Menntamál - 01.03.1952, Blaðsíða 30

24
MENNTAMÁL
fannst mér Frihavnskolen. Hann er einstök stofnun á öll-
um Norðurlöndum.
Þar er kennt sjóndöprum, vangefnum börnum. Óþarft
er að ræða, hve lífsbaráttan verður oftast miður gefnum
einstaklingum sárari en öðrum og keyrir þó um þverbak,
ef enn bætast við líkamsgallar svo sem sjóndepra.
Fyrirmynd þessa skóla er sótt suður á Frakkland. Hann
er útbúinn þannig, að þakið er úr gleri og birta í skóla-
stofunum miðuð við hinar sérstöku þarfir barnanna. Auk
þess eru skólaborðin með sérstökum útbúnaði, svo að nem-
andinn getur haft viðfangsefnin í þeirri íjarlægð, sem
honum bezt hentar. Töflurnar eru grænar að lit, því að
bezt hefur börnunum þá reynzt að greina það, sem á þær
er ritað. í skólanum eru 85 nemendur í 7 aldursflokkum.
Börnin eru rannsökuð hjá augnasérfræðingi í upphafi
námsdvalarinnar og eru svo undir stöðugri handleiðslu
hans, meðan þau dvelja í skólanum, foreldrunum að kostn-
aðarlausu. Kennarar skólans eru sérmenntaðir til starfa
síns. Þar var sannarlega ánægjulegt að sjá þessi börn að
starfi og leik, óþvinguð og frjálsleg sem önnur börn. Er
mikill munur á þessum börnum og þeim, sem við mætum á
stundum og svipað er ástatt um, niðurlútum, feimnum og
sneyddum sjálfstrausti.
Ég hef hér hillzt til að minnast á það, sem okkur kom
ókunnuglegast fyrir sjónir og við megum mest af læra.
Á meðan á dvöl okkar í Höfn stóð, var okkur sýndur
margvíslegur sómi. Varaformaður Norræna félagsins þar,
Olaf Hedegard bankastjóri, bauð okkur til hádegisverðar
í veizlusölum Köbenhavns Handelsbank. Skólastjórn
Fredriksbergs veitti okkur ríkulega í veitingasölum dýra-
garðsins. Á Strandmöllekroen sátum við boð menntamála-
ráðuneytisins og stjórnaði því hr. Michelsen skrifstofu-
stjóri. Þann 17. júní bauð íslenzki sendiherrann okkur
heim ásamt kennurum þeim, sem við bjuggum hjá. Þann
dag bauð Norræna félagið okkur í ferð um Norður-Sjá-