Heima er bezt - 01.02.1999, Blaðsíða 20

Egill Guðmundsson:
Tveir
frásöguþættir
Slysið við Hleinasand
S
Arið 1810 bjuggu að Keldu-
skógum á Berufjarðar-
strönd hjónin Antoníus
Sigurðsson ffd Hamarsseli
og seinni kona hans, Þórunn Jóns-
dóttir frd Brekku í Mjóafirði og eign-
uðust þar dreng, er þau skírðu Jón.
Hann kemur nú hér við sögu.
Árið 1845 búa ú Flugustöðum í
Álftarfirði Jón Antoníusson og kona
hans Guðrún Markúsdóttir. Þau eru
systkinaböm.
Hjú þeim ú Flugustöðum, em
böm þeirra þrjú öll innnan við útta
úra aldur. Þd er hjd þeim Þórey Sig-
urðardóttir, móðir Guðrúnar og svo
er þar tökudregnur, Ármann Andr-
ésson níu úra og passar kvíær ú
sumrin.
Árið 1856 búa þau Jón og Guðrún
ú Þvottú og þd er þar piltur um tví-
tugt, Ármann Andrésson og passar
sauði ú beitarhúsum í Fauskahlíð (í
daglegu tali kölluð Hlíð). Hér er trú-
lega ú ferðinni sami piltur og var
tökudrengur d Flugustöðum.
Frú Þvottú og suður að beitarhús-
um í Hlíð er um þriggja kortera
gangur og er systa leiðin suður í
Hlíð yfir brattann húls, Sellönd.
Lengri leið í Hlíðarhúsin var út fyrir
Sellönd.
Fjúrhúsin í Hlíð stóðu í hlýlegum
hvammi nyrst í Hlíðinni. Þaðan og
norður ú Hleinasand, en þar var
besta sjdvarbeitin, var um hdlftíma
gangur. Var þar oft nægur þari og í
miklum fjörum var þurrt út ú hleina
sem fóm svo í kaf ú flóði. Ofan við
Hleinasand em Hleinahraun en
Við Hleinasand.
norðar Péturshraun. í norðan
hvassviðri stendur mikill vindstreng-
ur fram með Sellöndum norðan-
verðum, svo oft er varla stætt og þú
hvergi skjól í hraununum þarna
ofan og norðan við Hleinasandinn.
Frd Hleinasandi og heim í Þvottd
em röskir tveir kílómetrar.
Þann 22. janúar 1857 fór Ár-
mann, sem venjulega, ú beitarhúsin
úður en bjart var orðið af degi. Veð-
urhorfur vom mjög slæmar þennan
dag og útlit fyrir hríðarveður. Mikill
snjór var ó jörð og litlir hagar og
þurfti því að nota sjúvarbeitina, því
ekkert hey var handa fénu í Hlíðar-
húsunum. Talið var að Ármann
hefði rekið féð að sjó um það leyti er
bjart var orðið af degi. Stuttu síðar
rokhvessti af norðri eða norðvestri.
Þú er logn nyrst ú Hleinasandinum
upp undir klettum, sem þar em, en
sjór gengur þar upp að d flóði og
því skúlkaskjól í svona veðraham.
Frost var talsvert og
ofankafald og fór veð-
ur sífellt versnandi.
Til marks um veður-
haminn md geta þess
að Jón bóndi hafði
lömb í Kömbum og
hirti um þau sjúlfur.
Hann var staddur í
Kömbum er veðrið
skall ó. Svo var veðrið
óskaplegt að Jón var í
vafa um hvort hnn
kæmist heim í bæ,
það em þó ekki nema
um 300 metrar, en
engin kennileiti d þeirri leið. Jón
dreif sig þó heim og taldi sig aldrei
hafa komið út í slíkt veður úður.
En hvað um beitarhúsasmalann
unga? Engin leið var að giska ú það
hvort hann hefði verið búinn að
reka féð að sjó er veðrið skall ú. Allir
vonuðu að svo hefði ekki verið og
að hann héldi sig í húsunum hjd
fénu.
Þannig leið dagurinn að veður fór
að því er virtist, heldur versnandi.
Daginn eftir var veður hið sama en
undir kvöld sló heldur ú það. Fékk
Jón mann af næsta bæ, Hnaukum,
til að skreppa með sér ú beitarhúsin
í Hlíð. Var það Jón Jóhannesson
bóndi þar. Er þeir komu að húsun-
um í Hlíð stóðu þau opin og engin
lifandi vera þar. Var þú augljóst
hvað skeð hafði.
Gekk þeim nöfnum ferðin slysa-
laust fram og til baka.
Næsta morgun fór Jón ú næstu
bæi og fékk menn með sér til að
leita að Ármanni og fénu. Þeir
60 Heima er bezt