Heima er bezt - 01.01.1956, Síða 39

Ralphie þóttist vera maÖur með mönnum. „Ég heiti Ralph,
R-A-L-P-H!" sagði hann við föður sinn.
PRIR
ÓBOÐNIR
GESTIR
I. K A F L I
Peir komu út úr skóginum í köldu og hrá-
slagalegu morgunsárinu, meðan ])oku-
flákar grúfðu enn yfir byggðinni. Þeir
gengu þarna þrír í fylkingu, og samlit föt þeirra
voru mjög áþekk sölnuðu haustlaufinu. Andar-
tak námu þeir staðar og gáfu þjóðveginum sem
nánastar gætur, en hann teygði sig eins og
sléttur borði út í þokuna og skar vel úr við
flatneskjuna í kring. Allt var kyrrt og hljótt,
svo var sem þetta hérað inn í miðri NorðurT
Ameríku lægi í eyði og tómi. Er ungi maður-
inn, hái og grannvaxni, sem gekk í broddi fylk-
ingar, allur í öxlunum og með höfuðið niður í
bringu, gaf félögum sínum merki um að halda
áfram, brtigðu þeir skjótt við og skutust fram
NIÐVIKUbAOUii, KL. 7:20 £.H,
VOKÐlimm HVOSSTI AUGUN a cindy. ein
Sf) Heima er bezt
úr skógarþykkninu, en hlupu
þó ekki. Örskömmu síðar voru
þeir komnir heilu og höldnu
heim að bóndabæ einum. Þeg-
ar þeir áttu skammt eitt eftir
að fjósinu á bænum, vék einn
þeirra félaga, lágvaxinn mað-
ur, sem virtist ekki hafa af
miklu að má að því er varðaði
þor og áræði, úr leið og gekk
hröðum skrefum að grárri,
nýrri bifreið, sem stóð þarna
kippkorn frá, og fór að rjála
við leiðslurnar við kælinn.
Hinir tveir læddust að fjósinu
og höfðu hraðann á. Er inn
kom, snöruðust þeir þegar að
miðaldra bónda í bláum sam-
festingi, er þar var fyrir með
mjaltaskemil og mjólkurfötu í
höndum. Sá komumanna, sem
eldri var og lægri vexti og
þunglamalegri, en jötunn að
afli og þungur á fótinn sem
björn, þreif axarskaft, hóf upp
bjarnarhrammana, og áður en
bóndi gat rekið upp neyðaróp,
fékk hann skaftið í höfuðið og
féll með óhugnanlegum dynk
og bærði ekki á sér. Aftur hóf
sá þrekvaxni skaftið, en ungi
maðurinn gaf honum valds-
mannlega merki um, að láta
við svo búið standa. Því næst
stumraði hann yfir bónda sem
enn var meðvitundarlaus, og
tók síðan að klæða hann úr
samfestingnum.
Síðan héldu þeir aftur á
brott og gengu til piltsins, sem
sat nú við stýri bifreiðarinnar,
sem hann var búinn að ræsa.
Enginn varð var við, er bílnum
var ekið af stað, í suðurátt, út
í þokuna, sem nú var að létta.
TILRAUK TIL UPPLJÓ3TRUNAR, APDARTAK3 HIK f RuUi HENNArt LYUuI VALLA LAUDA.