Heima er bezt - 01.12.1951, Side 15

Nr. 10
Heima er bezt
303
á honum. Lauk svo þessum
degi, a3 hann fór til herberg-
isins og tók til að borga
tveggja daga mat, sem þar var
skorið ofanaf um nóttina, en það
hræring úr 4 marka skál, auk
fisks og brauðs og kláraði allt
af beztu list, og að því loknu fór
hann út á tún að æfa sig á að
skera ofan af stykkinu, og var
að því alla nóttina, en í minna
lægi var það sem hann hafði
skorið ofanaf
um nóttina, en
það var mest um
vert, að hann lá
ekki meira þetta
árið. Það sem
eftir var af
viskýflöskunni
gaf ég honum og
hefur það sjálf-
sagt verið geymt
með öðrum vín-
birgðum hans
það sem eftir
var ævinnar.
Ekkert varð hon
um meint við
þessa litlu glaðn
ingu þótt búinn
væri að liggja í
mánuð.
Ég man eftir
því, að ég sagði
Eiríki gamla
Briem þessa
sögu einu sinni
þegar hann var
hér á ferð, og
lýsti dálítið öll-
um matarbirgð-
unum, sem hann
borðaði að af-
lokinni hress-
ingu og hló
hann dátt að, og
spurði mig hvort
hann hefði ekki fengið svo
mikið sem kveisu, en því kvað
ég nei við, og dáðist hann þá að
hreysti karls, og sagði þá, að
hann myndi hafa verið eins og
Magnús sálarháski, hann hefði
sagt, „að mest stæði hann ef
hann fengi 8 merkur af súru
skyri og brennivínsflösku út á“.
Ingvar var ekki hár, en afar dig-
ur og samanrekinn og sterkur
vel. Þol og kergja við vinnu oft
mikil. Átti hann það til að vinna
stanslaust heilan sólarhring í
einu, þegar hann var að keppast
við að lúka einhverju. Og var þá
oft allsber, nema með mittis-
skýlu, og taldi sig þá heilsubezt-
an; en fór þess í stað lítið út í
vont veður.
Illa var Ingvari við að skipta
um verk, enda sjaldan beðinn
um það, þó kom það fyrir, að ég
nefndi við hann að losa fyrir mig
úr reipum í hlöðu, þegar mikið
var að gera, og var það ekki sízt
þegar hlöður voru að fyllast, því
þá átti maður það víst, að hann
træði og hamaðist svo, að í þær
kæmust 20—50 hestum meira,
ekki sízt ef hann fór í þær hálf-
reiður, sem kom fyrir. Því þótt
hann gerði það hálfnauðugur,
gerði hann það samt ef ég bað
hann um það, og að hann sá að
mér lá á því, því mér vildi hann
ekki neita um neitt; en hálf-
skryngilega kom hann fyrir sj ón-
ir, þegar hann var að troða í
hlöðurnar síðast. Hafði hann þá
þykkan sjóhatt á höfði og þar
utan yfir bjó hann sér til annan
hatt eða skýlu úr þakjárni, lét
hann svo höfuðið ganga á undan
og allan skrokkinn á eftir og tróð
svo og tróð, þar til að hvergi lét
undan. Voru oft rispur og rósir
miklar á þessum járnhjálmi
hans eftir nagla í þakinu.
Ingvar var ákaflega barngóð-
ur. Þessi ár, sem hann var hjá
mér, voru börn mín 12 að fæð-
ast og alast upp.
Tók ég þeim
vara fyrir að
stríða honum,
og entu þau það
trúlega, enda
þótti þeim öll-
um vænt um
hann og honum
ekki síður um
þau. Oft var her
bergið hans fullt
af þeim í kring-
um hann, og var
hann þá að
rabba við þau
um ýmislegt. —
Hann átti mikið
af sjálfskeiðing
um sem öðru,oft
röðuðu krakk-
arnir sér í það
að fá sinn hníf-
inn hvert hjá
honum til að
borða með, en
skila varð hvert
barn sínum hníf
aftur að aflok-
inni máltíð, það
mátti ekki bregð
ast, þá hefði vin
skapurinn verið
úti, og það brást
furðu sjaldan.
Þetta var gott til
að venja þau á reglusemi. Ein-
stöku sinnum gat þó fokið í hann
út af ærslum þeirra, en mikið var
það sjaldan. Sá hann þá ósköp
eftir því, og kallaði þá það barn-
ið, sem hann hafði reiðst við, inn
til sín og gaf því kerti eða annað
smávegis, og var þá ósköp góður
við það.
Svona liðu árin hvert öðru líkt,
þar til um haustið 1917, að hann
lagðist sína löngu og ströngu
banalegu, sem endaði með dauða
hans 16. júní 1918. Læknar töldu
SÖGULEG LJÓSMYND
Sextánda september siðastliðinn gerðist sá atburður við Geysi i Haukadal, að 9 manns
brenndust illa af hveragosinu og þar á meðal eftirlitsmaður og „stjórnandi'* Geysis,
Sigurður Greipsson. Myndin hér að ofan var tekin svo sem einni minútu áður en slys-
ið varð, og sýnir hún, af hve miklu gáleysi fólk hefur hagað sér við hverinn, en mynd-
in er ekki einsdœmi, því að þannig hefur fólk oft og tiðum einmitt beðið eftir gosi. —
Einn maðurinn, efst til vinstri, er sofandi. — Skálin fylltist skyndilega og sjóðandi
vatnið steyptist yfir fólkið. — Myndin er birt hér til að sýna fólki hvernig það á ekki
að haga sér við Geysi.