Heima er bezt - 01.02.1999, Blaðsíða 22

Melrakkanesi, eða
fundist það með ólík-
indum að slys ætti sér
stað þennan spöl d
rennisléttum Hamars-
firðinum.
Það hefur verið
sannkölluð skemmti-
sigling þama norður
yfir Hamarsfjörðinn,
að sjd til vinstri fjalia-
hringinn fyrir botni
Hamarsfjarðar í
haustlitum. Til hægri
handar Þvottdreyja-
klasinn en framund-
an Búlandið með
hinn krýnda Bú-
landstind í baksýn.
Ferðin norður yfir
gekk fljótt og vel, enda fjórir menn
við róður og ein kona, sem hefur
vafalaust lótið fara vel um sig.
Þau lentu heilu og höldnu í
Breiðavogi á Búlandi og gengu það-
an upp í kauptúnið.
Kaupstaðarferðalangamir urðu
seinir fyrir til heimferðar, farið var
að bregða birtu er þau lögðu d
fjörðinn, komin norðaustan bræla
með snjóhraglanda og óðum að
hvessa.
Það er svo skemmst fró að segja
að bóturinn, með fimm manns,
fórst í ferð þessari. Talið er að hann
hafi steytt á blindskeri er nefnist
Selshaus, stutt frú Eskilsey. Flúð
þessi kemur úr sjó á fjöm en hverfur
ó flóði og brýtur oftast d henni,
nema í lúdeyðu. Kunnugir ó þess-
um slóðum segja að í miklum ísa-
lögum hér óður íyrr, hafi sker þetta
færst úr stað.
Þau sem fómst með bútnum vom:
1. Steinunn Guðmundsdóttir hús-
freyja, Melrakkanesi, 42ja óra, maki
Eyjólfur Halldórsson. Þau úttu fjögur
böm.
Guðmundur, yngsta bam þeirra
var ó fermingaraldri, bjó lengi síðan
á Melrakkanesi, kona hans var
Helga dóttir Magnúsar ríka d
Bragðavöllum.
2. Sigurður Markússon 42ja úra,
tengdasonur Steinunnar, giftur Sig-
ríði, þau vom bamlaus.
Á tjaldstœðinu, sem liggur beint
fyrir ofan umrœddan sfysstað.
3. Hdvarður Guðmundsson, 44ra
úra bóndi, Þvottú. Maki Mekkín Er-
lendsdóttir. Þau tóku við búskap ó
Þvottú er Jón Anotíusson fór þaðan.
4. Sigurður Magnússon 48 úra,
bjó að Karlsfelli í Lóni. Maki Guð-
rún Ásmundsdóttir. Þau dttu upp-
komin böm.
5. Jón Antoníusson 48 úra bóndi
að Hvammi í Lóni. Maki Guðrún
Markúsdóttir. Börn þeirra 1858: Jón
22ja dra, Sigríður 16 óra, Jósep 12
óra, Þómnn 10 óra, Þórey 8 dra og
Antonía 20 dra en farin að heiman.
Bjó síðar að Múla í Álftafirði, mað-
ur hennar var Þorsteinn Jónsson frd
Hnaukum.
Enginn veit hvernig slys þeta bar
að, og vom margar sögusagnir þar
um.
Á þessum úmm urðu nokkur slys
d Hamarsfirði og öll d leið úr kaup-
stað. Töldu sumir að þar væri
Bakkusi um að kenna. Vel md vera
að hann hafi dtt einhverja sök þar
d, mörgum þótti gott að fd d pelann
sinn, svo sjaldan þeir komust í slíkt
hnossgæti. En sjdlfsagt hefur myrk-
ur og snjóhríð blindað sjómennina
d þessu hættusvæði og hitt gæti líka
verið og jafnvel frekar, að heimþrd-
in hafi orðið skynseminni yfirsterk-
ari er lagt var frd landi.
Lík þeirra er fór-
ust fundust aldrei
að talið var.
Guðrún Markús-
dóttir hélt dfram
búskap í Hvammi.
Hún hafði orðið
fyrir margs konar
mótlæti. Fyrsta
dfallið var slysið í
Ármannsbylnum,
næst missti hún
mann sinn og
bróður í Hamars-
fjörð, eins og hér
hefur verið getið.
Árið 1862 eða 63
missti hún þrjú
böm úr bamaveiki
að sagt er, en líkur
em d að eitt þeirra, sem var mjög
ungt, hafi verið bamabam hennar.
Guðrún hætti búskap í Hvammi
vorið 1868 og er hennar næst getið
d Djúpavogi. Þd em tvær dætur
hennar giftar þar, þær Þórey og Þór-
unn. Þórey er gift Kristjdni Kristjdns-
syni og búa þau í Brekku og er Þór-
unn gift Hans Lúðvíkssyni í Sjólyst.
Guðrún andaðist d Djúpavogi
1888. Þd var prestur að Hofi í Álfta-
firði Stefdn Sigfússon og þjónaði
hann Djúpavogssöfriuði líka. Hann
var í meira lagi drykkfelldur og dtti í
útistöðum við helstu rdðamenn d
Djúpavogi. Er hann kom til Djúpa-
vogs var alltaf til nóg af hinum
sterka vökva handa þyrstum prest-
inum.
hann var nú fenginn til að jarð-
syngja Guðrúnu Markúsdóttur. Er
hann kom til að framkvæma það
verk, var hann vel við skdl og er
hann hugðist hughreysta syrgjandi
dstvini, fómst honum orð m.a. d
þessa leið:
„Það er ekkert að syrgja, engin
vom metorðin og enginn auður-
inn."
Haft eftir Þóreyju í Brekku.
Heimildir: Guðmundur Einarsson.
Gríma: Guðjón Brynjólfsson.
Undir Búlandstindi. E.S.
62 Heima er bezt