Heima er bezt - 01.09.1994, Blaðsíða 24

segja að hann fjalli óbeint um eðli dauðans og hvort hann
yfirleitt sé til sem slíkur.“
Líf eða dauði.
Fiðrildi meðfriði sat
frítt á blómi, œttarliður,
er líta orma þar lítinn gat,
lífsþreyttan og kátan miður.
Sá grét sem efri gáttir hefðu
galopnast og úr sér hellt,
hjartasár; ó herrann gefðu
helst mitt lífstré verðifellt.
Mæddan þar að sjá hann svona
syrgði huga þessa vins.
Hvað umfegurð vors og vona
og víðátturnar himinsins?
„Eg bróðir missti blíðan hér
og bestan vin í mínum raunum,“
lirfan sagði’ og sneri sér,
sorgin risti í hjartans kaunum.
„Undanfarið einatt var hann
eins og liði tœpast vel,
dáðan sem, í dögun égfann,
dauða, tóma, ytri skel.
Gráttu’ ei vinur, gakktu’ um hliðið
gleði er blasir enn við þér,
brott hann fór á betra sviðið
og berst þar um á vœngjum sér.
Lifir sterkur, lengur ekki
lágt á skríður móðurgrund,
laus við alla Ijóta hlekki
lofar hverja bjarta stund.
Hann flögrar um ogfrelsis nýtur,
ferðast yfir tún og brekkur,
unaðsblómin augum lítur,
eilífsveigar úr þeim drekkur.
Bráregns ormur brigslar nú:
„Burtu svífðu’ á vindafar,
heima átt þar heldur þú,
þér helst ei sanna orðið par.
Þagga cetti’ íþessum rusta,
þó hann fœri’ ei ntyndi sakna.
Undrar skuli á þig hlusta,
œvintýrum afskal vakna. “
Orð skal sanna á mig líttu,
ég er bróðir horfinn þinn,
lengur ekki’ í sorg mig sýttu
sjáðu heldur heiminn minn.
í hlýrnis frelsi hefég breyst,
heiminn má ég kanna,
þú upp en kemur áður veist
til okkar fiðrildanna.
Horfinn yndi hátt nú snökti,
hryggur, reiður ormurinn :
„Vængjum þínum velti’ og flökti,
villtur burtu stormurinn.
Þín lygitungan lognar sögur
lætur klingja allt um hér,
ævintýrin alltoffögur
eru’ að dansa í höfði mér. “
Gott og vel þá góði minn
gráttu einn á þínum beði,
nóg ég hefnú sagt um sinn,
þér sýna vildi lífsins gleði.
Upp núfiðrildið þarflaug,
fagra vœngi blakta lét,
og um loftið er það smaug
áfram lirfan sat og grét.
Áskorunin
í síðasta blaði vörpuðum við fram tveimur fyrripörtum
í áskorunarliðnum. Það óhapp varð með fyrripart 2, að
hann slapp í gegn hjá okkur ofstuðlaður og er það
náttúrlega hið versta mál. Við höfum samt sem áður
fengið þó nokkra botna við hann sem slíkan en engu að
síður er óhjákvæmilegt að lagfæra þennan galla á honum
en botnana við fyrripartana munum við birta í næsta blaði
eins og venjan er hjá okkur. Breyttur verður
fyrriparturinn s.s. svona:
Kátt er sinni kerlingar,
þó kreppan herði tökin.
Látum við þá staðar numið hér að sinni og minnum á
heimilisfangið sem er:
Heima er bezt,
Pósthólf8427,
124 Reykjavík.
308 Heima er best