Menntamál - 01.12.1946, Blaðsíða 15

MENNTAMÁL
149
3) Sérhverri kröfu, sem kæmi frá öðrum en skólastjórn-
inni, skyldi hafnað.
4) Sérhverri kröfu um að starfa með NSUF skyldi
hafnað.
Ennfremur var hverjum kennara boðið að láta aldrei
flekast, heldur muna, að hann ætti rétt á og mætti þess
vegna krefjast að fá nauðsynlegan tíma til þess að athuga
hvert mál áður en hann tæki afstöðu til þess.
NSUF táknaði æskulýðsfylkingu nazista, hina svo-
nefndu æskulýðsþjónustu, þar sem þátttakan átti í byrjun
að vera óþvinguð, en skortur var á forystumönnum, og
þess vegna vildu nazistar fá kennarana til að starfa þar.
Kennarar tóku meginatriðunum fjórum með almennri
ánægju. Hver sá, sem fór eftir þeim, vissi, að hann hagaði
sér eins og starfsbræður hans hvarvetna í landinu. Menn
lærðu atriðin utan bókar eins og trúarjátninguna og fóru
eftir þeim í smáu og stóru. Við 1. atriðið hættu nazistar
fljótlega, eftir að þeir höfðu gert nokkrar klaufalegar
tilraunir í þá átt. Átökin urðu að sinni einkum um 2. og
3. atriði, og margur kennari missti stöðu sína í þeirri
viðureign. En öllum var orðið það Ijóst, að þær grund-
vallarreglur voru til, sem ekki mátti fyrir nokkurn mun
brjóta, þegar mönnum hafði verið trúað fyrir að ala upp
börn og unglinga. Á kennarafundum og öðrum samkom-
um skólamanna var oft talað um „köllun kennarans". Hún
vill oft þokast til hliðar í hinu hversdagslega skólastriti.
Það er á fárra manna færi að halda sér glóandi af hug-
sjónum að staðaldri. En á þessum tímum varð starfið
raunverulega að köllun fyrir mörgum kennurum í Noregi.
Baráttan greip hugi þeirra þeim tökum, að „sérhver mað-
ur varð vígi“. Athafnir hirðarinnar1) um þessar mundir
áttu einnig mikinn þátt í skapa skýrar línur. Margur
kennari sá hina ófélagshæfustu og verst gefnu nemendur
i) Stormsveitir Quislings kölluðu sig hirð. (Þýð.)