Vorið - 01.09.1959, Side 13

V O R I Ð
91
TómstundajDáttur
Tága- og bastvinna.
Vetrar löngu vökurnar
voru öngum þungbærar,
við ljóðasöng og sögurnar
söfnuðust föngin unaðar.
Ein þegar vatt og önnur spann,
iðnin hvatti vefarann,
þá var glatt í góðum rann,
gæfan spratt við arin þann.
Svo kvað Ólína Andrésdóttir.
En lifnaðarhættir okkar eru
breyttir, síðan þetta var. Ýmsir
hafa eignast fleiri tómstundir en
áður, og til eru þeir, sem vita ekki,
hvernig þeir eiga að verja þessum
dýrmæta tíma, svo að vel sé.
Ég man eftir því, að eldra fólkið
sagði okkur, sem yngri vorum, að
iðjuleysið væri undirrót alls ills.
Við trúðum þessu ekki sem bezt í
þá daga. Nú hefur reynzlan
kennt okkur að þetta er rétt. En
Ofurstinn: „Er nr. 22 ánægður með
matinn?"
Númer 22: „Já, herra ofursti."
Ofurstinn: „Og það er viðhaft fullkom-
ið réttlæti við úthlutun matarins? Engir
fá til dæmis minni bita en aðrir?"
Númer 22: „Nei, herra ofursti. Við fá-
um allir litlu bitana."
skilji maður þetta, skortir ekki
verkefnin.
Sumir eignast þó fleiri tóm-
stundir en þeim gott þykir, vegna
sjúkleika eða af öðrum ástæðum,
og eiga þá kannski erfitt með að
afla sér verkefna við sitt hæfi.
Sumarið 1958 var ég á tveggja
mánaða námskeiði fyrir kennara,
sem leiðbeina fólki við tómstunda-
iðju. Flest af þessu fólki voru starf
andi kennarar, sem notuðu sumar-
leyfið til að læra eitthvað nýtt. Þess-
ir kennarar kenndu við sjúkrahús,
skóla, æskulýðsheimili, fangelsi og
uppeldisheimili fyrir börn og ungl-
inga, sem lent höfðu á glapstigum
vegna iðjuleysis eða slæmra lífsskil-
yrða. Þarna var margt skemmtilegt
að sjá og margt hægt að læra. Þar
vildi ég geta verið á hverju sumri
til að læra meira og geta kennt og
leiðbeint nemendum mínum með
ótalmargt skemmtilegt.
Eitt af því, sem mér finnst mjög
handhægt og skemmtilegt er að
riða úr tágum. Oft er hægt að fá
tágar í Tómstundabúðinni í
Reykjavík. Þær hafa kostað um kr.
100.00 kílóið. Þær fást í eðlilegum
lit og bleiktar hvítar. Tágarnar eru
misgrófar, frá 1 mm. og í 6 mm.