Heima er bezt - 01.09.1994, Blaðsíða 30

Framhaldssagan
„ÁRNI í
KLOMBRUM
ÍO. HLUTI
Jón Guðmundsson
frá Beruvík:
túlkurnar gátu að vísu ekki
hrakið þessa staðhæfingu
þeirra með öðru en að setja á
sig þykkjusvip, því engir vottar voru
við höndina, eins og gefur að skilja.
En háðfuglarnir létu ekki sitja við
orðin tóm. Þeir þurftu ekki annað en
hvísla því að náunganum að margar
ungu stúlkumar, þeir vissu ekki tölu
á þeim, væru í óða önn að búa sig út
í bónorðsferð að
Klömbrum til að biðja
Áma. Þegar þeir voru búnir að
koma undir þetta fótunum, flaug
það um alla sveitina á fáum
dögum. Ungu stúlkurnar urðu
náttúrlega svo reiðar þess-
um fréttum að þeim kom ekki
dúr á auga í margar nætur.
Hve margir urðu til að
trúa þessum fréttum,
greinir ekki sagan frá, en
hins getur hún að Árni
hafi trúað þessu fyrstur
manna. Vonin í brjósti hans
blossaði upp að nýju með tvöfalt
meira afli en nokkurn tíma fyrr. En
fátt er svo illt að ekki fylgi nokkuð
gott því upp frá þessu þvoði Ámi sér
rækilega á hverjum morgni og
þurrkaði framan úr sér með treyju-
ermum sínum. Fór síðan upp á
bæ, setti hönd fyrir augu og
skyggndist í allar áttir. En dagamir
liðu svo að stúlkumar létu ekki sjá
sig í Klömbrum.
Mánuð eftir þetta bar svo til að
Ámi þurfti að fara út á Eyri. Var þá
komið undir jól og ótíð hin mesta.
Einn morgun skömmu fyrir jólin
var Ámi árla á fótum og leit til veð-
urs. Var logn en þykkt í lofti og með
sígandi frosti. Snjór var mikill svo
hvergi sá á dökkan díl. Fór hann inn
aftur og bjó sig í skyndi. Kvaðst
hann vilja komast heim sama daginn
því ekki væri gott að treysta morgun-
deginum.
Lagði hann síðan af stað. Fylgdi
hundur honum sem Dindill hét. Gekk
Áma vel ferðin og stóð hann stutt við
á Eyri en þó var farið að líða á dag-
inn þegar hann lagði af stað þaðan
aftur. Var hægðarveður en allur kaf-
þykkur. Hélt Ámi nú áfram þangað
til fór að rökkva. Var þá komið
hlaðningskafald, sem birti þó til með
köflum. Var Árni orðinn vondaufur
um að komast heim um kvöldið en
vildi þó komast sem lengst áleiðis.
Hugðist hann helst gista á bæ þeim,
sem á Hamri hét. Sá bær var á leið
hans og var hann oftast vanur að
gista þar í kaupstaðarferðum sínum.
314 Heima erbest