Heima er bezt - 01.02.1995, Blaðsíða 23

Guðlaug Pétursdóttir Hraunfjörð:
Mtnningar
frá
Löngumýrt
Haustið 1949 fórum við
/
Olöf systir mín með rútu
frá B.S.Í. að Varmahlíð í
Skagafirði. Ferðinni var
heitið í Húsmæðraskólann
að Löngumýri. Við vorum
17 og 19 ára, kátar og hlát-
urmildar, eins og ungar
stúlkur eru á öllum tímum.
s
I rútunni kynntumst við
tveimur ungum stúdentum,
sem voru á leið í orlof
norður í Húnaþing. Við
tókum tal saman, og þegar
þeir vissu, að við værum að
fara á „grautarskóla“ eins
og þeir kölluðu það, trúðu
þeir okkur fyrir því, að við
myndum kannski læra að
sjóða vatn, svo að það
brynni ekki við. Tvær ung-
ar stúlkur komu í rútuna á
Hreðavatni. Þær voru vest-
an úr Djúpi og urðu her-
bergisfélagar okkar systra
og góðar vinkonur.
Guðlaug Pétursdóttir Hraunfjörð.
^Y^egar í Varmahlíð kom, leist
II Jokkur ekki ú blikuna. Við vor-
um allar með mikinn farangur,
og það var 20 mínútna gangur niður
að Löngumýri og ekki árennilegt að
eiga að drösla þangað ferðakoff-
ortum með níu mánaða farangri. En
þá kom Páll Zophaníasson, góður
vinur Ingibjargar, okkur til bjargar.
Hann hringdi í fröken Ingibjörgu Jó-
hannsdóttur forstöðukonu, en þeim
var vel til vina, og sagði henni vand-
ræði okkar. Var þá maður sendur
með hestvagn til að sækja farangur
okkar, en við töltum á eftir.
Þessi maður kom okkur einkenni-
lega fyrir sjónir við fyrstu sýn, en
hann átti eftir að verða uppáhald og
hollvinur okkar námsmeyja þennan
vetur. Þetta var nefnilega sá frægi
Reimar á Bakka.
A Löngumýri var verið að smíða
og múra um allt hús. Það var verið
að ljúka við eldhús og heimavist, svo
að kennsla gæti hafist. Eg held, að
við séum fyrstu nemendumir, sem
bjuggu í nýju byggingunni, sem
fröken Ingibjörg réðst í að reisa af
sinni alkunnu framsýni og dugnaði.
Siri Deckert bjó þetta haust smá-
tíma á Löngumýri. Þessi sænska
listakona borgaði fyrir sig með því
að mála listaverk á hurðir fataskápa í
nokkrum herbergjum, minnisvarða
um veru hennar á Islandi.
Garðyrkjustörf voru snar þáttur í
skólastarfinu. Daginn eftir komu
okkar tókum við upp rófur og um
vorið gróðursettum við trjáplöntur í
nágrenni skólans.
Ég gleymi aldrei þvottadögunum. A
Löngumýri var vatnið óhæft til þvotta
vegna þess hver það var leirkennt.
Urðum við því að fara upp í Varma-
hlíð til þvotta einu sinni í mánuði.
Farið var með þvottinn á hestvagni.
Reimar teymdi hestinn og hafði hund-
inn sinn með, sem hann kallaði
Héppaling. Lilja Sigurðardóttir hús-
stjómarkennari gekk á undan og týndi
upp glerbrot og spýtur af götunni, svo
að hesturinn meiddist ekki. Við
þvottakonurnar rákum lestina.
Heima er bezt 59