Heima er bezt - 01.09.1994, Blaðsíða 9

Húsið sem hjónin byggðu sér í Neskaupstað.
Svo lögðum við af stað til íslands í september. Fyrst fór-
um við til Kaupmannahafnar og vorum þar í nokkra daga
og svo fórum við með Gullfossi til íslands og það er ferð
sem maður gleymir seint. Það var svo mikill stormur, að
stundum lá maður á haus og stundum í fætuma og alla
vega. Enginn átti mikla peninga svo við fórum eins ódýrt
og við gátum og ég var í klefa með fjórum konum og Vil-
hjálmur í klefa með fjórum körlum. Við vorum bæði svo
sjóveik þarna á leiðinni til íslands og við vissum ekki
hvort hitt var lifandi. Einu sinni sendi hann mér bréf með
skipsjómfrúnni og svo skrifuðumst við á. Það var ekki
nóg með að ég væri sjóveik heldur fékk ég martröð líka.
Eg er viss að stelpurnar, sem voru með mér í klefanum,
héldu að ég væri að deyja. Það var indælt að fá fast land
undir fætuma í Leith. Siglingin frá Skotlandi til Islands
gekk betur. Við vorum svo í Reykjavík í nokkra daga
áður en við fórum með rútu til Austurlands og ég var nú
svo aldeilis hissa þegar ég sat í þessari rútu því ég hafði
aldrei séð svona vegi. Þetta var beygja eftir beygju og
upp og niður og bílstjórinn horfði bara í spegilinn til að
skoða einhverja stelpu en horfði aldrei á veginn og ég
hélt að við mundum aldrei komast til Akureyrar. Eg var
auðvitað bílveik og það var nú ekki að furða því þá var
ég ólétt að Pella. Við gistum svo á Akureyri og fórum
þaðan með rútu með honum Fúsa á Reyðarfirði (Sigfúsi
Haukssyni). Þegar við fórum upp í rútuna hjá Fúsa sagði
Vilhjálmur við hann: „Nú keyrir þú vel, svo finnska frúin
mín verði ekki veik,“ - og það gerði hann. Við biðum svo
á gistiheimilinu á Egilsstöðum eftir því að verða sótt. Ég
man hvað mér fannst gistiheimilið vera í fallegu húsi og
svo kom frú Fanney með sitt fallega hvíta hár og hún tal-
Benedikt, Valborg og Inga Þóra á tröppunum heima í
Neskaupstað.
Kennarar við Alþýðuskólann á Eiðurn: Trausti,
Vilhjálmur, Þórarinn Þórarinsson skólastjóri, Armann
Halldórsson og Halldór Sigurðsson.
aði svo fína dönsku. Ég hugsaði með mér að hún hlyti að
vera greifafrú, hún var svo - eins og maður segir - svo
virðuleg. Við fórum svo út í Eiða og Þórarinn Þórarins-
son skólastjóri og kona hans tóku á móti okkur og við
fengum nýjan silung og krækiberjagraut á eftir.
Eldskírnin
Vilhjálmur var svo að kenna þarna á Eiðum og við
bjuggum fyrst á efstu hæð heimavistarinnar en fengum
Heima er best 293