Heima er bezt - 01.07.1956, Qupperneq 19

Nr. 7-8
Heima
---er bezt
Sandvík slepptu Hauksmenn dráttartauginni samkvæmt
beiðni Sæfinns. Var klukkan þá um hálf tvö.
Meðan drátturinn stóð yfir hafði vél Sæfinns verið
í gangi, og er drættinum lauk, setti Sæfinnur upp segl
og sigldi norður að Stafnesi. Þar voru segl tekin sam-
an, enda var þá komið logn, og siglt fyrir vélarafli unz
lagt var við Gerðahólma kl. 6 um kvöldið. Voru netin
þá skorin til fulls úr skrúfunni og því verki lokið kl. 9
um kvöldið.
Þegar Haukur hafði lokið drættinum hvarf hann aft-
ur til netja sinna, er hann hafði lagt á Sandvík sunnan
Reykjaness. En þar sem veður og sjór hafði, að sögn
Hauksmanna aukizt, sneri hann við hjá Reykjanesi,
fór inn fyrir Skaga og vitjaði eigi um net sín fyrr en
næsta dag.
Eigendur og skipshöfn Hauks kröfðust nú 120 þús.
króna björgunarlauna úr hendi eiganda Sæfinns. Töldu
Hauksmenn, að Sæfinnur hefði verið í þeirri hættu
staddur, þar sem hann var með net í skrúfunni á
Sandvík en vindur staðið á land, mikið brim og vaxandi
sjór, að hér hefði verið um að ræða björgun úr yfh>
vofandi háska. Héldu Hauksmenn því fram, að litlar
líkur hefðu verið til þess, að Sæfinnur hefði af eigin
ramleik komizt fyrir Reykjanes, en ógerlegt að liggja
fyrir akkeri á Sandvíkinni, eins og botni og veðurfari
hefði verið háttað.
Sæfinnsmenn mótmæltu því hins vegar, að um
björgun hefði verið að ræða, þar sem Sæfinnur hefði,
er Haukur tók hann í eftirdrag gengið 3/4 úr mílu á
móti sjó og vindi og auk þess haft seglaútbúnað í
fyllsta lagi. Héldu þeir því fram, að Sæfinnur hefði
t. d. auðveldlega getað siglt beitivind með hjálp vélar
sinnar útsuður til Vestmannaeyja. Loks töldu Sæfinns-
menn, að þeir hefðu getað lagzt við akkeri á Sandvík-
inni og hreinsað skrúfuna til fulls þar. Hefði hér því í
hæsta lagi verið um að ræða aðstoð af hálfu Hauks.
Bátar þeir, Sæfinnur og Haukur, sem hér komu við
sögu voru báðir af Norðurlandi og kom það í hlut
sjódóms Akureyrar að dæma í málinu. Komst sjódóm-
urinn að þeirri niðurstöðu, að þar sem ekki hefði verið
hnekkt þeirri skýrslu Sæfinnsmanna, að skipið hefði
gengið 3/4 úr sjómílu móti sjó og vindi og þar sem
skipið hefði haft nokkur segl til þess að bjarga sér, ef
í nauðir rak, þá yrði að ætla að Sæfinnur hefði af eigin
ramleik komizt fyrir Reykjanes, enda veður, samkvæmt
vottorði veðurstofunnar, ekki farið versnandi. Að þessu
athuguðu og því öðru, sem áður var rakið, var dæmt,
að hér hefði ekki verið um að ræða björgun í merkingu
siglingalaganna. Hins vegar þóttu Hauksmenn eiga
kröfu til nokkurrar þóknunar fyrir aðstoð sína, og þar
sem sannað þótti, að þeir hefðu orðið fyrir aflatjóni
vegna aðstoðarinnar taldi sjódómurinn þóknun þeim
til handa hæfilega ákveðna kr. 8000.00.
Ekki vildu Hauksmenn una þessum úrslitum og
skutu þeir máli sínu til Hæstaréttar, en þar urðu máls-
úrslit þau, að niðurstaða sjódómsins var staðfest, að
247
öðru leyti en því, að þóknun Hauksmanna var hækkuð
úr kr. 8000.00 í kr. 12000.00. Þá voru þeim og dæmdar
4500 krónur í málskostnað fyrir báðum dómum úr
hendi eigenda Sæfinns. Lauk þannig netjaflækju þessari.
LJÓÐ
(Christina Georgina Rossetti)
Yndið mitt, þá eg er dáin
engin sorgarljóð mér kveð.
Engar rósir á mitt leiði
eða skuggsæl sýprustré.
Grasið vaxi grænt mér yfir
við gróðrarskúr og daggartár.
Getur verið að þú munir
og getur verið að þú gleymir.
Eg mun ekki skuggann skynja,
eg mun ekki regnið finna.
Eg mun ekki heyra óðinn,
næturgalans ljúfsár ljóðin.
Og í húmi er mig dreymir,
ei því lyftir, ei það fellur,
getur verið að ég muni
og getur verið að ég gleymi.
Þorbjörg Árnadóttir
íslenzkaði
Christina Georgina Rossetti (1830—1894) fæddist í
London, Englandi, og var dóttir ítalska skáldsins Gabri-
els Rossetti, sem settist að í Englandi, og systir málarans
Dante Gabriels Rossetti. Hún hlaut menntun sína í
heimahúsum og lifði hlédrægu lífi. Mörg Ijóðasöfn hafa
komið út eftir hana og er hún talin meðal fremstu skáld-
kvenna Englendinga á nítjándu öldinni.