alltaf að hún
fái ekki að horfa á
sjónvarpið ef hún sláist
við litla bróður sinn en
nenna svo aldrei að
framfylgja þeirri hótun
því það er svo þægilegt
að planta börnunum
fyrir framan sjónvarp-
foreldra Rósu að segja henni
að hún megi ekki slá litla
bróður sinn ef þeir hafa þeg-
ar gert það hundrað sinnum
Barnusalfræðiiigar ráðleggja
foreldrum sem eiga biirn
seni slást og berjast að skoða
fyrst af hverju jian slást í
stað þess að skamma jiau.
ið tekur Rósa að sjálfsögðu
ekkert mark á þeim.
Næst þegar Rósa og Pétur
bróðir hennar fara að slást
væri því best
að foreldr-
arnir segðu
bara einu
sinni við þau
að þau ættu
að hætta að
slást annars
fengju þau
ekki að horfa
áteiknimynd-
irnar í sjón-
varpinu og
stæðu svo við
þessa hótun
sína til að
sýna börnun-
um fram á al-
vöru málsins.
Ofbeldi kallar á meira of-
beldi
Minniháttar „refsingar"
eins og sjónvarpsbann geta
komið börn-
unum í skiln-
ing um alvöru
málsins á ein-
faldan hátt. Hins vegar eru
flestir uppeldisfræðingar
sammála um að líkamlegar
refsingar eins og flengingar á
bossann séu úreltar uppeld-
isaðferðir og kalli bara á
frekara ofbeldi. Barn sem er
beitt líkamlegum refsingum
sér nefnilega engan mun á því
að mamma eða pabbi rass-
skelli það og að það dangli í
systkini sitt.
Margir uppeldisfræðingar
eru líka á því að börnum eigi
einfaldlega alls ekki að leyfast
að slást við hvort annað held-
ur eigi þau að læra að leysa
deilumál sín á annan hátt. í
raun má segja að enginn eiga
að beita ofbeldi til að fá sínu
framgengt og það eigi börn að
læra strax í æsku.
Vikan
51